Op deze pagina vindt u de dagverslagen van onze reis in Marocco. We zijn vanuit de Canarische eilanden overgestoken naar Agadir waar we 24 april aan kwamen. Het eerste plan was meerdere havens te bezoeken langs de de Marocaanse kust. Maar daar hebben we van af gezien. De haven van Agadir heeft goede faciliteiten voor een redelijke prijs. De grootste interesse van ons was het verkennen van het binnen land en de grote steden. We hebben de boot achter gelaten in Agadir en met openbaar vervoer het binnenland verkend.
In tegenstelling tot onze verwachtingen was er van alles te koop in Marocco op het gebied van technische spullen voor boot en motor. Ook voor proviandering was er ruime keuze. De bevolking en officials zijn vriendelijk en behulpzaam. Bij handel op straat was het gebruikelijk flink af te dingen vooral in de toeristische gebieden. Taxi chauffeurs zijn het ergst, gewoon zeggen dat de meter aan moet op dag tarief en anders een andere taxi nemen die dat wel wil doen.
Route en bezochte plaatsen

==240411==15:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E===Agadir========================================
Swell van 3-4 meter belemmerd het zicht op nabije scheepvaart De oversteek van Lanzarote naar Agadir was er een met pittige wind en flinke swell. We zijn niet rechtstreeks gevaren maar hielden eerst noordelijk aan zodat we de hele tocht gunstige wind zouden houden. De tocht van 220 mijl werd zodoende 247 mijl die we volbrachten in 54 uur, dat is een gemiddelde snelheid van 4,6kn. De eerste 24 uur waren lekker snel 126 mijl in een etmaal. Daarna hebben we minder wind gehad, maar wel een aantal buien met flinke wind. We kozen voor een behouden zeilvoering, dag 2 hadden we alleen de fok en kotter op en ook de laatste mijlen gingen voor de wind op slechts het fok. Onderweg was er een flinke swell, zee deining, van circa 3-4 meter. Zie de video op Youtube door op de foto hiernaast te klikken.
In de haven van Agadir werden we opgewacht door Marcus en een jongen van de haven. Marcus vaart in een, door hem zelf opgeknapte, 26ft Lemster zeekruiser die hij vanuit Corfu langs de noord Afrikaanse kust naar Marocco heeft gevaren. Hij ligt al 6 maanden in deze haven en is een bron van informatie. We liggen in de nieuwe jachthaven, een prima beschutte havenkom met rondom appartementen en er onder luxe winkeltje en restaurants, het nieuwe Marocco. En daar zijn we best blij mee. In de lokale vissershaven liggen de vissersbootjes 40 dik gestapeld en was er voor jachten geen enkele voorziening. Hier is water, stroom, internet, douche, wasmachine en 24 uur bewaking. De prijs weten we nog niet want we kwamen in het weekend aan, maar we denken zo rond de 10 euro per nacht te moeten betalen.

We zijn ons aan het voorbereiden om het binnenland te verkennen. Met de reisgids en aantekeningen van Loes en Bert (nicht en neef Erik die hier vorig jaar november waren) en internet fantaseren we 's avonds over bus en treintrips met overnachtingen in Marrakech, Fes en het dal van wadi Draa. In de ochtend zijn we flink aan het wassen op de hand. Er is nu, na ruim 14 dagen op anker, weer voldoende water. Erik werd, tijdens het doen van de was, iets te nadrukkelijk begroet als Capitana door het havenpersoneel. Ook de douane en politie leken wat om over te kletsen te hebben. Het is niet echt gebruikelijk om als man de was te doen blijkbaar. Een franse passant attendeerde Erik op de aanwezigheid van een wasmachine, maar wij gaan liever uit eten.
Om de linkerhoek van de haven veranderd de wereld ineens, er bevindt zich een terrein met ontelbaar veel piepkleine eettentjes allemaal met een eigen nummer en 1 lange (bier)tafel er voor (voor de duidelijkheid: er is geen alcohol te verkrijgen). Het is er een drukte van jewelste: alleen lokale bevolking, muziek, dansers en acrobaten. Wij aten er een heerlijke gemengde visschotel van garnaal, inktvis, sardientjes en kleine platvis met brood, salade, olijven en wat sausjes voor de totaal prijs van 9 euro. Klik op de foto rechts hiernaast voor het filmpje.
Viseten op de lokale markt, om de hoek van de haven

De kleine visboten liggen tot 40 dik gestapeld     Moskee in Agadir


==280411==15:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E===Agadir========================================
Gabber afgemeerd in moderne marina van Agadir Al een paar dagen zijn we in Agadir. Bijna dagelijks nemen we de taxi om de Souk, postkantoor, of de copyshop of een grote supermarkt in de uitgestrekte stad te bezoeken. In de taxi is het altijd even aandringen dat de meter aan gaat, een ritje kost dan tussen de 15,- of 20,- dirham ( 1,5 tot 2,0 euro). We zijn inmiddels erg bedreven in het snel verlaten van een taxi als de chauffeur weigert de meter aan te zetten: zijn antwoord "mais no", "special price for you 45,- dirham" is een pertinente leugen hebben we ondervonden. Ernie controleert op de kaart of de route de kortste weg is, en leert zo gelijk de wegen en de stad kennen. Terug lopen we , want dat is de heuvel af.
Gisteren zijn we naar "Souk al Had" geweest. Een modern (althans, voor marokkaanse begrippen) opgezette overdekte markt met een wirwar van stalletjes en winkels. Alles is er te koop van toeristische prullaria, via vers markten van groente, fruit, vlees, levend pluimvee tot kleren en huishoudelijke spullen. Ernie kocht een paar leuke slippers waarvan de prijs in de onderhandelingen daalde van 170,- dirham naar 100,- dirham (17 naar 10,- euro). Het enthousiasme over de leuke slippers daalde toen we ze op de boulevard nabij de haven voor slechts 65,- dirham (6,5 euro) zagen liggen. En wij vroegen ons nog af of er een reden van bestaan was met de overweldigende hoeveelheid winkeltjes in de Souk die vergelijkbare producten verkopen.

Ruim opgezette Souk van Agadir Uw vers slager in de Souk van Agadir Naast vers vlees ook verse slakken te koop
Marcus heeft gedetaileerde kaarten van de rivieren in Senegal. Hij neemt ons mee naar een copy shop waar de zeekaarten eenvoudig gekopiert kunnen worden. De copy shop heeft het druk met het kopieren van allerlei bouwtekeningen. Hier in Agadir lijkt er geen gebrek te zijn aan bedrijvigheid en investeerders voor de bouw van nieuwe huizen, hotels of restaurants. Wij laten 7 grote zeekaarten voor de prijs van 100,- dirham ( 10,- euro) kopieeren. Tijdens het wachten op de kopieen biedt Marcus ons een drankje aan op een nabij terrasje. We praten over de reisplannen en Marcus geeft ons waardevolle tips voor onze tijd in Marokko.
De producent van onze laadregelaars voor de zonnepanelen, IVT, heeft nieuwe modellen gemaakt om de storing die we ondervonden op de marifoon te verhelpen. We kunnen onze exemplaren opsturen en krijgen dan nieuwe retour. Dichtbij de haven is een DHL kantoor dus dat leek een eenvoudige klus te worden. Helaas, DHL rekende een bedrag voor het versturen van ons pakketje van 2,5kg waarvoor we zelf makkelijk heen en weer vliegen met ieder 15kg bagage (Euro 256,-). Dus ondanks dat alle formulieren waren ingevuld zagen we daar maar vanaf.
Zeekaarten copieer je bij de copy shop

Opzoek naar storingsbron met mini antenne Opzoek naar PostMaroc internationale pakket dienst passeren we 2 verkeerde postkantoren, maar komen uiteindelijk toch bij het juiste lokket. In dit kantoortje is ook een ambtenaar van de douane aanwezig dus alles kan in een keer geregeld worden. Voor Euro 28,- zijn de laadregelaars nu onderweg naar Duitsland.
Op de foto hiernaast de snuffelaar die Erik gemaakt had om te zien waar de storing op de marifoon vandaan kwam. Van de handheld marifoon is de antenne vervangen door een klein kopspijkertje dat precies in het gaatje van de antenne plug past. De ontvangst is hierdoor minimaal geworden en je moet de portofoon dan ook dicht bij een apparaat houden om te zien of er storing vanaf komt. Op circa 5 cm van de laadregelaars begint de portofoon het bekende geruis te laten horen en geeft aan dat hij ontvangst heeft (busy). Ook als de portofoon heel dichtbij (2mm) de afvoerdraden van de panelen wordt gehouden is er storing te horen en ook de voedingsdraden van de marifoon geven dezelfde storing. Het lijkt er dus op dat de storing van de laadregelaars ook via de bedrading wordt doorgegeven.


==280411==16:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E===Agadir========================================
Via de sms bereikte ons het bericht van de explosie in Marrakech. Wij waren op dat moment gewoon aan het shoppen in Agadir en hadden vermoedelijk pas vanavond met het Nederlandse Journaal dit nieuws vernomen. Via sms, twitter en facebook laten weten dat alles OK is met ons. Tja, Marrakech is al net zo gevaarlijk als winkelen in Alphen a/d Rijn.
Dat de wereld hier anders is werd duidelijk toen ik na de sms-jes vanmiddag de TV aanzette, geen van de 3 kanalen had aangepaste nieuws berichten. Ook ontdekten we onlangs dat een voorproefje van onze binnenland reis met Google Earth hier niet mogelijk is.

==010511==11:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E===Agadir========================================
haven Agadir met zicht naar de heuvel waar de Casbha op ligt Alle dagen dat we hier zijn, in het land langs de rand van de woestijn, regent het in de ochtend. Meestal stopt het tegen negen uur, dan kan Erik pas vers brood halen voor het ontbijt. Een heel stokbrood voor slechts 1,5 euro cent ! Maar vandaag lijkt de regen de hele dag aan te houden. De paasdagen zijn drukke toeristen dagen in Marokko, alle hotels zijn dan vol. Wij kunnen pas vanaf 8 mei terecht in het hotel in Marrakesh tot die tijd doen we het kalm aan in Agadir en reizen eerst nog met de bus naar Ouarzazata om een tocht door de valei van de Dades te maken.
We gaan wat Marokkaanse recepten uit proberen, met 3 marokkaanse kookboeken aan boord moet dat goed komen. Gisteren zijn we naar de grote supermarkt, Marjane, geweest om inkopen te doen. De taxi chauffeur liet ondanks aandringen van Erik zijn teller gewoon op dubbel (nacht) tarief staan, even volhardend betaalden we hem aan het einde de gewone rit prijs, misschien wordt ie een keer wakker dat er ook uitgeslapen toeristen zijn.
De aanslag in Marrakesh is aanleiding voor strengere veiligheids controlles. Bij binnenkomst van de supermarkt werden we gecontroleerd. Op het reguliere Marokkaanse journaal zagen we beelden van Marakesh. Omstanders, politie en bestuurders waren zichtbaar aangedaan over deze aanslag.

De supermarkt is een wonderlijke plaats. Modern, een keuze uit produkten waar onze groot grutter een kleintje bij is, duur en goedkoop door elkaar en zelfs een slijterij afdeling met Marokkaanse wijnen. We slaan groot in en hebben moeite om alles op te bergen. Bij de visafdeling nemen we een flinke vis mee die we in de namiddag op de Cobb (compacte barbeque) in de kuip lekker in het zonnetje verorberen met marokkaans brood, wijn en een "Tajianade" van aubergine met de naam Zaalouk. Ernie had een marokkaanse salade gemaakt van gekookte stukjes wortel, daarna een 1/2 minuut warm gemaakt in een saus van olie en azijn met knoflook, verse koriander en peterselie, paprika en komijn poeder en wat zout, daarna laten afkoelen. Alles onder het genot van een lokale rose.
Eergisteren had Erik een flinke klus om het DHL-virus (zie DHL site) dat we per email binnen kregen te verwijderen van de PC. Het lijkt haast geen toeval dat we die email kregen kort na een slechte recensie over DHL. Het virus dwaalt al een aantal jaren rond, in de mail (die dus niet van DHL komt) zit een bijlage die bij openen de ellende op de PC brengt. En ja wij waren net pakketjes aan het versturen dus iets minder allert bij het openen van bijlagen.
Marokkaanse borrel, broodje met aubergine pasta en een rose


==030511==11:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E===Agadir========================================
We hebben vandaag onze kleine rugzakken gepakt en gaan morgen vroeg met de bus van Agadir naar Ouarzazata. Dat is een trip van ruim 7,5 uur bussen, vertrek om 9.00 aankomst 17.00, die ons aan de oost kant van de zuidelijke uitlopers van het Atlas gebergte brengt. In Ouarzazata stappen we overmorgen in een minibusje van "Ali aventures sud Maroc" waarmee we verder naar het oosten reizen. We reizen dan rond in het gebied van de vallei de Dades, vallei de Roses, Merzouga en vallei de Draa. Rond deze tijd staan de rozen in bloei en is er een festival op handen. Een nacht zullen we op de rand van de Sahara doorbrengen, de tocht ernaar toe biedt tal van landschappelijke uitkijkjes en historische steden. We zijn benieuwd want het zal voor het eerst sinds lange tijd zijn dat we op reis de Gabber verlaten voor overnachtingen elders. onze route met Ali aventures sud Maroc

Bus en trein routes in Marocco Op 8 mei nemen we de bus van Ouarzazata naar Marrakesh en overnachten daar in Hotel Toulioun tot 12 mei. We hebben vervolgens zin om met de trein naar Fes te reizen, dat is vanaf Agadir een afstand van circa 1000km. Een treinkaartje is in Marocco 5 dagen geldig, dus er is de mogelijkheid om tussendoor uit te stappen en later weer verder te reizen. Zo fantaseren we over onze mogelijke bezoekjes aan Casablanca, Rabat en Meknes. Wat het wordt weten we nog niet. Op het kaartje hiernaast in het paars de busroutes en in het groen de trein. Wij zitten nu dus links beneden in Agadir en onze eerste busreis gaat via Taroudant naar Ouarzazata. Als we internet contact kunnen maken onderweg zullen we dat doen en zo de site updaten. Anders zijn we slechts per sms bereikbaar.

==040511==11:00UTC==Positie:==Ouarzazata=(Hotel=Royal)============================
Een lange busreis brengt ons van de kust naar diep in het binnenland van Marokko. Onderweg passeren we tal van landschappen. Ondanks dat we de dalen van rivieren volgen wordt het steeds kaler. Slechts langs de bedding van de rivieren is er klein schalige akkerbouw. Hele gebieden liggen er onontgonnen bij met her en der altijd toch weer een herder met een kudde geiten. Het is een rare gewaarwording om in een woestijn-steppe landschap te rijden en op de achtergrond de besneeuwde toppen van de hoge Atlas te zien.
In Ouarzazata lopen we van het busstation eenvoudig naar ons hotel. De sleutel ligt klaar en de receptie verteld kort over de trip die we de komende dagen gaan doen. 's-Avonds wandelen we wat rond achter het hotel. Het is een voetgangers gebied en de eerste zijstraat brengt ons gelijk in de souk (wirwar van winkeltjes). We eten bij het goedkoopste restaurant uit ons Trotter gidsje. Daarna mengen we ons tussen al het andere volk dat door de straten slentert en bij elkaar zit rondom het grote plein. Hier drinken we nog een sapje en snoepen van een Marokaanse gebakje. Morgen vroeg op dus we maken het niet laat.
Hotel Royal, eenvoudig, goedkoop, precies wat we zoeken

gelukkig vermeldt de bus ook in het frans waar hij naar toe gaat    uren rijden we door steenwoestijn en steppe landschap    bij winkels onderweg hangen mooie kleden met berber motieven
Kasbha van Ouarzazata, te bezichtigen tegen betaling, wordt veel als filmdecor gebruikt    uitzicht vanuit hotel kamer op de hoge Atlas met sneeuw   


==050511==11:00UTC==Positie:===Vallei=de=Dades=(Hotel=de=Vigue)============================
Om negen uur staat de minibus voor. Er kunnen maximaal 8 personen mee, maar slechts Justin (VS) en Rika (Hongarije) doen met deze trip mee. Nadat de bagage is ingeladen begint de chauffeur te rijden, zonder enig voorstellen of toelichting, aan onze rondreis. De tocht begint door de vallei van de Dades. Hier staan veel oude Kasbha's, huizen als forten opgetrokken van leem. Helaas zijn de meeste ernstig vervallen. Ze staan er als verwaarloosde overblijfselen uit betere tijden temidden van een mengeling van voortgang in deze moderne tijd met armoede en een levenswijze uit de Kasbha tijd. Huizen van B2 beton blokken die nimmer afgebouwd lijken, krotten van leem, tenten van dekens en plastic, sateliet schotels en keurige hotels in Kasbha stijl vormen een vreemd decor in deze dorpjes.
Vervallen Kasbha

Zakken vol met rozen worden er geoogst In de vallei des Rozes is er gelegenheid om een stukje te lopen, maar ja zonder enige toelichting van de chauffeur is het onwennig lopen hier. Naast de weg zijn talrijke kleine akkertjes die geirrigeerd worden met water vanuit de rivier. De akkertjes hebben heggen van rozenstruikjes, waarvan de bloemen worden geoogst voor het maken van rozenwater. Meestal zijn het vrouwen die aan het werk zijn op het land. Onkruid wieden tussen het graan en rozen plukken, hele zakken vol. Het is allemaal handwerk en de vrouwen gaan gebukt onder enorme lasten onkruid (voer voor ezels, geiten ?) en rozenblaadjes. Na een kort bezoek aan een rozenwater distilleerderij annex winkel gaat de rit verder. Onderweg wordt er nauwelijks gestopt voor een foto momentje. Nadat we een aantal uitzicht punten voorbij gereden zijn vragen we voor een foto momentje, de chauffeur lijkt wel niet te begrijpen dat wij hier voor het eerst zijn en niet verwachten in de reguliere non-stop lijndienst te zitten.

's-Middags komen we aan in ons hotel in gorges du Dades. Hotel des Vigues is een keurige tent waar we een twee persoons kamer met douche en toilet hebben. Nog voor het avondeten maken we met Brahim, een jongen van het hotel, als gids een geweldige tocht door de Gorges van de vingers van de aap. De rotsformaties langs de wanden lijken deze vorm te hebben, zie foto hieronder. Het hotel, Brahim, en de wandeltocht maken deze dag weer helemaal goed. De wandeltocht is wel voor de sportieve mens. Het is soms een klimpartij in de bedding van de rivier. Omdat het vorige week geregend heeft is het water regelmatig zo diep dat de schoenen beter uit kunnen. 's-Avonds eten we een heerlijk maal van Harira (soep), couscous en vers fruit toe.
Voor het slapen gaan controleren we de telefoon op berichten. Erik moet op het terras buiten gaan staan om verbinding te maken en het paar weken geleden aangekondigde bericht komt binnen. Marieke, een vriendin van ons, is helaas overleden meldt Foppe haar man. Op haar verzoek zullen we spreken op haar afscheid.
Sportieve wandeling door gorges van de hand van de aap

Gorge van de hand van de aap


==060511==11:00UTC==Positie:===Sud=Maroc=des=Sables=(Bedouin=tourist=camp)============================
Na het onbijt, compleet met dadels en olijven, is onze eerste zorg het vinden van een internet cafe voor het boeken van een vlucht naar huis. De dag voor het afscheid van Marieke zullen we naar huis vliegen vanuit Marrakesh naar Dusseldorf (Weeze). Voor het vervolg van de trip is er een passagiere bijgekomen, Celest een Braziliaanse die woonachtig is in Frankrijk. Ons gezelschap is nu goed voor 8 talen. De volgende stop is Gorges du Todra, de loodrechte wanden van de kloof zijn circa 300 meter hoog, een viertal klimmers onderweg naar boven, hangen halverwege tegen de wand aangeplakt.
Vervolgens rijden we uren door een dorre hoogvlakte, de bergen er omheen verdwijnen langzaam om uiteindelijk te veranderen in de woestijn. 13 km voor Merzouga, een plaats die bekend staat om van hier uit woestijntrips te maken, verlaten we het asfalt en na een 20 minuten hobbelen komen we uit bij een soort van dromedarissen boerderij. Van hier uit vertrekken we voor een 2 uur durende dromedaris tocht. In de verte zien we nog een aantal andere "karavanen", uiteindelijk komen we tegen zonsondergang aan bij een tentenkamp. Onderweg hebben we gezien hoe het zand wondermooi okergeel kleurt bij het ondergaan van de zon. Er staan meerdere kampen in dezelfde vallei maar omdat elk kamp bestaat uit in het rondom opgezette tenten heb je daar verder geen last van.
Ernie en haar dromedaris

Rit van 2 uur op dromedarisbrengt ons in tentenkamp De ontvangst is heel hartelijk, we krijgen mint thee, daarna een lekker maal van Harira soep, een verukkelijke tajine en fruit toe. Er wordt een kampvuur aangelegd en er komt een serie jembe's te voorschijn. Tot een uur of 1 wordt er muziek gemaakt, er zijn 19 gasten er hangt een gemoedelijk sfeertje, met een mooie sterrenhemel compleet met Berbergezang, getrommel en kampvuur. Wij vertrekken om 00.30 richting bed, we hebben een eigen tent maar geven aan buiten te willen slapen, niet vanwege de sterren, die zien we op zee genoeg, maar vanwege Ernie's allergie. Er wordt veel gerookt in het gezelschap en het beddegoed bestaat uit dekens. Beide zijn de juiste ingredienten voor een allergie aanval. Terwijl er voor ons een slaapplek wordt gemaakt voor de ingang van onze tent gaan wij nog even naar de wc. Dat wil zeggen, we lopen vanuit het tenten kamp een stukje de woestijn in en plegen allebei een plas. We poetsen onze tanden met het zelf meegebrachte water en kruipen met al onze kleren aan in onze eigen lakenzakken. Binnen 2 minuten hoort Ernie het bekende luidruchtige maar nu ook nog onritmische gesnurk van Erik, dwars door het getrommel en gezang heen.

Jembe trommels bij het kampvuur, of een slaapliedje voor Erik ?


==080511==11:00UTC==Positie:==Marrakesh=(Hotel=Toulousain)=======================================
Tentenkamp in de woestijn Dag 3 begint om 5.45, helaas is het bewolkt en zien we geen spectaculaire zonsopkomst. Na het ontbijt, schommelen we op de ruggen van de dromedarissen weer terug naar de "boerderij". We nemen daar een heerlijke douche en daarna volgt er een dag van voornamelijk auto rijden. Voor de lunch stoppen we in een bergdorpje, waar het wederom te vies voor woorden is. We lunchen in een eethuisje waar het miegelt van de vliegen. Daarna volgt er nog 1 fotostop moment en worden we om 5 uur bij een benzinepomp 150 meter van het hotel afgezet. De chauffeur heeft gedurende onze trip vermoedelijk meer woorden tijdens zijn middag gebeden met Allah gewisseld dan met zijn klanten. Enfin het was een chauffeur en geen reisleider zullen we maar zeggen.
We zijn behoorlijk moe van 4 dagen non stop reizen. Na het eten van een Harira soep duiken we om 9 uur het bed in. Hoewel we de hele dag onze maaltijd hebben gedeeld en zodoende precies hetzelfde hebben gegeten slaapt Erik als een roos maar brengt Ernie de gehele nacht afwisselend zittend dan wel hangend boven de wc pot door. De volgende dag blijven we zolang als mogelijk is op de kamer maar om 11:30 moeten we die toch echt verlaten. Gelukkig kunnen we om 12:30 de bus naar Marrakesh nemen.

In dit geval is "gelukkig" een betrekkelijk begrip, de bus is propvol, er is amper ventilatie en de airco doet het niet. Het is bloedheet, de weg door de hoge Atlas is ongelooflijk bochtig en het duurt niet lang of we horen de braakgeluiden van iemand achter ons. De opluchting is groot als we na 5 uur bussen eruit kunnen. De volgende hobbel is de taxi chauffeur, de 1ste wil de meter niet aanzetten en de 2de die ons voor 3 euro weg wil brengen, zet ons hartje centrum af bij het Jaman El Fna plein (daar waar een bom aanslag onlangs was), waar we ontdekken dat ons hotel nog een kleine 3 km vandaan is. Chauffeur nummer 3 brengt ons uiteindelijk na wederom geharrewar over die meter naar ons hotel voor 1,60 euro. We ergeren ons over het misbruik dat mensen van je maken vanwege onze onwetendheid. Maar Ernie is al lang blij dat ze een bed ziet, ze slaapt 12 uur lang terwijl Erik de avond doorbrengt met het updaten van de homepage en het foto album op Picasa. jonge marokaantjes proberen verlegen roos te verkopen

==090511==11:00UTC==Positie:==Marrakesh=(Hotel=Toulousain)=======================================
Om de hoek van het hotel kunnen we bij een internet winkel annex print en copy shop onze boarding passen laten printen. Daarna zijn we vrij om Marrakesh te verkennen. We besluiten lopend naar het stadscentrum te gaan. Onderweg verlaten we de brede en drukke Boulevard du Mohamed V en wandelen door het "Cyber park" verder. Het is hier een stuk koeler, groen door de bomen en struiken en er staan openbare internet zuilen waar schooljeugd achter staat te internetten. Na een klein uurtje lopen zijn we bij de grote moskee en nabij het bekende Jaman El Fna plein.
Het is er redelijk rustig, de slangen bezweerders trekken Erik zijn aandacht en al snel laat hij zich een waterslang om zijn nek draperen. Ernie staat op gepaste afstand griezelend toe te kijken, de slangen bezweerder mag dit keer de foto's maken. Daarna nog wat foto's van de cobra's en adders. Natuurlijk is het dan weer tijd voor afdingen vanaf een belachelijk hoge vraagprijs. Erik geeft 10,- Dh (1 Euro) inplaats van de gevraagde 100,-. Hij krijgt geen cobra achter zich aan gestuurd dus het zal wel in orde zijn.
Ernie laat een kleine henna beschildering zetten op haar hand. In een luttele 5 minuten schildert de vrouw met een soort van injectie spuit gevuld met henna een mooie bloem op haar hand. De injectie spuit is niet scherp en wordt slechts gebruikt om fijne dunne lijnen te kunnen "spuiten" vanaf vlak boven de huid.
moskee in Marakesh met galg, we houden ons rustig

Erne laat haar hand met henna schilderen Het cafe waar de aanslag is geweest is vandaag geheel afgeschermd met steigers en steigerdoek. Gisteren was hier nog een grote demonstratie tegen terrorisme met extremistisch geweld. Nog dagelijks zijn er nieuws items op TV en in de lokale kranten over dit gebeuren.
De rest van de dag lopen we door de souk op zoek naar souveniertjes. We hebben onze zin gezet op een klein mozaik steentje met mooie tekening en kleur. Maar tussen de honderden winkeltjes lijken kleine tegeltjes voor aan boord van de Gabber zeldzaam. We kopen een wat grotere tegel (10x10cm) als souvenier. Een paar steegjes verder is er plots volop keuze uit kleine mozaik tegeltjes, die wel aan boord van de Gabber passen. We kiezen er 2 en inmiddels zijn we geoefend in het onderhandelen en de verkoper lijkt ook redelijker, dus komen we snel tot zaken. Daarna opzoek naar een lantaarntje. Genoeg te koop, maar met onze favorieten kleuren glas lukt het maar moeilijk. In een 5-tal winkeltjes zoeken de winkeliers in hun schijnbaar oneindige voorraad lampen naar onze wensen. Twee keer willen we kopen maar de prijzen zijn absurd. De oh zo spraakzame en goed gehumeurde verkopers lijken hun tong en goede stemming plots te verliezen als Erik, even absurd, een tegen bod doet. De onderhandelingen vallen stil en lampen worden zwijgzaam terug gehangen, alsof er geen klanten in de winkel zijn. Dat klopt natuurlijk ook, want voor een half marokkaans maandsalaris kopen we geen lampje. Uiteindelijk lukt een koop een 10 tal stalletjes verder.

In de souk proberen de verkopers continu onze aandacht te trekken door in bijna alle Europeese talen iets te zeggen of onze nationaliteit te raden. Regelmatig duurt dat een land of 4-6, maar als we dan als Hollanders te boek staan is het gegarandeerd "allemachtig, prachtig". Een enkeling ziet het goed met een "kijken niet kopen" als we rustig doorlopen.
Terug op het Jaman El Fna plein begint het al vol te stromen met vele eettentjes. Het is nog vroeg, Erik niet echt hongerig en Ernie d'r maag is nog niet aan eten toe, dus we lopen door naar ons hotel. Onderweg kopen we nog wat komkommer, brood, yoghurt en water voor de avond en voor tijdens onze reis naar Nederland. Geen onderhandelingen, gewoon Dh 3,50 (3,5 Euro cent) voor twee kokommers, tomaat en 2 sinaasappels. We realiseren ons weer dat de souveniers met enkele weken eetgeld betaald zijn.
Als we net ons hotel binnen zijn begint het te regenen en onweren, gelukkig zijn we niet op het plein of onderweg bijven hangen voor een avondmaaltijd. In het hotel downloaden we het 20:00 uur journaal en controleren onze email. Zo vernemen we van Frank dat we Jolanda net zijn misgelopen tijdens onze woestijn trip. Ze liep voor het tweede jaar op rij mee met de "Marathon des Sables" een hardloop wedstrijd door de woestijn waar wij op de rug van dromedarissen doorheen sjokten. Frank en Jolanda reizen regelmatig, maar wel heel anders dan wij, zie hun site www.wilderness-effect.nl voor verslagen, actuele reizen, reisplannen en boeken.
Erik met waterslang


slangenop het marktplein van Marakesh


==130511==11:00UTC==Positie:==Bussum=========================================================================
Kijk dat heb je nou niet buiten Nederland We hebben een voorspoedige reis gehad met RaynAir. In het vliegtuig ontmoeten we een marokkaanse die al 20 jaar in Nederland woont. Ze is voor het eerst terug in Marokko na het overlijden van haar moeder die daar woonde. Wat vroeger een reis naar haar moederland was, met liefdevolle zorg van een moeder voor haar kind, werd nu een confrontatie met het gemis van thuiskomen. Ze was zichtbaar geemotioneerd. We krijgen met haar verhalen een inkijkje in een Marokko dat voor toeristen verborgen blijft. Goed opgeleide familie in Marrakesh heeft een inkomen van niet meer dan Euro 300,- per maand; taxi chauffeurs moeten een vaste opbrengst per dag inleveren bij de enkele eigenaars van de taxi's die zelf slechts thuis zitten. Een vergaande markt van onder-onder-onder-aannemers zorgt er voor dat de kwaliteit van werkzaamheden te wensen overlaat omdat een hele serie van tussenpersonen geld af romen zodat de daadwerkelijke uitvoerder door gebrek aan middelen, opleiding, ervaring nooit de kwaliteit kan leveren die voor de oorspronkelijke aanneemprijs verwacht mag worden.
We krijgen van haar een lift aangeboden van Dusseldorf (Weeze) naar Helmond. Een bevriend nederlands ouder echtpaar staat haar in Dusseldorf op te wachten. We genieten van de hartelijkheid die we hier ontmoeten. Vanaf Helmond kunnen we met de NS eenvoudig door reizen naar Bussum.

Eergisteren waren we bij een indrukwekkende bijeenkomst voor het afscheid van onze vriendin. Ernie haalt met een 10-tal andere sprekers herinneringen op aan Marieke en Erik helpt mee met het dragen van de kist. Doorgaands zijn dit soort bijeenkomsten in grijzige eenvormige aula's met gebrek aan symboliek en krachtige beelden omdat het door iedereen en alle gezinten gebruikt moet kunnen worden. Alles in een strak tijdsschema omdat de volgende bijeenkomst wacht.
Nu haalden we Marieke op bij het uitvaartcentrum en brachten haar naar het terrein van de Westergasfabriek in Amsterdam naar zaal Westerliefde. Te midden van cultuur, evenementen, horeca, architectuur en creativiteit, belangrijke ingredienten in het leven van Marieke, was er een intieme zaal gecreeerd waar we met elkaar (140 man) konden terugblikken op wat ze voor ons betekend had in verhalen en annekdotes. Nabije vrienden leidde de bijeenkomst, geen stijve onpersoonlijke buitenstaanders in zwarte pakken gezien. Vele bloemen, meegebrachte kaarsjes, licht, interieur en muziek gaven het een warme sfeer. Na afloop lekkere broodjes en gelegenheid tot kletsen rondom Marieke. Daarna in klein gezelschap naar het crematorium in Velsen, een paar minuten in stille gedachten voor het laatste afscheid en toen door naar een favouriete strandtent voor een afbouw van de dag. Het was een mooi afscheid, alleen vele jaren te vroeg. Het is een goed gevoel dat we er bij konden zijn.
Uitvaart


==170511==16:00UTC==Positie:===Marrakech=(Hotel=Toulousain)=======================================
Het weekje Nederland zit er al weer op. Wat ging dat snel voorbij deze keer. Met Foppe klussen we nog wat op zijn boot. Een antenne plug voor de auto radio is snel gevonden, maar op zoek waar de druppels vandaan komen ontdekken we een lekkend peilglas van de dieseltank. Gelukkig lukt het Foppe later in de week om een nieuw peilglas te plaatsen en de lekkage te verhelpen.
Helaas lukt het IVT niet om de laadregelaars op tijd retour te krijgen in Nederland. Een combinatie van niet echt doortastend zijn bij IVT en de duitse douane die denkt op de import van hoogwaardige electronica uit Marocco nog eens import belasting te moeten heffen. Bij George Kniest kopen we daarom een eenvoudige laadregelaar van Victron. In de winkel zien we een bekende lopen, maar twijfelen als we niet gelijk herkend worden. Na het onderling fluisteren van de naam, denken we allemaal "dus ze zijn het toch !" Ja, als je verwacht dat we in Marocco zijn denk je dat het niet klopt als je ons in Nederland ziet lopen. Onder het genot van koffie en appelgebak kletsen we met Henk en Angela van de Midushi bij.
Henk en Angela van de Midushi komen we tegen bij George Kniest
Hotel Toulousain, ons thuis in Marrakech Zondags nemen we een kijkje bij ons vroegere tuinhuisje. Tjonge, jonge wat kan zo'n tuin snel achteruit gaan. En wat een teleurstellende veranderingen: de smikkelhaag (braam, framboos, wijnbes, tayberry) verwijderd, 6 rode bessen struiken verwijderd, de liguster haag deels verwijderd, 3 hoge bergen stenen rondom het huisje die ooit nog iets moeten worden....het gras en de heggen ongeknipt en onkruid overal en net zo hoog als de rabarber.
Later op de middag bezoeken we de receptie van het 50 jaar bestaan van onze duikclub Nautilus. Het is een gezellig weerzien van oude bekenden. Maandag avond laat begint onze terug reis; de trein brengt ons naar Utrecht waar om 01:30 uur een bus vertrekt naar vliegveld Weeze (Dusseldorf). Met nog 4 andere passagiers arriveren we al om 03:00 uur op het vliegveld. Nog even hangen en lantefanteren, inchecken en in het eerst daglicht lopend naar het vliegtuig. Om 10:00 lokale tijd landen we op Marrakech. Daarna met de bus naar ons hotel waar we de rest van de dag niet meer van onze bedden komen. 's-Avonds eten we wat en nemen in een hippe tent met veel lokaal jong volk een heerlijke vruchten mix.


==180511==16:00UTC==Positie:===Marrakech=(Hotel=Toulousain)=======================================
Mooi gipswerk in Museum van Marrakech Vandaag wandelen we de hele dag door Marrakech. Met de plattegrond en reisgids hebben we verschillende bezienswaardigheden gevonden die we willen bekijken. Vanaf ons hotel lopen we langs "Jardin Majorelle", maar laten het links liggen omdat het museum gerenoveerd wordt. De Medina komen we vanaf het noorden binnen . In deze wijk zijn weinig tot geen toeristen te vinden. We kunnen lekker wandelen zonder gezeur aan ons hoofd. Het plaveisel en de netheid laten te wensen over in deze janboel van nijverheid. We lopen door steegjes waar van alles gemaakt wordt: hekwerken, lampjes, schoenen, kleren en her en der wordt er gehandeld in groente, fruit, vlees en vis. Regelmatig zien we mannen bezig met een klein electra motertje op batterij om twee gekleurde draden in elkaar te vlechten. Een moderne versie van een touwslagerij. De gekleurde draden worden weer gebruikt in borduurwerk.
We bezoeken de "Sidi Bel Abbes" moskee, deze heeft een prachtig gedecoreerde ingang met gips en houtsnij werk. Het lukt ons niet om "Sidi Bel Slimane" te vinden, de stichter van de "Sofi-islam" in Marocco. We laten ons verleiden om 3 voor de prijs 1 toegangskaartjes te kopen voor het Museum van Marrakech, Madressa Ben Youssef en de Koubba Ba'Adiyn. De Madressa, een Koran school die halverwege de 14de eeuw werd gesticht met een capaciteit van 900 studenten, is rijk versierd met houtsnijwerk en gipswerk. De studenten kamertjes zijn spartaans klein en om hier in alle vroomheid de Koran te bestuderen lijkt ons net zo erg en wereld vreemd als het seminaar, de christelijke tegenhanger van deze gelovigen.
Het Museum is eveneens de moeite waard. Rijke islamitische decoraties aan wanden, vloeren en plafonds. Er zijn kleine tentoonstellingen met oude sierraden en moderne schilderijen. De Koubba is voornamenlijk vergane glorie die mogelijk nog mooi gerestaureerd wordt. De cisterne (waterkelder) is er nog maar de badkamers zijn vergaan evenals de bijbehorende moskee. Slechts een gebouwtje staat overeind, en dat heeft een prachtig bewerkt plafond.

Tussen het bezoeken van de 3 gebouwen door genieten we van een lunch in de buitenlucht; mixed-grill, salade, kous-kous, cola en mint thee toe. Bij het verlaten van de laatste atractie geven we onze kaartjes door aan twijfelende toeristen en prijzen de bezienswaardigheden aan.
Als we weer richting hotel lopen probeert Erik voor de zoveelste keer hibiscus thee te kopen, uiteindelijk lukt het voor de gewenste prijs. We blijven ons verbazen over de vreemde mengeling van de drukte op de weg. Een ruime 4 baans weg wordt gebruikt door; paard en wagen, ezelwagens, brommers, scooters, fietsers, motoren met een bakkie er achter, moderne 4x4, vele taxi's en bussen. De dampen en de drukte zijn erger dan de "Graad van rogge weg", een van de invals wegen van Utrecht. Het publiek is al even gemaleerd; moderne meiden met het haar los, vaak in zeg maar sexy kleding (of wordt onze norm nu door de andere omgeving bepaald), oudere mannetjes met ongeschoren verweerde gezichten, kromme vrouwtjes, hoofdoeken en soms is dat niet genoeg om je achter te verbergen, zonnebril sluiers en handschoenen zijn dan de oplossing.
Terug in ons hotel rusten we uit van de wandelingen, schrijven aan dit verslag en plaatsen nieuwe foto's op Picasa, zie ons foto album door hier op te klikken.
Lunchen met mixed grill in de Souk

Erik bij een fontein met mozaik in museum;   Gang met lampen in Koran school     Houtsnijwerk in Medersa Ben Youssef

Gips bewerker in actie     Islamitische kunst     Ernie in Medersa Ben Youssef

==210511==16:00UTC==Positie:===Fes=(Hotel=Dalila)=======================================
Met de eerste klas trein van Marrakech naar Fes, 7 uur treinen voor Euro 28,-pp. Met een eerste klas kaartje zijn we met de trein van Marrakech naar Fes gereden. We konden nog met de ochtend trein van 09:00 uur mee zodat we om 16.15 in Fes zijn. Vanaf het station nemen we de bus naar de oude stad, waar we aan de rand van de medina een hotel hebben uitgezocht. 's-Middags verkennen we op de bonnefooi de Medina en zijn al snel onder de indruk van de hoeveelheid monumentale gebouwen, duidelijk meer dan in Marrakech. 's-Avonds willen we ergens gaan eten, maar worden telkens belaagd door mannetjes die ongevraagd met je oplopen. Ze vertellen dan in gebrekkig frans of engels precies de dingen die je zelf ziet. "This is a mosk", "You like cheap food, I show you restaurant", "This is wood carving", .... Vriendelijk nee zeggen lijkt niet te helpen, net als doorlopen in een andere richting, we hebben honing aan onze kont lijkt het wel. Met de echte aanhouders spelen we af en toe verstoppertje door plots een steegje in te duiken. We willen echt niet met zo'n flapdrol bij een eettent uitkomen, uiteindelijk eindigen we voor een te dure maaltijd in een simpele toeristen tent naast ons hotel, jammer.
's-Avonds zoeken we in de reisgids en inmiddels aangeschafte plattegrond van de medina de monumenten op die we willen zien zodat we morgen zonder te veel twijfel kunnen doorstappen.

We passeren Slimane;   De bushalte naar de oude stad is duidelijk aangegeven     Leerlooierijen nog steeds hand en voeten werk
Ezels, paarden en handkarren zijn de transportmiddelen;   Fondouk el Nejjarine, een UNESCO monument    

We beginnen onze bezichtigingen bij de leerlooierijen. Het is nog vroeg en we worden nauwelijks lastig gevallen door "gidsen". Vervolgens lopen we met plattegrond in de hand verder. Een Italiaans stel loopt een eind met ons mee omdat ze ook moe zijn van lokale zeurpieten. Een aantal monumenten kunnen we van binnen zien, zo ook het UNESCO werelderfgoed Fondouk el Nejjarine dat prachtig gerestaureerd is. Het is een voormalig handelscentrum waar tegenwoordig een Houtmuseum in is gevestigd. Hierna bezoeken we het fraaie, maar helaas nog niet gerestaureerde, Medersa Bou Inania. Meer gebouwen zouden een restauratie kunnen gebruiken denken we. Op afstand zien we prachtige deuren, gipsmozaiken, tegelvloeren en mozaikwanden. Maar vele islamitische gebouwen mogen we, als niet moslims, niet in.
Vooral de opdringerige en irritant vasthoudende "gidsen" benadrukken bijna vijandig dat je er niet in mag, jammer want wat meer openheid zou goed zijn voor wederzijds begrip.
Duizenden toeristen brengen per week een bezoek aan deze stad juist vanwege de monumenten waarvan ze slechts de buitenkant mogen bekijken. Voor de rest moeten ze vooral hun geld achterlaten in de vele winkeltjes van de souk. Met plezier denken we terug aan Instanboel waar we op gereserveerde tijden wel een bezoek konden brengen aan prachtige historische Moskeeen die getuigen van monumentale architectuur en vakmanschap in het maken van decoraties.
Erik trekt zich niets aan van de "gidsen" en stapt regelmatig toch even nieuwsgierig een deur binnen (ja, ja zonder schoenen als het een moskee is). Dit brengt ons ook op de binnenplaats van een school waar de leerlingen vol enthousiasme vertellen over hun werkstukken. Het is de bovenbouw van de lagere school, een groep meisjes praat honderd uit in frans, engels en arabisch om ons hun projecten over taal, natuur en geografie uit te leggen.
Om te voorkomen dat iemand ongevraagd met ons blijft meelopen vragen we de weg alleen aan winkeliers die bij hun winkel moeten blijven. Later op de vrijdag middag dwalen we wat door de lege straten van de souk. Alleen deze dag zijn de meeste winkeltjes gesloten, hier is vrijdag vergelijkbaar met de christelijke zondag. Als we bij de grootste moskee van Fes komen is het net einde vrijdagsgebed en stromen duizenden mannen via de 14 uitgangen de nauwe straten in. We wachten een halfuurtje tot de meesten gepasseerd zijn en vervolgen onze weg naar de Andalusiche wijk. Ernie kent de verhalen van deze wijk en de leerlooierijen uit het boek "De hand van Fatima" van Ildefonso Falcones, (vooral bekend van zijn eerste boek "Kathedraal van de zee") Helaas wordt de Medersa Es Sahrij (Koran school) die we willen bezoeken gerestaureerd en kunnen we hem niet bekijken.
Hele smalle steegjes in Fes

Interieur van moskee;   We bezoeken een prive school waar de leerlingen werkstukken presenteren     Lege straten op vrijdag tijdens het middag gebed


==230511==16:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E===Agadir========================================
De Hassan-toren en de restanten van de gebedsruimte van de grote moskee in Rabat, verwoest door een aardbeving in 1755. We zijn weer thuis op de Gabber. De afgelopen 19 dagen hebben voor zeilers verschrikkelijk veel mijlen gemaakt en in een moordend tempo. In Marocco reisden we circa 2500 km met trein, bus en minibus, en tussendoor nog even naar Nederland met het vliegtuig. Nu we thuis zijn is het even uit rusten hoor.
Op de terugreis van Fes naar Agadir zijn we 1 nacht in Rabat gebleven. Helaas het mausoleum was wederom alleen van de buitenkant te bezichtigen. Maar de ontspannen sfeer in de medina maakte veel goed, zelfs ons hotel, het duurste, vieste compleet met grote kakkerlakken, laaiwaaigste, kleinste dat we op deze trip gebruikt hebben namen we op de koop toe. We hebben veel in Marocco gezien, de trip naar Ouarzazata en daar de dromedarissen trip, de historische stad Fes en de ontspannen sfeer in de medina van Rabat zijn de beste herinneringen. De grote hoeveelheid plastic afval en de opdringerige mannetjes de slechtste. Al met al de moeite waard.

Bij terugkomst aan boord kon Erik gelijk de toilet repareren, de zuiger van het pompsysteem brak af. Iets waarvan we wisten dat het er aan zat te komen, dus de reserve onderdelen lagen aan boord. Maar tjonge tjonge wat een kalksteen aanslag in de leidingen en onderdelen. Dus we moeten ook binnenkort de afvoer slangen vervangen, van de 32mm diameter is na 5 jaar gebruik nog maar 10mm effectief over. Is er iemand die uit eigen praktijk hiervoor een oplossing heeft ?
Na de toilet reparatie zijn we gaan slapen, maar met de warmte, en Erik's aankomende keelontsteking viel dat wat tegen. De volgende dag is Erik jarig, buiten staat er geen wind en is het een ruime 32 graden in de schaduw. Met Ernie die kennelijk weer iets fouts heeft gegeten en Erik's zere keel, komen we niet veel verder dan , veelvuldig toilet bezoek wat wasjes doen voor de ventilatoren hangen en de nieuwe laadregelaar (Victron, blue solar power duo) plaatsen. De accu's kunnen weer geladen worden vanaf de zonnepanelen en nog geen storing op de marifoon gehoord. Erik krijgt veel felecitaties uit Nederland, het voorgenomen etentje ter ere van zijn verjaardag zal tot later deze week moeten wachten.
Illegale video copien op straat te koop, zie Ben Laden
Hoofddoekhoofden 3x woordwaarde;   Muiltjes in soorten en maten;   Muildier brengt gasflessen de oude Medina van Fes in
Noga winkel;   Mausoleum in Rabat


==290511==16:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E===Agadir========================================
Het ziek zijn duurde wat langer dan gedacht. Na 2 a 3 dagen waren we zo "slim" om onze ziektes te ruilen, Erik te makkelijke stoelgang en Ernie keelontsteking en koorts. Pas na 5 dagen kwamen we weer uit de spelonken van Gabber te voorschijn. Gelukkig lag de boot vol blikvoer en crackers dus was er eten genoeg.
Afgelopen zaterdag zijn we op zoek gegaan voor het verjaardags cadeau van Erik. Hij wil heel graag een speergun. Op de Canarische eilanden waren we daar al mee bezig geweest alleen moet je daar eerst een gezondheidsverklaring van een dokter overleggen en een vergunning voor 3 jaar kopen. Onze dokters-duik-gezondheids-verklaring werd niet geaccepteerd omdat het niet van een spaanse dokter was. Hier in Marokko zijn ze wat makkelijker, het enige lastige is hoe je in je beste Frans of Arabisch uitlegt wat je hebben wil en waar is die winkel dan. In de souk zijn 5000 winkeltjes, moet lukken denk je dan. Maar nee, buiten de souk zijn nog wat meer winkeltjes. Helaas allemaal tweede hands meuk en dus niet cadeau/investering waardig. Bij het yacht Federika, een boot voor vistrips hier in de haven, hebben we het juiste adres gekregen, Hassan-peche.
Het verjaardags etentje hebben we gisteren alsnog gedaan. Erik wilde weer graag naar hetzelfde visrestaurantje vlak ten noorden van de Marina waar we 4 weken geleden ook hebben gegeten. De eigenaar van dit eetzaakje heet ook Hassan. Op zondag namiddag was het rustig en de eigenaar zat met Omar Belarabi naast ons aan tafel. Omar spreekt meerdere talen (arabisch, frans, pools, engels en spaans) en zo raakten we gezellig aan de praat. Hij is tandarts met een praktijk in Agadir, voor zijn studie heeft hij meerdere jaren in Polen gewoond. We lieten de foto's van ons vorige bezoek zien en die kunnen we nu via de email van Omar uitwisselen met Hassan.
Vis eten in Agadir

rechts Omar de tandarts     Ijsje eten bij venezia in Agadir


==310511==16:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E===Agadir========================================
De reacties op de oproep voor tips om van een verstopte WC-leiding af te komen gaven allen vergelijkbare oplossingen en blijk van herkenning (George, Ton en Derk bedankt). Maar ja de slang loskoppelen was nou niet een aantrekkelijk klusje vond Erik. Dus hij ging eerst aan de slag met de voorraad chemische oplosmiddeltjes. Bij de lokale supermarkt werden nog wat extra flesjes en poedertjes ingekocht. Alles om de beurt in de WC en/of de vuilwatertank, in hoge concentratie laten weken en dan flink doorspoelen met de waterslang in de afzuigdop van de vuilwatertank aan dek. Onaantrekkelijke witte, bruine walmen van vies water verlieten aan de onderkant de Gabber. We hadden succes leek het.
Helaas de volgende morgen werkte het toilet niet echt meer. Pompen ging fantastisch maar de afvoerslang leek wat op te bollen. Stug volhouden, was de aanmoediging van Erik die geen zin had in een vieze klus. Maar ja zo kon het niet doorgaan, dus toch maar aan het sleutelen. Bij magazine Cica is alles te koop op boten en motoren gebied dus daar een nieuwe slang gehaald. Erik neemt een zweedse solo zeiler uit de haven mee die een hele serie ringetjes voor zijn injectors van de motor nodig heeft en nog meer spulletjes. Alle boodschappen zijn aanwezig en het succesvolle middagje shoppen sluiten de heren af met koffie en gebak op een lokaal terrasje.
Bij het sleutelen ontdekken we dat de chemicalien hun werk goed gedaan hebben. Aan de toilet kant is alle aanslag losgekomen, maar heeft zich helaas in borkstukje opgehoopt bij de ingang van de vuilwater tank. Dus, inderdaad, even hameren en alle aanslag valt uit de slang. Nu ontdekken we ook dat het ontwerp van de vuilwatertank problemen geeft, de stijgbuis zit ook onder de aanslag en kunnen we alleen met moeite vanaf de onderkant benaderen. Met schroevendraaiers, dunnere slang, zaagbladen en alles wat er in past gaan we de aanslag te lijf. Uiteindelijk dan maar weer de chemicalien, de nieuwe slang maken we vast en houden we omhoog langs de tank. Vol gieten met gootsteenontstopper en bijvullen met water totdat ook de stijgbuis volstaat. Paar uurtjes laten weken, en dan weer spoelen met overvloedig water. Het was een klus maar de wc is weer in orde !
de verstopte kant van de wc-slang

de schone kant van de wc-slang     even hameren op de slang en de urinesteen brokstukken vallen er uit

Vandaag was eindelijk de grote dag voor Erik, we zijn een cadeautje gaan kopen. Met een "grand taxi" rijden we van Agadir naar het zuidelijker gelegen Inezgane. De chauffeur, een oudere vriendelijk marokkaan, spreekt geen Frans. Inezgane lukt nog maar Hassan-peche had hij nog nooit van gehoord. Op goed geluk stappen we uit, lopen heel even doelloos rond en vragen dan de weg, blijkt dat we in de straat moeten zijn waar we uit stapten. Iets meer dan 10 meter van waar de taxi stopte is Hassan-peche. De winkel is nog dicht tot 3 uur zodat we tijd hebben om de souk en de omgeving te verkennen. Het is voor de meeste winkeltjes middag sluiting zodat het erg rustig is. Toeristen zijn ze hier niet gewend dus we kunnen ongestoord wandelen. Buiten de souk, de heuvel af zijn ook winkeltjes en is er veel straatverkoop. De spullen die je hier te koop ziet kom je zelfs op een slechte koninginnedag niet tegen, alles is rijp voor het grofvuil denken we. Het beste vergelijk met wat hier als handel ligt uitgestald is een vuilscheidingsstation voor elektronica, huishoudelijke apparatuur en gereedschap. Het is een andere wereld hier.
Een waterverkoper heeft het dakje van zijn karretje en zelfs zijn waterkannen laten begroeien met gras. De verdamping zal voor verkoeling zorgen denken we, een slokje water hebben we maar niet geprobeerd.
Bij Hassan-peche kunnen we gelijk tot zaken komen, geen gedoe om prijzen, dezelfde als op zijn inernet site. Erik kiest voor de Cressisub Sioux. Een mooi handzaam model van 75 cm. Hoe langer hoe beter is het volgens de kenners, maar we moeten hem ook kunnen opbergen tenslotte.
jarige Erik met speergun, Cressi Sioux 75cm , bij Hassan peche
Alles is te koop in Inezigane, maar wat een zooi     Waterverkoper koelt zijn drinkwater met gras

==040611==16:00UTC==Positie:29=13,7N==013=30,2E===Islas=Graciosa==========================================
Cica, de winkel die alles heeft voor als je aan het klussen gaat in Agadir De boodschappen van onze Zweedse buurman brengen ons op het idee om ook onze voorraden technische onderdelen aan te vullen bij Cica. In Utrecht waren we al fan van winkelen in Lombok (veel goedkope Marokkaanse winkeltjes met groenten) en die traditie kunnen we hier voortzetten. Ernie gaat mee om na afloop ook te genieten van een kopje koffie met gebak. De oliekeerringen zijn er niet, maar geen nood er wordt iemand op pad gestuurd en een 10 minuten later zijn ze er wel. Een zelfde service biedt het winkeltje verderop waar we een kwartiertje moeten wachten op de juist maat koperen sluitringen. Voor een klein bedrag zijn we hele series oliekeerringen, slangenklemmen en sluitringen rijker. Bij de giga supermarkt Marjana slaan we ook groot in voor de oversteek naar de Canarische eilanden en met het oog dat we meer op anker willen gaan liggen en dus geen boodschappen kunnen doen. Helaas zit het er niet in dat we naar Madeira kunnen komen. Ook de komende 10 dagen blijft de wind uit het noorden waaien. Het Azoren hoog heeft zich voor dit zomer seizoen reeds blijvend gevestigd en bepaald dat er slechts noordelijke winden blijven waaien in ons gebied. Jammer, want de broer van Erik gaat begin Juli naar Madeira op vakantie. Een ontmoeting had ons leuk geleken, maar lijkt niet haalbaar.

Op de terugweg van boodschappen doen passeren we deze straatverkoper met de bekende Willem Duis goudvissen kommen. Alles kan handel zijn in dit land.
Terug aan boord vullen we al onze tanks met zoetwater, koken een paar dagen vooruit en maken ons klaar voor een oversteek naar Graciosa. De volgende dag komt de douane stipt op tijd onze papieren en paspoorten afleveren bij de boot en om 07:15 uur kunnen we losgooien. Aanvankelijk is er een matige wind en maken we niet meer dan 2-3 knoop, we zijn blij dat we voor meerdere dagen eten aan boord hebben. Maar met het vallen van de avond trekt de wind aan. Helaas staat hij noordwestelijk en moeten we dus aan de wind varen. Nog voor middernacht waait er een 5-6Bft en stuiteren we naar de overkant. Het gestuiter duurt ruim 24 uur en gelukkig draait de wind wat noordelijker zodat we goed op koers kunnen blijven voor Graciosa. Pas in de vroege ochtend van dag 2 neemt de wind wat af en kunnen we ons weer wat gemakkelijker bewegen aan boord.
Na een overtocht van 53 uur zijn we in de ons bekende haven van Graciosa. We meren af tegenover Perl (de Zweed) en worden welkom geheten door de Belg die ons nog herkent van ons bezoek in januari. Kleine wereld die zeilers wereld.
Geen gekheid, gezien in Agadir Marocco op de dag dat Willem Duis overleed, een fan met goudviskommen die de straat op ging