Op deze pagina vindt u de dagverslagen van onze reis langs de Spaanse en Portugeese kust. We zijn de golf van Biskaje overgestoken vanuit Cameret sur Mer en op 16 september 2010 aangeland in Caruna. Ons idee was om te overwinteren in zuid Portugal maar zijn uiteindelijk toch in januari 2011 overgestoken naar de Canarische eilanden waar de temperaturen een stuk aangenamer zijn dan op het vaste land van Europa. In Cascais (Portugal) en Faro (Portugal) hebben we de boot korte tijd laten liggen voor bezoeken aan Nederland. Hiernaast een kaartje met alle anker en havenplaatsen die we bezochten.

==160910==11:00UTC==Positie:43=22,0N==008=23,1W===La=Coruna=========================================

Weken lang heeft de Torre de Hercules als waypoint in de GPS gestaan. Gisteren tijdens de invaart van de Ria de Coruna kwam hij eindelijk in zicht. De oversteek van de golf kon inderdaad anders dan tijdens de eerste poging. De afgelopen 4 dagen hadden we de wind van achter en zelfs een dag te weinig wind. Onderweg kregen we regelmatig bezoek van dolfijnen die voor de boeg uit zwommen. Een paar keer waren er grote bruinvissen of grienden, zie film, die de Gabber kwamen bezoeken. In het diepe water van de Golf van Biskaje hebben we fonteinen van walvissen gezien, gelukkig bleven die op afstand. De Bodyguard van Dennis en Ank was 12 uur voor ons vertrokken uit Camaret sur Mer, zij ontliepen daarmee de windstilte maar kregen meer wind dan hun lief was nabij de Spaanse kust. Bij onze aankomst in La Coruna hadden ze heerlijke tomaten soep als welkom. Vanmorgen gingen ze verder naar het zuiden, via de SSB-zender houden we contact, onze routes zullen elkaar nog wel vaker kruisen. De zender en de radio hobby komen mooi van pas. Naast de weerberichten, en positie rapporten hebben we bijna dagelijks contact met Nederland. En de Spaanse radioamateur EA1URG pikte ons APRS positie baken op 2 meter al 231 km voor de kust op en plaatste ze automatisch op internet, via Skype kregen we een "welkom in Spanje" berichtje. We liggen nu in de nieuwe haven bij La Coruna, voorzien van alle luxe zoals douche, internet, zoetwater en 220volt. Om gas te sparen koken we het water met de electrische waterkoker, bellen via Skype met familie en laden weer een filmpje op Youtube. Inmiddels ook ontdekt dat ik een verkeerde link naar een filmpje heb gemaakt, dus hierbij de goede link FILM-2 . Vandaag hebben we de stad verkend en morgen gaan we daarmee verder. Er zijn talrijke baaitjes met strandjes rondom de stad, waar nog altijd zon aanbidders en zwemmers te vinden zijn. Een oud trammetje rijdt door de stad en de karateristieke rode lantaarnpalen zijn met kunstige maritieme afbeelding versierd. Het schiereiland, waar Torre de Hercules, op staat is een keurig ingericht wandelgebied met vele beelden en zitjes. Torre de Hercules is de oudste vuurtoren en dateert al uit de Romeinse tijd. Er zijn vele legendes rondom deze plek, een er van is de ontdekking van Ierland door de Galiciers. Ooit zou hun voorman vanaf deze plek een eiland hebben gezien toen hij over de zee uitkeek. Hij organiseerde een expeditie en ontdekte zo Ierland, helaas werd de beste man bij aankomst gedood. Later namen de Galiciers wraak en vestigden zich ook in Ierland. Inderdaad zijn er overeenkomsten in de lokale talen en historische vondsten langs de oud Europeese kusten van Ierland, Engeland, Bretagne en noord-Spanje (Galicie). Het weer is hier fantastisch, 23 graden en blauwe lucht. Het zonnetentje dat we van zus Mirjam cadeau kregen voorbij het tuinhuis komt ons nu weer goed van pas.

     

==190910==13:00UTC==Positie:43=16,2N==009=07,4W===West=of=Pta=del=Rocundo===================================

Hoewel we aanvankelijk het idee hadden dat we door de 3 weken vertraging in de problemen zouden komen met het weer, gaat de reis tot nu toe zeer voorspoedig. Het grote voordeel van zo laat in het seizoen vertrekken zijn de lege havens, en in de plaatsen die we aandoen komen we nagenoeg geen buitenlandse toeristen tegen. Er zijn ook wat minder leuke dingen te melden maar die hebben niks met ons late vertrek te maken. Zo is de schier oneindige voorraad drop, die we bij vertrek van familie, vrienden en collega's kregen, inmiddels nagenoeg achter de kiesen verdwenen (met mede neming van een van Ernie's vullingen) en de laatste pot pindakaas is vandaag geopend. Daar staat tegenover dat we gisteren een heerlijke mariscadas een soort Fruits de Mer hebben gegeten in een spaans restaurant. Althans, Erik vond het heerlijk en Ernie vond het veel werk met weinig resultaat en een hoop geknoei maar wel een lekkere wijn. De verdeling was dus gauw gemaakt. Erik ziet de maaltijd als een investering. Hij kende alle beestjes en hun leefgebied, dus hij gaat ze proberen te vangen. Nooit geweten dat je ze kon of hoe je ze moest eten/bereiden: krabben, garnalen, alikruiken, venusschelpen, tafelmesheft, inktvis en als bijzonderheid eendemosselen. In La Coruna lagen we in een gloednieuwe haven, het personeel moest ook nog een beetje wennen ze vergaten ons namelijk de eerste nacht te laten betalen. Dat vonden wij niet zo erg, eerlijk gezegd vonden wij dat bijzonder fijn. Twee dagen lang hebben we urenlang door La Coruna gelopen en het blijkt een leuke stad te zijn met een oude stadskern. Heel veel parken met onvoorstelbaar veel bankjes, veel stranden en een ontelbare hoeveelheid restaurantjes en barretjes. De derde dag werd besteed aan klussen. Erik probeerde een lekkende koppeling van de wc te maken wat helaas niet gelukt is. Ernie heeft de nodige roestplekken onder handen genomen, de eerste laag menie zit er weer op.

     

==210910==10:00UTC==Positie:42=50,8N==009=25,6W===West=of=Cape=Finistere================================

Vanaf onze ankerplaats in Ria de Camarinas, waar we naar toe zijn gegaan vanaf La Coruna, hebben we het land verkend. Toen we met ons bijbootje in de haven aankwamen werd er net een grote vangst van congeralen uitgeladen. De congers worden met lijnen gevangen en aan de hoeveelheid te zien gaat dat nog steeds gemakkelijk. In het dorp kopen we brood, chorizo en een stuk taart voor onderweg. In de richting van Javina gaan we naar de zandstrandjes en het dennebos dat we vanaf de Gabber hebben zien liggen. Bij de strandjes staan douches, zo ontstaat het idee om een douche expeditie met de bijboot te ondernemen als we terug komen van de wandeling. Tijdens siesta tijd komt een man even zwemmen, spoelt zich af bij de douche en gaat weer keurig in de kleren zijn auto in, .. naar kantoor ? Terug lopend richting Camarinas zien we op de helling de typische graan opslag hutjes. Deze zijn geheel van steen gemaakt en staan op kunstige pilaren met schotels om te voorkomen dat ongedierte bij de oogst kan. In het buurtschap Mourin staan er tientallen ontdekken we. De kwaliteit van de huizen is erg varierend, van bouwvallen tot keurig moderne goed onderhouden villa's en natuurlijk ook vele nog net niet helemaal af. Ondanks dat de herfst nadert lopen we verder in 25C en strak blauwe lucht langs de heuvels bij de ingang van Ria Camarinas. Her en der tussen het bos staan kleine plots met mais en koolplanten (eeuwig moes). Grappig is te zien dat er hier nog bemest wordt met zeewier dat vanaf de vloedlijn verzameld wordt. Onder de koolplanten ligt zeewier en later op het strand zien we een aantal hopen zeewier liggen. In de namiddag zijn we retour in Camarinas, slenteren nog even door soms wat te smalle straten (zie foto) en vullen de proviand weer aan. Aan boord genieten we in de avond zon van een koele sangria en een salade met octopus en sepia, de douche moet nog maar even wachten. Met het binnen halen van de laatste weersverwachting zien we dat er de volgende dag een matige tegenwind van 2 beaufort staat, en we besluiten de volgende dag verder te gaan naar Ria de Muros. De Gabber wordt nog voor de nachtrust zeilklaar gemaakt zodat we vroeg kunnen vertrekken.

                 

==240910==10:00UTC==Positie:42=45,5N==009=04,1W===Ensenada=de=San=Francisco================================

Ria de Muros heeft meerdere havens en ankerplaatsen. De eerste ankerplaats kiezen we vlak bij het stadje Muros. Hier doen we boodschappen en wandelen wat door het dorpje. Het nachtelijk uitzicht op Muros vanaf de ankerplaats staat op de foto. We willen vanuit deze Ria met de bus naar Santiago de Compostella, bekend van zijn bedevaartstochten. De volgende dag zeilen we op ons gemak achter het fok naar Portosin. Anders dan de naam doet vermoeden is hier wel een haven, wij gaan echter net achter de haven dam voor anker en genieten van het open Wifi netwerk om foto's te kunnen uploaden naar ons Picasa fotoalbum. Pas vroeg de volgende morgen gaan we de haven in en nemen de bus naar Santiago, met overstap in Nioa. Het had zonder overstap gekunt vanaf Muros, maar dan mis je Portosin en Nioa.

     

Volgens de overlevering liggen in Santiago de Compostella de overblijfselen van apostel Jacob. Deze zijn hier ooit terecht gekomen met een stenen boot is het verhaal. Inmiddels staat er een gigantische kathedraal met de nodige pracht en praal. Zo inmens als de kathedraal zijn ook de mensen massa's. Een groot deel te voet met rugzak, wandelstok en St.Jacobsschelp als teken dat ze de pelgrimstocht lopen, anderen zijn op de fiets bepakt met tassen. De pelgrimstocht is uitgegroeid tot een toeristische sportieve prestatie in een goed geoliede kerkelijke organisatie. Zonder moeite worden de dagelijkse honderden sportieve wandelaars en fietsers opgevangen nabij de kathedraal voor een laatste stempeltje in hun logboek. De bagage kan worden opgeslagen, want je kan de heiligdommen alleen zonder bagage bezoeken. We staan de eerste keer met rugzak in de rij, maar worden bij de ingang geweigerd. Dan maar één voor één. Erik gaat als eerste en belandt temidden van een mis met een duizendtal gelovigen die uit volle borst meezingen in de dienst. Op je gemak rondkijken is er niet bij. We leveren onze rugzakken toch maar in bij het depot (2 euro) en sluiten samen weer aan in de rij. Twee grote orgels, vele kapellen en een altaar versierd in barok stijl. Helaas blijft het rijk versierde altaar op afstand door de afzettingen voor toeristen, gelovigen kunnen dichterbij komen. Eenmaal buiten ziet Erik een ingang die naar het altaar leidt en hoopt er zo dichterbij te komen voor wat foto's. Bij het zien van de onafzienbare rij weigert Ernie accuut daar in te gaan staan. Kerken bezichtigen vindt ze al geen inspirerende bezigheid laat staan dat ze er voor in de rij gaat staan. Ze ploft terstond op een van de trappen rondom het plein neer en kijkt hoe Erik tergend langzaam richting ingang schuifelt. Na ruim 1,5 uur mag hij naar binnen en kan hij het bordje "hug the apostel and see the tomb", "omhels de apostel en zie de kist" lezen. Voetje voor voetje schuift hij met de honderden spanjaarden langs de achterkant (!) van het rijk versierde altaar en kan zo het beeld van de apostel Jacob omhelzen, in de kelder is dan nog een rijkversierde zilveren kist met de beenderen van de apostel te bewonderen. Temidden van gelovigen en de bordjes niet fotograferen is het slecht foto's maken. Na 5 minuten is hij weer buiten en een illusie rijker.

           

==260910==18:00UTC==Positie:42=25,8N==008=42,1W===Combarro================================

We zijn Ria de Pontevedra tot aan het einde in gevaren en liggen sinds gisteren ten anker tegenover Combarro. Er is een nieuwe jachthaven met een moderne Lounge bar onder de geweldige naam BlaBlaBla. Bij aankomst werden we door een "haven boy", die met speedboot op ons af kwam, verlokt om de haven in te komen, maar die verlokking sloegen we af. Het plaatsje is in de jaren zeventig voor een groot deel gerestaureerd en sindsdien van een, vermoedeijk, slapend en rustiek vissersdorpje omgetoverd tot een toeristische bezienswaardigheid. Bij aankomst op zaterdag avond meenden wij een lokale festiviteit mis te lopen omdat we de hele dorpsgemeenschap zagen uitlopen in de richting van ... ? sinds vandaag weten we dat het waarschijnlijk de laatste bus was die de bezoekers weer naar huis bracht. De ankerplaats is rustig, heerlijk in ondiep water en goed beschut tegen alle winden. Na de dorpsverkenning en vers brood halen hebben we de rest van de dag lekker geluierd aan boord. In de ochtend nog met het genot van een heerlijk stuk amandeltaart bij de koffie uit de lokale bakkerij. 's-Middags is Erik nog even diesel wezen halen bij de jachthaven en heeft Ernie een derde verf laag op de verdwenen roestplekken gedaan. Straks nog een rustig nachtje achter anker en morgen maar weer eens verder.

==280910==18:00UTC==Positie:42=25,8N==008=42,1W===Combarro================================

Of we al gewend zijn aan ons nieuwe leven vraagt een vriendin in een mailtje aan ons. Nou zo snel gaat dat niet bij ons. Erik zit nu in de fase dat hij het liefst naar zijn werk zou willen bellen om te vragen of hij Erik Slim even zou kunnen spreken. En Ernie denkt op haar vroegere werkdagen "anders stond ik nu les te geven". Op de 25 C die wij nu hier hebben is ze ook jaloers en dat is wel terecht. Alhoewel, als we voor 10 uur ontbijten, wat niet vaak voorkomt, dan doen we dat sinds een paar dagen binnen want de zon begint om 10.30 pas warm genoeg te worden. Vandaag zitten we binnen te ontbijten want we vertrekken zo meteen naar Islas Cies, een nauurreservaat met een prachtige ankerbaai. Islas Cies gaat het overslaan van Ria de Corme en Laxe goed maken denken we. Deze Ria is de eerste Ria na La Coruna en die moet volgens de verhalen ook mooi verlaten en landelijk zijn. Helaas lazen we die verhalen te laat en hebben we hem zodoende overgeslagen. Na Ria de Camarinas, de tweede Ria na La Coruna, zijn de Ria's veel meer bebouwd en de plaatsen toeristischer. Tegen over Combarro in de Ria de Pontevedra, waar we nu liggen, ligt zelfs een heel industriegebied. Dus op naar de natuur van Islas Cies om weer eens een lekkere wandeltocht te kunnen maken. Maar nu nog eerst de wal op want we zien net dat er een markt word opgebouwd.

Al het geklus maakt dat we bekenden zijn in het nautisch disctrict van Vigo. Altijd heeft de winkel verder op in de straat het waarschijnlijk wel. De filter specialist herkende ons vandaag als vaste klant en deed nog extra pogingen om onze reserve voorraad fijnfilters aan te vullen, maar helaas niet gelukt. Een zoektocht naar een fietshandel, om een bandenplak setje te kopen waarmee we het rubber van de voetpomp voor het zeewater kunnen lijmen bracht ons in contact met Pisco. Een kleine energieke spanjaard die weinig engels spreekt, maar wel weer russisch. Hij had net gezwommen bij Real Club Nautico toen we hem troffen op de parkeerplaats voor de haven. Een fietszaak ? die wist ie wel, en hij zou ons even brengen, konden we vandaar terug lopen naar de haven. Al kletsend over de motor die niet lopen wil, wordt ook de zoektocht ingezet voor sluitringen. Ruim anderhalf uur later hebben we ook de sluitringen, vele winkels gezien en bedanken we Pisco die ons weer dicht bij de haven afzet. Hebben we toch nog wat mazzel gehad.

==011010==21:30UTC==Positie:42=14,5N==008=43,4W===Vigo================================

Bij Islas Cies hebben we een nacht op anker gelegen. Bij aankomst om 3 uur waren we lui en heeft alleen Erik een kleine wandeling gemaakt. Wel hebben we even gezwommen, maar de water temperatuur was niet echt aantrekkelijk met een kleine 18 graden. De volgende dag was het blijkbaar einde seizoen voor de Spanjaarden. De veerpont met dagjes mensen kwam niet, dus hadden we het eiland nagenoeg voor ons alleen. Eerst zijn we naar Alto Principale gewandeld, een uitkijkpunt aan de zuidkant van de ankerbaai. Vervolgens werd het een stevige klim naar Alto Cies met de hoogste vuurtoren van het eiland. Op de hellingen staat een eucalyptus bos, deze bomen verliezen continue hun bast en de bodem is dan ook bedekt met verdorde bastresten. Nu snappen we goed hoe de bosbranden van een paar jaar geleden aan de Spaanse kust zo makkelijk om zich heen konden grijpen, genoeg brandstof aanwezig.

De weersverwachtingen gaven voor de komende dagen wind uit het zuiden. Dan is het niet handig om vast te komen te liggen in een duurdere Portugeese haven. Na anker op zouden we Ria Pontevedra invaren en helemaal aan het einde in ondiep en goed beschut water weer ankeren, om zo nog een paar dagen te genieten van de Spaanse Ria's. Helaas liep het anders. Kort na anker op stokte de motor, Erik vervolgens sleutelend in het motorruim en Ernie op fok de beste koers zoekend met de weinige wind die er was. Het groffilter was verstopt, even een nieuwe er in zetten en dan kunnen we verder was de gedachte. Na 5 triomfantelijke minuten dat de klus geklaard was stokte de motor weer. Oeps een rubberen O-ring te veel ondekte Erik, ook zo geklaard. Maar na 5 minuten stokte de motor weer. Beter ontluchten, maar na 10 minuten stokte de motor weer. Enfin na 5 x proberen was het inmiddels 19.15 uur en waren we nog lang niet bij ons einddoel. Dan maar een nood oplossing, het groffilter passeren en diesel niet vanuit de tank, maar vanuit een jerry-can gebruiken. De motor blijft nu wel lopen en zo gaan we de dichts bijzijnde haven in, het wordt Real Club Nautico in Vigo. Inmiddels zijn we 3 dagen ontluchten verder: nieuwe filters; onderste 10 liter diesel uit de tank verwijderd (zou vuil kunnen zijn en voor verstoppingen kunnen zorgen); alle slangeinden afgeknipt (de slangklem zou de slang beschadigd kunnen hebben); alle wartels en slangnippels los gemaakt en opnieuw van Loctite voorzien; nieuwe afdichtringen bij de ontluchtboutjes gedaan. Het record van een lopende motor staat op 20 minuten, maar het gemiddelde blijft rond de 10-14 minuten. We klussen dus nog even door al liggende in een dure haven.

==021010==18:30UTC==Positie:42=14,5N==008=43,4W===Vigo================================

Dag 4 van repareren begint met de motor laten draaien zonder groffilter en wat blijkt na 34 minuten loopt de motor nog. Oorzaak gevonden is onze conclusie, en nu opzoek naar een winkel met oplossing. Na vele omzwervingen en nog meer belevenissen waarbij we hartverwarmende ontmoetingen hebben zijn we nu een geheel nieuw groffilterhuis rijker, met eigen pompje voor snel ontluchten. Het begon met de buurman op de haven die wel een winkel wist, we moesten per taxi er naar toe want het was een uurtje lopen en in Spanje sluiten de winkels op zaterdag om 1 uur. De winkel verwees ons buiten op straat door. Een oudere spanjaard hoorde het , zag ons er naar toe rennen, reed achter ons aan, zag ons twijfelen over de juiste weg, stopte en vertelde dat we goed zaten en nog verder door moesten lopen. In de winkel een jonge vrouw die van wanten wist en overliep van enthousiasme. Maar hoe zeg je sluitring, slangpilaar of rubber slang in het spaans. No problema, ze wist er wel raad op, we moesten het op de computer in typen en via Google translate ,een vertaal programma, communiseerde we naar hartelust met haar. Ze deed het met een gemak alsof ze een internationale klantenkring had in 39 talen. We kochten een ander type groffilterhuis, helaas hadden ze geen passende slangpilaren. Erik dacht dat onze oude wel over te zetten waren op het nieuwe systeem. Terug lopend naar de haven toch nog even vragen bij een andere winkel, altijd handig om reserve te hebben nietwaar. Nee, die had ze ook niet, maar loop maar even mee naar buiten. De overbuurman kan jullie vast wel helpen. De overbuurman blijkt scheepsmotoren te reviseren en vroeg waar we vandaan kwamen. Holanda,, nou dan spreken we verder in het nederlands, kregen we in accentloos en vloeiend nederlands als antwoord, want hij had 14 jaar in Vlissingen gewoond. De aansluitingen van het oude groffilterhuis blijken helemaal niet te passen op het nieuwe huis. Gelukkig helpt de nederlands sprekende spanjaard ons aan goed passende slangpilaren. Verder lopend komen we een Ganees tegen die een vrolijke monoloog over zijn werkzame leven als visser in Europa tegen ons houdt. Terug aan boord sluiten we gauw alles aan. Terwijl we de motor laten lopen, om te testen, ruimen we al het gereedschap op en maken we de boot alvast vaar klaar om hier weg te kunnen. Helaas we juichen te vroeg, na 20 minuten houdt de motor er, na een kort sissend geluid, wederom mee op. We kijken elkaar teleurgesteld aan en bespreken weer de hele dieselstroom van tank tot verbrandingskamers. Het sissend geluid klonk als het opvullen van een vacuüm getrokken ruimte. We controleren de ontluchting van de dieseltank, lijkt ook in orde, we kunnen er lucht doorheen blazen. Erik controleert nogmaals het filterhuis en kan dit nog steviger aan draaien. Voor de zekerheid vinden we dat de motor nu een uur moet draaien in plaats van een test van een half uur. Om 19:03 uur is het eindelijk zo ver, de motor heeft zowaar een uur gedraaid !

Om te vertrekken zijn we te laat. Nu we toch weer moeten blijven liggen, hopen we dat het vannacht stortregent. We liggen pal aan een brede boulevard, na de eerste nacht verzuchtte Ernie vergenoegd dat we nog nooit op zo’n stil plekje hadden gelegen. Daar dacht ze na de tweede nacht geheel anders over. Om elf uur ’s avonds verzamelde zich meer dan honderd jongelui die met gemak het gekakel van een kippenfokkerij overstemde. Wij nog denken dat het om een feestje in de buitenlucht ging ter ere van 1 oktober of zo, maar de derde nacht weten we beter: deze plek is “the place to be” in Vigo als je zo tussen de 15 en 20 jaar bent. Best leuk, vinden we aanvankelijk, om zo laat in het jaar elkaar nog op straat te kunnen ontmoeten. Als het om 1 uur nog niet is afgelopen vinden we het iets minder worden. Om 2 uur kijken we elkaar verbaasd aan, om 3 uur schudden we vertwijfeld ons hoofd en om 4 uur hebben we er flink de balen van. We zullen tot 5 uur geduld moeten hebben voor dat het lawaai eindelijk verstomt. ’s Ochtends vroeg komen 4 vuilnisophalers van de gemeente om alle rotzooi op te ruimen, uiteindelijk rijden ze met een volle vuilniswagen weg. In de haven loopt het havenpersoneel de lege sterke drank flessen, de plastic zakken en drinkbekertjes uit het water te vissen. Ook hun bootje is snel gevuld met 5 vuilniszakken .

==051010==18:30UTC==Positie:42=07,2N==008=50,4W===Bayona================================

Zondags passeerde er een flinke storm over Ria de Vigo. In de ochtend konden we nog wat wandelen door Vigo, maar 's-middags trokken we ons terug in de bibliotheek van de Real Club Nautico Vigo (RCNV). Eindelijk hadden we wat rust nu de diesel toevoer naar de motor weer gemaakt was. De RCNV is niet zo'n gekke plek om te liggen realiseren we ons nu, bij slecht weer dan. Naast het wat versleten kantoor en douche gebouw is er het statige clubgebouw. Hier is een luxe eetzaal met schappelijke prijzen, dagmenu Euro 8,5 en heerlijke cappucino's voor Euro 1,10. Op de begane vloer staan ping-pong tafels, en aan de overkant is er een overdekt zwembad. Zit allemaal bij het havengeld in ! Wij verkiezen de bibliotheek, een ruime zaal met vele tafeltjes en goede Wifi internet. Leden van de club lezen een krantje, wachten op het weekend diner in de eetzaal, of de mannen spelen domino en de dames bij ons in de zaal leggen een kaartje. Het eten is een familie gebeuren voor jong en oud, de andere activiteiten zijn doorgaands voor de wat ouderen. Achter de PC en internet hebben we kontakt met familie en vrienden via Skype en we halen de lange termijn weersverwachtingen binnen. Tussendoor kijken we met de Spanjaarden verbaasd naar de heen en weer zwiepende lantaarnpalen en de hoosbuien die passeren. Voor de komende week ziet het er niet gunstig uit om verder naar het zuiden te komen. We zien de gegevens van een meetboei vlak voor Vigomet golfhoogten van 5,5meter en de ergste wind moet nog komen. Eerst maar eens naar Bayona en of we de zee opgaan zien we daar wel, besluiten we.

Vandaag hebben we weer eens iets nieuws gedaan namelijk roeien in de regen. We liggen, na een zeer heen en weer smijterige overtocht, sinds gisteren voor anker in de prima beschutte ankerbaai van Bayona. Alles op de motor gevaren want er stond tegenwind en nog weinig wind ook. Ter compensatie stonden er golven die steeds hoger werden naarmate we minder beschutting hadden van de Ria de Vigo en Islas Cies. De volgende storm is op komst en trekt woensdag en donderdag over ons heen. Maar nu staat er ook al een 6 a 7 bft vandaar dat we eerst moed moesten verzamelen om met onze dinghy naar de wal te gaan. Op de terugweg zouden we wind tegen he Mariscada a la marinera en hopen aan wal de ingredienten te kunnen kopen. Maar helaas de viswinkels zijn alleen in de ochtend open en de supermarkt is te weinig gesorteerd voor de verschillende schelpdieren die we willen hebben. In de diepvriesafdeling ontdekken we een zak gesorteerde vis, garnalen, kreeftjes en schelpdieren speciaal voor de Paella. Deze avond aten we een heerlijke zelf gemaakte paella. De schelp en garnalen restjes stopt Erik in een fuik om zo morgen hopelijk verse vis/inktvis/krab te hebben. Nog voor we aan het koken konden moesten we natuurlijk wel weer met de bijboot tegen de wind terug naar de Gabber. Inmiddels was de wind aangetrokken en de regen zwaarder. Maar eerst werden we bij Alan en Mary van de Stella aan boord uitgenodigd voor een kop thee. Deze Englse zeilers, die hier in de haven liggen, ontmoeten we al een paar weken op verschillende plaatsen.

.

    
==071010==15:30UTC==Positie:42=07,2N==008=50,4W===Bayona================================

Bootschappen wordt met regen en harde wind minder aangenaam. Bij een lokale chinese winkel kochten we 2 eenvoudige regen pakken die ons moeten beschermen tegen opspattend zeewater (door de golven) en neerdalend water (regen). Om de komende slechtweer periode met voldoende vers eten aan boord door te komen hebben we ingeslagen bij de overdekte markt met lokale groente en bij Eroski supermercado. De roeitocht naar het land is met de nieuwe jachthaven in Bayona een stuk langer geworden. Zie rode lijn op foto hieronder, de Gabber ligt in de rode cirkel. Wel worden we steeds vindingrijker. Eergisteren trokken we de bijboot even snel over een van de steigers van de jachthaven om zo bovenwinds van de Gabber en in de luwte van de jachthaven dichterbij te kunnen komen. Vandaag bespaarden we ons een stuk tegenwinds roeien door de bijboot langs de buitenste steiger te slepen. Inmiddels zij we weer terug aan boord. De bijboot ligt aan dek vast gesjord, Ernie leest haar zoveelste dikke pil en Erik is een beetje teleurgesteld dat de internet investering voor een tweede keer geen succes heeft. Gisteren was het cappucino drinken bij een kroeg langs de boulevard die met Wifi adverteerde, maar eenmaal aan de cappucino was het Wifi-netwerk niet toegankelijk. Vandaag dronken we een bakkie bij de oude Jachtclub, prima verbinding op het terras. Maar helaas de inlog codes bleven niet bewaard, dus aan boord nog geen internet. Visvangen en de fuik leveren nog geen verse vis. Gisteren stonden we gezamenlijk in het donker aan lijntjes te trekken met de nieuwe blinkertjes speciaal voor pijlinktvis. Zelfs de in het water hangende duiklamp kon geen inktvis verlokken om in de fopgarnalen te bijten. Het zal het seizoen wel niet zijn. Ernie herinnerde zich, van een vorig bezoek aan Bayona, dat de locals de een na de andere inktvis het water uittrokken. Zaterdag dan toch maar weer bootschappen voor verse vis op de lokale markt.

==111010==10:00UTC==Positie:41=55,2N==008=57,7W===West=of=Guarda==========================

Het slechte weer is voorbij. Harde wind (8-9Bft) en 24 uur regen zorgden er voor dat we ons schuil hielden in de Gabber. Wat kaarten, dobbelen, video kijken (serie Poldark, goed voor 16 uur vermaak), uurtje stroom draaien voor de video, kleine klusjes en we komen de tijd wel door. De ankergrond bij Bayona is fantastisch en we bleven keurig op onze plaats in de ankerbaai. De boten die naar de haven gevlucht waren hadden het slechter hoorden we, met veel geruk aan de landvasten en gepiep en gekraak van de steigers. De komst van het goede weer kondigde zich aan met een dubbele regenboog. En het retour van 6 boten uit de haven naar de ankerbaai. Zondags na de storm stonden er nog hoge golven op zee. Voor ons de gelegenheid om een bezoek te brengen aan een opgraving van een Keltisch dorp.

Met de bus konden we vanaf Bayona rechtstreeks naar Guarda. De terug reis zou via Tui en Vigo moeten gaan had de plaatselijke VVV ons verteld omdat via die plaatsen op zondags regelmatiger gereden wordt. Via een heel steil wandelpad bereikten we de opgravingen op Monte Santa Trega. Van de Stella hadden we engels talige folders over de opgravingen gekregen met een wandelpad langs de pas in 1914 ontdekte Keltische stad. De stad ligt strategisch boven op de heuvel en heeft uitzicht op de Ria voz do Minho. Zo'n 2200 jaar geleden moeten er rond de 3000 mensen gewoond hebben in deze gemeenschap. De huisjes zijn klein, rond en het idee is dat ze in familie verband bij elkaar staan. Aan de noord kant zijn de meeste huisjes opgegraven, verder op de heuvel zijn ze nog (of weer) overwoekerd door de vegatatie. Het volgen van de route langs de opgravingen, uit heidense tijden, is lastig. Een pad met kruisbeelden dat leidt naar de top van de berg is beter onderhouden om de dwalende op de juiste weg te wijzen. Terug in Guarda ontdekken we dat er heel weinig bussen, op zondag, naar Tui en Vigo gaan. We moeten 3,5 uur wachten. Dan maar liften. Uiteindelijk zijn we sneller dan de heenreis retour in Bayona. De eerste lift van een parapenter en daarna van een surfer die zomers werkt als charterschipper. Het uitgespaarde busgeld versnoepen we in een feesttent in Bayona ter ere van "Zapata de Carmen", zurige wijn en een heerlijk stuk vis, Espada.

==141010==10:00UTC==Positie:41=11,2N==008=42,3W===Lexioes================================

NEE HE.............. 2,5 uur nadat we, nog steeds motorend, uit Bayona zijn vertrokken houdt de motor er weer mee op. Het is erg stil daarna aan boord, en dat is niet alleen vanwege het verstomde motorgeluid. Ieder voor zich zit even de teleurstelling te verwerken. Gelukkig begint er net een beetje wind te staan en kan er gezeild worden. Erik gaat nog maar eens proberen de motor aan de praat te krijgen. Als het duidelijk is dat dat niet gaat lukken besluiten we niet Viana do Castelo aan te lopen. Deze marina ligt 2 mijl stroomopwaarts aan een rivier en dat is met deze motor problemen geen goed idee. De volgende haven, Povoa de Varzim, heeft een hele korte aanloop en ligt 20 mijl verder. De fantastische zeildag wordt helaas bij ons beide nogal overschaduwd door de haperende motor. We roepen de haven op voor assistentie en krijgen via de telefoon, per marifoon werd er helemaal niet gereageerd, te horen dat ze al gesloten zijn. Een zeilboot voor ons heeft onze oproep op de marifoon gehoord en roept ons op. Nadat we ons probleem hebben uitgelegd belooft hij te wachten voor de haven ingang om standby te staan en getweeen varen we uiteindelijk naar binnen.

Na weer een dag klussen aan de motor besluiten we er een monteur bij te halen omdat het ons niet duidelijk is wat het probleem is. Terwijl we tevergeefs wachten op de monteur krijgen we een invasie van 6 man/vrouw politie en douane aan boord. Alle papieren zijn in orde dus niets aan de hand. Erik is het wachten zat en zet plan B in werking. Op zoek naar een inlijn plunjerpomp. Deze 12 volts pomp zal dan na het groffilter komen en zo voor een continue stroom van diesel in de aanvoerleidingen zorgen. Deze tip kreeg Erik van PA3GZK tijdens het nederlandse maritieme radionetje van 13:00 uur. Niet iets waarmee we de oorzaak vinden, maar dat wel het probleem kan oplossen. De volgende dag kunnen we de pomp bij een onderdelen handel ophalen en installeren. Erik verzint nog een eenvoudige schakeling zodat de pomp alleen maar werkt als de motor draait. Een test van 2 uur motor draaien geeft ons genoeg vertrouwen om Povoa de Varzim op motor te verlaten. We motoren naar Leixoes, in totaal heeft de motor dan 6 uur zonder problemen gedraaid.

Naast de motor perikelen gebeuren er ook genoeg leukere dingen. Zo is Portugal in het naseizoen voor ons een enorme meevaller. De haven prijzen zijn gehalveerd en door het formele karakter van de registraties in de havens sinds Frankrijk levert onze meetbrief zijn waarde dubbel en dwars op. Doorgaans geven we 9,5 meter op als onze lengte, maar de officiele meetbrief vermeldt dat we slechts 8,66 (lengte over de waterlijn) zijn. De Portugezen spreken prima engels wat communicatie makkelijker maakt. De prijzen in de winkels lijken ook laag seizoen. Bij de bakker drinken we, net als de Portugezen, een kopje koffie met lekkere koek en hartige taart we nemen ook een heel wit mee tezamen voor Euro 2,90. Op de overdekte markt met verse groente, vis en vlees genieten we van de keuze die er is. We gaan naar huis met heerlijke barbeque sticks voor op de grillplaat en leren de namen van het fruit in het Portugees van een oudere vrouw. Morgen is er eindelijk weer tijd voor een toeristische uitstap, we gaan naar Porto. Bij het blad Zeilen is er tenminste 1 redacteur, nl Hennie ten Dam, die weet dat we vertrokken zijn. We hebben Zeilen al vele keren gevraagd om ons op hun homepage bij van "in voorbereiding" naar "vertrokken" te plaatsen. Tot nu toe is ze dat niet gelukt. Hennie is onlangs ook vertrokken en stuurde ons via de ssb vanaf de Golf van Biskaje een verzoek tot een radionetje. Dagelijks hebben we dat om 22:00 uur nederlandse tijd op 7108 kHz met Nederlandse stations en onderling op 3645 kHz, maar we hebben Hennie nog niet gehoord.

==161010==10:00UTC==Positie:40=51,2N==008=46,5W===5Nm=NW=of==Ria=de=Aveiro=============================

Vanaf de haven van Leixoes is er een prima metro (sneltram) verbinding naar Porto. Met wat hulp van een Portugees trekken we uit de automaat 2 retour kaartjes naar het centrum van Porto voor slechts Euro 3,-- p.p. De rit naar Porto duurt ruim 20 minuten, op advies van diezelfde Portugees stappen we uit op het hoogste punt van de stad en dalen al wandelend af naar de Rio de Douro. Onze wandelroute plannen we bij een terrasje waar we denken een groepje Portugese mannen aan de koffie te zien, we zijn niet zo van de toeristische tentjes. Maar nadat we besteld hebben horen we onvervalst Hollands vanaf de tafel naast ons. De 5 mannen zijn ook op vakantie. Of we een foto van hen met de koffie en het water willen maken, anders denkt het thuisfront dat ze alleen voor de Port naar Porto zijn geweest. We wandelen langs tal van huizen, kerken, capellen die versiert zijn met blauwe mozaik tegels. Veel gebouwen zijn redelijk opgeknapt maar in het straatbeeld overheersen toch de vervallen en slecht onderhouden huizen.

Op de overdekte Bolhao markt zijn naast vis en groenten ook verse (levende) konijnen, wilde eend, parelhoen en kippen te koop. In het oude centrum worden de straten smaller en is het lekker koel in de schaduw. De stalen Ponte de Dom Louis I brug steken we op het hoogste niveau over naar de zuid oever van de Rio de Douro om zo bij de Port huizen te komen. We zien beroemde namen van de porthuizen, Sandeman, Kopke en Ca'lem staan. Een volgende rondleiding is pas over ruim een uur, dus gelegenheid voor een maaltijd. In een ernstig lokaal restaurant nemen we voor Euro 4,- het dagmenu: koolsoep, rijst met bruine bonen, dunne biefstuk met gebakken ei. Dit is een goede bodem voor de Port proeverij en het avondeten kunnen we ook overslaan. Bij het porthuis Ca'lem krijgen we, voor 4 euro p.p., een 20 minuten durende rondleiding met uitleg over de verschillende soorten port. De porthandel is nog steeds grotendeels in handen van de Engelsen lezen we in de reisgids. In de 17de eeuw lengde ze de Douro wijn aan met brandewijn om te voorkomen dat hij tijdens het vervoer zuur zou worden. Men ontdekte zo de port, hoe sterker en zoeter de wijn was, hoe beter de smaak werd. Aansluitend op de rondleiding is het proeven (!), een glas witte en rode port. In de toonzaal staan flessen te koop vanaf 5,80 tot 575,- euro. Wij laten het bij de twee glazen ook al was de verleiding groot om een fles te kopen. Op de terugweg zit de port behoorlijk in onze benen, we doen nog wat boodschappen voor de komende dagen. Daarna plannen we onze nonstop zeiltocht naar Lissabon, kletsen nog wat over de SSB en gaan bij tijds te kooi.

           
Inmiddels zijn we al weer een paar uur aan het varen. De motor draait probleemloos en we varen afwisselend op zeil en motor. Er is een rustige wind uit oost die later op de dag naar noord draait en dat blijft zo de komende 48 uur. Het belooft een mooi weer tochtje te worden temperatuur in de 20 graden en blauwe lucht. We gaan naar Cascais, een haven in de monding van de rivier de Taag bij Lissabon. We hopen morgen in de namiddag aan te komen.
Onderweg gaan we op ons gemak koken, Erik heeft pompoensoep op het menu en Ernie iets met aubergine. Vandaag is ook JOTA (jamboere on the air) en Erik zal proberen wat verbindingen te maken met Scouting stations.

==221010==18:00UTC==Positie:38=41,5N==009=25,2W===casais======================================

Het was een zeiltocht van ruim 36 uur met mooi weer van Leixoes naar Cascais. Bij aankomst zijn we voor anker gegaan nabij de haven. De volgende morgen ontvingen we een SMSje dat Frank en Marijke van de Sepia op de kade liepen. Dus dat was koffie visitie, lunch en bijkletsen. Omdat Ernie een paar dagen naar Nederland gaat zijn we de haven in gegaan, makkelijk als Erik nog wat klust en boodschappen doet. Naast moeders verjaardag, tandarts en boodschappen als sambal, ketjap, hagelslag gaat Ernie ook kijken voor een nieuwe brandstofopvoerpomp. De inlijn pomp heeft het probleem opgelost maar ergens is nog altijd iets kapot, we verwachten dat het de opvoerpomp is.

  

Na het wegbrengen van Ernie dompelt Erik zich onder in de toeristische stad Lissabon. Zo ontdekt hij waar St.Klaas zijn mijters bewaart en ziet hij tal van andere mogelijkheden dan lopen om de steile straten van Lisabon te bedwingen. Aan het einde van het slenteren wordt de zoektocht ingezet naar een electrische kookplaat. Nu we toch in de haven liggen is er gelegenheid tot het besparen van gas. De electra is gratis, een waterkoker hebben we al maar een kookplaatje maakt het gebruik van het zeldzame gas overbodig. Het gasflessen systeem in Spanje en Portugal is namenlijk anders dan de 13 kg flessen die wij bij ons hebben van Prima gas.

Bij het avond eten wordt de nieuwe aanwist gelijk ingezet voor een stoofpot met octopus. Ik kocht bij de supermarkt 800 gr diepgevroren kleine octopus. Er zitten 3 exemplaren in de verpakking, maar ze moeten nog wel schoongemaakt worden. Door de diepvries gaat dat gemakkelijk. Knip het lijf vanaf de staart kant voorzichtig open, niet te diep steken met de schaar, anders zit je in de ingewanden. Doordat de boel bevroren is kunnen de ingewanden en inktzak mooi heel blijven, je haalt ze er als een eitje (midden op foto) uit. Alles even spoelen met water en in hapklare brokjes knippen. Mijn stoofpot bestond uit: gefruite ui (1x) en knoflook (4 teentjes), tomaten (4x), paprika (1x), halve winterwortel, aardappel (1x groot). Als kruiden: laurier (5 blaadjes), kruidnagel (1), rode peper (1x), eetlepel gekneusde komijnzaden, kwart bosje verse koriander, zout naar smaak. Kruiden (behalve de koriander) toevoegen terwijl je de uien en knoflook fruit. Daarna de gesneden groente erbij eventueel wat water. Als alles kookt de octopus erbij. Laten garen in circa 45 minuten. Even met de stamper er over om de aardappel fijn te maken, hierdoor wordt de saus dikker. Laatste kwartier de koriander erbij en een halve paprika in stukjes. Eten met stokbrood en een glas rode wijn. De volgende dag is de octopus nog zachter, de hoeveelheden zijn voor circa 3-4 personen.

==271010==18:00UTC==Positie:38=41,5N==009=25,2W===Casais======================================

Nu Ernie een weekje weg is heb ik de Gabber voor mezelf. Vele klusjes waar je anders niet aan toe komt liggen nu verspreid door de kajuit in plaats van in dozen, kratten of onder banken uit het zicht. Nog niet af maar onderweg ... . Het avond eten is dagelijks een feest van karbonades, worstjes of octopus. Het leven als een van de vele mannen alleen aan boord hier in de haven begint me te gewennen. 's-Avonds tot laat video kijken uit een geweldadiger genre dan romatisch of klassiek engels kostuum drama. 's-Morgens weer laat, maar nu met opstaan. De klok staat nog op NL tijd, dus ik loop zo ie zo een uur voor op de Portugezen. Ontbijtje in de kuip met ochtend zonnetje. Daarna mijn loop rondje naar de winkel. Het is een grote Super Jumbo met werkelijk alles te koop op electronica, gereedschap, vlees, warme snacks en brood. Onderweg passeer ik dan altijd het beeld van koning Carlos, die me doet denken aan een bevriend zeiler. Voor het aanvullen van de voorraden water, bubbeltjes water en tonic heb ik maar het steekkarretje meegenomen want 18 x1,5 liter past niet in de rugzak. Onderweg kan je niet meer je vertrouwde merken kopen. Zo is het vinden van een goede sinasappelsap nog lastig, inmiddels liggen er 3 "verkeerde" pakken onder de vloer een hele foute was voor de vissen, en houd ik 's-morgens maar bij één kopje "verse" jus. Van de week werd ik nog verrast door een bezoekje van vrienden van collega Sophia. Leuk weer even de kuip vol nederlands. Ook zeilers maar nu voor korte stedentrip in Lisabon.

Af en toe doe ik een langer rondje voor wat bezienswaardigheden. "Boca do Inferno" is een opening in de kust. Met harde wind uit het zuiden zal het hier een spectaculair gezicht zijn van golven die zich de nauwe opening in persen. Maar met rustig weer ziet het er niet zo Inferno achtig uit. Terug lopend naar de stad over de Rue de Republica passeer ik het King D.Carlos Sea Museum. Gratis toegang, lang leve de koning ! Zeer de moeite waard. Een deel van de tentoonstelling gaat over de koning als oceanograaf en zijn voorliefde voor maritieme studies. Ook is er aandacht voor het oude Cascais, een rustiek vissersdorp dat met de komst van koningshuizen, rijke lui de inkomsten verschoof van ambachtelijke visvangst naar luxe toeristen vermaak als mode, horeca, architectuur en kunst. Een aantal van de display's zijn in de ik stijl geschreven vanuit het perspectief van de oude vissers. Met foto's, kleding, objecten en uitleg over visvangst geeft dit een mooi beeld van oud Cascais. Terug aan boord is het weer verder met de klusjes. De ankerketting krijgt iedere 5 meter een merkteken, gezellig weer een krat er bij ! En nu ik door de schone T-shirts ben de maandag traditie van wasdag hersteld. Hopen dat Ernie wat uitgerust is om de boel op te ruimen als ze morgen terug komt.

   
==311010==18:00UTC==Positie:38=41,5N==009=25,2W===Casais======================================

Ernie is al weer een paar dagen terug. Ze ging heen met slechts een klein rugzakje maar kwam retour met de volle 23Kg. Ergens in die bagage zat waarschijnlijk ook het Nederlandse herfstweer, want al een paar dagen waait het behoorlijk met bijbehorende regen (zie foto Baco do Inferno). De eerste dag na terugkomst zat Ernie bij te komen van de reis terwijl Erik al vloekend en scheldend de nieuwe opvoerpomp monteerde. De afvoerleiding van de pomp is namenlijk van metaal wat met de hand verbogen moest worden om alles weer pas te krijgen. Enfin na ruim 2 uur buigen, trekken, duwen en vooral zuchten, steunen, schelden is het gelukt. De nieuwe pomp is gemonteerd en de motor heeft ruim 1 uur proefgedraaid zonder de hulp van de electrische pomp. Gisteren zijn we naar Lissabon geweest. Ons treinkaartje van Cascais naar Lissabon lieten we opwaarderen tot een openbaarvervoer dagkaart. Hiermee kregen we voor Euro 3,75 toegang tot al het openbaar vervoer inclusief de toeristische liften. Om de regen te ontvluchten bezochten we het Oceanium en 's-middags vermaakten we ons met een rondrit in de oude lijn 28. Na ruim 1 uur wachten in de rij konden we met de lift van Santa Justa vanuit een moderne winkelstraat eenvoudig naar de hoger gelegen ruines van Igreja do Carmo. Deze kerk uit eind 14de eeuw is een herinnering aan de grote aardbeving van 1 november 1755 (morgen precies 255 jaar geleden) die nagenoeg geheel Lissabon vernietigde, was het niet door de beving, dan wel door de brand of vloedgolf die volgde. Omdat het laat is eten we in Lissabon bij een lokale tent. Het dagmenu is prettig geprijsd, maar met de wijn en het brood waarvan we de prijs niet wisten werd het toch een duur etentje. Een tweede neppert ontdekken we als we ons treinkaartje willen gebruiken. Omdat de dagkaart voor Lissabon nog geldig is (24 uur) kunnen we hem niet opwaarderen voor onze treinreis naar Cascais. Nu moeten we weer een nieuw kaartje kopen, gelukkig voor maar Euro 0,50 per stuk plus het ritgeld naar Cascais.

       
           

==031110==18:00UTC==Positie:38=26,4N==009=06,4W===Sesimbra======================================

Hoewel het onze bedoeling was om de oude steden Coimbra en Obidos te bezoeken zagen we er van af toen we ontdekten dat we naar Obidos, de dichtsbijzijnde stad, een reistijd van 3,5 uur hadden. Het werd de stad Sintra, staat op de wereld erfgoed lijst, waar we met de bus in 1 uur naar toe reisden. Na een schitterende bustocht eerst maar eens cappucino drinken, we bekeken de prijslijst en zagen dat de verschillende soorten koffie tussen de 1,20 en 1,90 euro geprijst waren. We gingen op het lege terras zitten en binnen de kortste keren zat het terras vol. Grappig om te zien hoe zo iets werkt. Na dat Erik binnen was gaan betalen kwam hij hevig verontwaardigd met stoom uit zijn oren naar buiten. Cappucino stond totaal ergens anders op de kaart met ienimiene lettertjes geschreven voor 4,20 per kopje. Jammer voor ons maar nog veel sneuer voor de rest van de horeca zaken, voortaan nemen wij onze eigen koffie wel mee. De speciale buskaart die we kochten zou tevens onze entree kaart zijn, althans dat dachten wij, voor de rondom Sintra verspreid liggende kastelen en paleizen. We begonnen bij het Palacio Nacional, nadat we onze buskaart lieten zien bij de kassa kregen we de gratis toegangskaarten. Het Palcio Nacional is zeer de moeite waard, mooie zalen met tegels en plafond schilderingen. De torens op de foto zijn de schoorstenen van de keuken !, maar verder zullen we het niet over eten hebben. Daarna liepen we, i.p.v. met de bus te gaan, de steile mooi beboste berg op richting het Moors Kasteel. Met onze tong op de schoenen kwamen we bij de ingang aan, maar het kaartjes kantoor was bij de bushalte, dus, een stuk terug, de berg af want daar konden we toegangs kaarten halen. Maar die kregen we niet want, een buskaart is een buskaart, en nee, geen toegangskaart voor een kasteel. Hoewel we er niets van begrijpen gaan we dan maar, nu met de bus, naar het volgende Palacio, Palacio de Pena. Als haringen in een ton staan we in de bus en dan moesten er nog heel wat mensen wachten op de volgende bus. Nooit gedacht dat er, overal waar we komen, in dit jaargetijde nog zoveel toeristen zijn. Ook bij Palacio de Pena komen we er niet in tenzij we nieuwe kaarten kopen. We lopen de berg maar weer naar beneden en gaan bij de VVV eens vragen hoe dat zit.

Het was 1 november, aller heiligen, en dat is in Portugal een nationale feestdag. Op een nationale feestdag zijn alle nationale musea gratis toegangkelijk dus zo ook het Paleis wat we als eerste bezochten. Onze buskaart blijkt alleen maar een buskaart te zijn waarmee je met de bus alle verspreid liggende kastelen/Paleizen kunt bezoeken. Alleen wij vinden wandelen leuk en hadden dus, op het kleinste stukje na, alles lopend gedaan. Hadden we de hele dag de domme toerist uit gehangen, gelukkig wel op een feestdag zodat we het fraaie Palacio Nacional konden bewonderen. Inmiddels zijn we al weer verder onderweg naar het zuiden. De daglengte wordt korter en we proberen kleine tochten te varen. Gisteren naar Sesimbra en vandaag door naar Sines. In de vroege avondschemering kwamen we nog in een school van ruim 50 grote dolfijnen terecht.

==061110==18:00UTC==Positie:37=42,3N==008=54,4W==41Nm=north=of=Cabo=Sao=Vincente======================

Onderstaand volgt een stukje wat totaal in tegenspraak is met de voorgaande tekst, want: we zitten toch weer ergens koffie te drinken, we hebben het weer over eten en we varen inmiddels geen korte dagtocht maar juist een nacht door. Het slechte weer in Cascais heeft er voor gezorgd dat we in een groepje van boten kwamen die zuidwaarts trekken. De Inish, keltisch voor eiland, van Rob en Josien komen we zo al weer 3 havens/ankerplaatsen tegen. Onderweg is er gelegenheid voor het maken van foto's van de boten onder zeil en in de haven tot gezellige klets en uitwisselen van plannen en foto's. In Sines hebben we 2 dagen gelegen, gisteren was er helemaal geen wind en vandaag zijn we als laatste vertrokken. We hebben wind en gaan een nachtje door, de anderen zitten ruim 10 uur moteren voor ons. In Sines troffen we ook Ed en Aatje. Een stel uit Texel dat hier hun boot als een Pied a Mer gebruikt. Om 11 uur is het koffie tijd bij het tentje op de hoek van de haven. Ed en Aatje kennen Sines prima en bieden aan op zoek te gaan naar gas voor onze lege tank. Vijf gas verkooppunten verder horen we dat het wel mogelijk is onze fles in Faro te laten vullen. Helaas nog even geduld en het gas op rantsoen. Ed en Aatje zitten hier al 13 jaar en we herinneren ons verslagen van andere zeilers die Sines aan deden en vertelden over de gezellige tijd met hun, en hulp met de auto bij boodschappen doen. Ook wij genieten weer van dit enthousiaste stel. Vandaag schoof Antoinet aan bij de koffie, deze Nederlandse van origine woont al 38 jaar in Portugal. Het onderwerp komt op eten en koken en al snel heeft Ernie een hele serie typisch Portugese recepten voor haar kookboek. Vooral de Bacalhao maaltijden hebben onze aandacht. Hierbij wordt gedroogde en ingezoute kabbeljauw gebruikt die buiten de koelkast goed blijft. Prima spul dus voor onderweg. En nu weten we ook eindelijk wat je met al die droge vis kan doen die in iedere supermarkt te koop is.

==141110==18:00UTC==Positie:37=07,8N==008=36,1W==Alvor===============================================

We liggen nu al een week in Alvor voor anker. Een goede manier om tot rust te komen en de scheepskas te laten aansterken. De afgelopen dagen hebben we ons vermaakt met kleine klusjes en dagelijkse routine. Ernie is bekwaam kokkelraapster geworden en sluit daarmee aan in de plaatselijke traditie van bezigheden tijdens laagwater. Van een lokale raper leerde ze de fijne kneepjes van het vak. De kokkels zitten circa 5cm diep onder de oppervlakte en onze hollandse stampot stamper wordt gebruikt als een portugees kokkelharkje. Na het rapen het zand van de kokkels spoelen en daarna nog wat uurtjes laten verwateren in schoon zeewater, zodat ze hun zandige maagjes kunnen leeg maken. Vervolgens laten uitlekken en in een koekepan in circa 1-2 minuutjes klaar maken. Serveren met citroen en smullen maar tijdens het borreluurtje.

     

Onze integratie in Portugal gaat verder voorspoedig, we maken eigen piri piri en hebben ook al "Bacalhao com nata" gemaakt. Dat laatste is een bewerkelijk recept en zouden we niet voor onze verjaardag vragen was onze beoordeling van de maaltijd. Bacalhao of stokvis of gedroogde en gezoute kabeljauw is hier in iedere supermarkt te koop. Wij kochten een hele vis die door de juffrouw in de winkel in blokken werd gehakt. De komende tijd maar eens wat eigen fantasie recepten met de voorraad maken. De basis begint met ontzouten; 24 uur weken in ruim water met een scheutje melk en dat 4 keer verversen. Daarna gaar koken in 20 minuten en dan ontgraten en ontvellen. Erik heeft zijn voorraad lokvisjes van stalen voorlooplijnen voorzien. De hoop is dat we grote vissen aan de haak slaan en dan zijn de nylon vislijnen die er aan zaten slechts een soort flosdraadjes voor de vangst. Wanneer we ze gaan gebruiken is nog even de vraag. Bij het zoeken naar een gunstige oversteek tijd naar Brazilie kwamen we uit op de maand februari. Komende februari is te kort dag voor alles wat we nog willen doen aan deze kant van de Atlantische oceaan. Het ziet er naar uit dat we onze langzame voortgang nog wel even zullen kunnen volhouden. De komende weken gaan we van ankerplaats naar ankerplaats langs de Algarve.

De afgelopen dagen is er voldoende tijd geweest om wat statistieken te verzamelen. Zo hebben we inmiddels 1987 Nm afgelegd met een gemiddelde snelheid van 4,3 knoop dus we hebben 462 uur gevaren. De motoruren teller staat 282 uur verder, kortom ruim de helft van de tijd stond de motor bij. Hierdoor lijken de dieseltank en de scheepskas helaas communicerende vaten. Een vraag die ons als voorbereiders altijd bezig hield was "Waar doen ze het van" als we de verslagen van andere zeilers lazen. Nu we tijd hebben om de scheepskas op te maken weten we het. De maanduitgaven, gecorrigeerd voor investeringen maar inclusief verzekeringen, bedragen over de afgelopen 3 maanden € 1.089,- per maand. Investeringen hebben een langere afschrijving dan 5 jaar; motorrevisie, zeeankerlijnen, filterhuis, opvoerpomp, electrische kookplaat, etc. Ondanks dat de Gabber goed uitgerust vertrok hebben we toch nog voor € 3.895,- aan duurzame aankopen besteed sinds augustus. Op de foto hiernaast zijn we niet aan het boekhouden maar vermaken we ons met een partijtje dobbelen.

==191110==18:00UTC==Positie:37=07,5N==008=31,5W==Ferragudo===============================================

Afgelopen maandag zijn we met de bus naar Lagos geweest. Het bus station in Lagos is pal tegenover de Marina. We zagen een nederlandse vlag op een zeilboot wapperen dus daar gingen we even langs. Bleek het de Emma te zijn, daar hadden we in Vlieland een paar jaar geleden naast gelegen en bij de vertrekkersdag van het blad Zeilen kwamen we ze weer tegen. We werden uitgenodigd voor een kop koffie, ze hebben een auto voor een paar dagen gehuurd en vertelde dat ze Flamingo's hadden gezien in de lagune van Alvor. Liggen wij al ruim een week voor anker in Alvor maar hebben nog geen Flamingo gezien. We besluiten de volgende dag per dinghy de lagune te verkennen. Helaas geen Flamingo te zien. Maar hier in Ferragudo, waar we inmiddels alweer een paar dagen op anker liggen hebben we ze toch nog gespot (zie foto). De dagen worden ook hier in Portugal korter en de zonnepanelen krijgen dus minder licht te verwerken. Gelukkig is de hoeveelheid energie die naar de accu's gaat nog altijd voornamenlijk afhankelijk van de ladingsgraad van de accu's. De statistieken laten zien dat de dagen dat de motor bij gestaan heeft er minder stroom geladen wordt vanuit de zonnepanelen. Eergisteren hadden we, kwa laadstroom, weer een top dag vergelijkbaar met de periode van midden juli in Nederland.

Het tochtje naar Ferragudo , 4,5 mijl, hebben we afgelopen woensdag sukkelend achter ons fokje gedaan. Ferragudo is een authentiek vissersdorpje pal tegenover Portimao. Wel raar dat het niet vermeld wordt in de capitool reisgids van Portugal want het is zeker de moeite van een bezoekje waard. Een dag later belde Ton en Anneke, kennissen van de vereniging van toerzeilers, dat ze met hun gehuurde camper in Ferragudo waren. Ze hadden i.v.m. de potdichte mist in Nederland i.p.v. in Eindhoven plotseling het vliegtuig in Frankfurt moeten nemen. We brachten ze met de dinghy aan boord waar ze bleven eten en we een hele genoegelijke avond hadden. Of we de volgende dag mee wilden om een tochtje in het binnenland te maken. Die vraag hoefde niet herhaald te worden, het werd een mooie rondrit door de serra de Monchique. 's avonds aten we mee aan boord van de camper die geparkeerd stond aan de baai van Ferragudo met uitzicht op de Gabber. De volgende dag namen Ton en Anneke, die zelf komend jaar met hun boot naar de Middelandse zee gaan, onze zeekaarten over van de route die we tot nog toe hebben gevaren. Zij vertrokken richting Lagos en wij richting de overdekte Mercado. Omdat de avond al vroeg invalt besloten we tussen de middag aan boord van de Gabber te gaan BBQen in de kuip. Op de Mercado kochten we een mooie Dorade en daarna heerlijk in het zonnetje zitten lunchen.

==211110==18:00UTC==Positie:36=59,9N==007=50,4W===Ilha=da=Culatra===============================================

Vandaag hebben we weer 33 mijl gevaren. Bij het uitvaren van de Rio Arade kwam net de grote veerpont tussen de Canarische eilanden, Madeira en Portimao binnen lopen. De dag begon met een matig windje, maar na een uurtje konden de zeilen op en de motor uit tot het einde van de tocht naar Ilha da Culatra. Ilha da Culatra is een van de eilanden die de rand vormen van een wadden gebied dat voor Faro en Olhao ligt. Morgen willen we naar de haven van Faro en om daar een volle dag van te kunnen genieten gaan we nu de eerste nacht voor anker. Morgen is het dan nog een klein stukje varen en zijn we al in de ochtend in de haven. Onderweg hadden we traditie getrouw onze vislijnen uitstaan. Deze keer ook met paravaan en kleine lokaasjes voor makreel. Na een paar uurtjes was het snel twee keer achter elkaar raak met makrelen van circa 25cm. Kort daarna hadden we ook de eerste vangst met het kunstvisje dat zonder paravaan achter de boot sleepte. Een dikke makreel van circa 45cm verslikte zich in het lieve kleine lokvisje. In de namiddag heeft Erik nog radio contact met Dordrecht, Driebergen en de Canarische eilanden tijdens het zondags netje om 17:00 uur op 14.140 Mhz. De inloop van Ria Formosa werd nog een spannend slot stukje van de heerlijke zeiltocht. We hadden al gezien dat we nabij laagwater zouden aankomen, maar waren even te nonchalant geweest om in de pilot na te kijken hoeveel stroming er wel niet zou staan. Omdat de zee nogal ruw is besluiten we het grootzeil na binnenkomst te strijken. Dat was onze mazzel want alleen op de motor hadden we het niet gered. Het water kolkt als een gek en onze snelheid zit een 20 minuten lang tussen de 0,0 tot 0,5 knoop terwijl de motor flink bij staat. De Gabber zwoegt zich tegen de stroom in naar binnen. Dat moet minstens 6 knoop stroom tegen zijn geweest. Binnen de pieren hebben we zelfs de fok er nog bijgezet voor wat meer vaart erbij te maken. Als het water breder wordt gaat de sterkste stroming eruit. Om 19:30 liggen we voor anker tegenover Arraiais.(die naam klopt echt)

==271110==13:00UTC==Positie:36=59,94N==007=50,4W===Ilha=da=Culatra==========================================================

In Olhao kunnen we, volgens internet, onze gasfles vullen. De site vermeldt dat we dan bij LPG service Quelfles moeten zijn op de Estrada do Laranjeiro. Als we de weg vragen blijkt het ruim 5km verder op te zijn, en gasflessen worden niet meegenomen door de taxi. Dan maar over naar plan B. Dit plan is het kopen van een Portugese gasfles afsluiter zonder druk regelaar zodat we een portugese fles kunnen laten leeg lopen in onze lege primagaz fles. Dit is zo'n plan in het rijtje "probeer dit niet thuis !". Helaas zijn de benodigde spullen, afsluiter en bijpassende fles, niet in een winkel te koop. Sowieso is een afsluiter zonder regelaar zeldzaam. Erik ziet een afsluiter voor BP flessen liggen, de winkelier zegt dat je een fles verder op in de straat kunt kopen. Dus meenemen dit zeldzame item en naar de volgende winkel. Helaas de BP flessen die daar staan passen niet op de afsluiter. Dan door naar plan C, een portugese fles met regelaar en we zien wel hoe we de boel opgeborgen krijgen aan boord. Erik hoopt de gekochte afsluiter weer te kunnen inruilen bij de winkel waar ie hem 10 minuten geleden kocht. Helaas de Portugese gastvrijheid en "klant is koning" sfeer van zonet zijn compleet verdwenen. Geld terug, "NEE, zoek maar wat anders uit in de winkel" komt er met pijn uit. In rap tempo laten Erik en de winkelier zich van hun beste kant zien, veel eisend eigenwijs en een toppunt in hufterige bediening. Enfin misschien hebben we de komende jaren nog wel eens een BP afsluiter nodig.....

Bij het hek van de steiger spreken we een andere ankeraar die vertelt dat er inderdaad gasflessen gevuld kunnen worden, het is onlangs nog gelukt. Dat is goed nieuws, want een lange wandeling met fles met onbekende slagingskans zagen we niet zitten. 's Middags gaan we op pad. Quelfles blijkt niet de naam van de zaak te zijn, maar een dorpje langs de snelweg in het binnenland. Na 1,5 uur lopen met karretje, heuvels af maar helaas eerst op, komen we aan bij het GPL (zo noemen ze in Portugal LPG) vulstation. Een ouder vrouwtje met bloemetjes schort kijkt volkomen begrijpelijk naar onze gasfles en vult de fles zonder blikken of blozen in amper 5 minuten. Dat hadden we eerder moeten weten, maar tot we dit vrouwtje ontmoeten hadden alle technische mannetjes van gasfleszaken ons aangekeken en te woord gestaan met een houding van dat gaat helaas niet lukken bij mij en nergens in Portugal. Blij met de volle gasfles lopen we weer terug naar de haven. In het donker komen we in Olhao terug, waar de palmbomen inmiddels feestelijk versierd zijn met lampjes voor de komende kerstdagen De Gabber is nu bijna veranderd in een kleine gastanker en een blauwe kegel (teken voor gevaarlijke lading) zou niet misstaan. Maar het heeft ook voordelen zoveel gas. We hoeven even niet spaarzaam te zijn want we willen de portugese fles leeg retour brengen. Kippetje in de oven, vers warm stokbroodje bij de kaasfondue, ovenfrietjes, op het verlang lijstje nog quiche, spare ribs, stoofvlees, ... geroosterde winkelier (sorry)

In Olhao is onlangs ook een wasserette geopend. Prima service, gratis wifi en vriendelijke prijzen. We lopen er dus weer netjes bij. Omwille van de gasfles, en we vermaken ons hier ook prima, blijven we hier nog een tijdje rondhangen is het huidige plan. Bovendien de komende dagen wordt het erg onstuimig weer. Maandag komt er een depressie met flinke wind vanaf de Canarische eilanden deze kant op. Uit voorzorg zijn we al voor Isla da Culatra gaan liggen. Hier is betere ankergrond (bij Olhao hebben we ook niet genoeg ruimte om veel ketting te steken) en hebben we wat beschutting van het eiland met de verwachte zuiderstorm. De laatste gribfiles laten gelukkig zien dat we de ergste wind (>9Bft) gaan missen. De voorbereidingen voor Marocco gaan door. In onze uitgebreide vlaggen collectie (ruim 30 landen) ontbrak Marocco. In Nederland maakte Ernie een hele voorraad blanco gasten vlaggen van een oud zeildoek. Met textiel verf en het mini-boekje van Thiemes Vlaggen van de wereld is ze nu aan het tekenen en schilderen om er een te maken.

==2221110==18:00UTC==Positie:37=01,4N==007=50,5W===Olhao==========================================================

Soms is werkelijkheid van de wereld om ons heen anders dan we hem ons voorstellen. Sinds Sines zijn we onderweg naar "de haven van Faro" omdat we in Faro onze gasfles zouden kunnen laten vullen. Wij ankeren zo veel mogelijk en hebben al ruim 2 weken niet meer in een haven gelezon van haven geen zorgen over zoet water voorraden en ach scheren kan straks met comfortabel warm water in overvloed, schone kleren trekken we pas na een frisse douche aan en dan gaan deze met de rest in een heerlijk sopje. Deze morgen bij het lezen van de pilot, niet alleen handig vanwege de hoeveelheid stroom die je tegen kunt hebben staan, worden we langzaam gewaar,(wij maar bladeren in die pilot), dat Faro anders is. Er is helemaal geen haven in Faro !!!! en Oh help, sinds vanmorgen is ons zoetwater ook op. Dan maar naar Olhao, waar wel een haven is. We schieten een box in en tanken gelijk water. Als we opzoek gaan naar een havenmeester krijgen we van een Engelsman te horen dat hij al 4 (?) jaar ligt te wachten op een plek in een box en dat er voor ons ook geen plek is. Erik gaat gauw brood en groenten halen (waren ook al op) en brengt en passant ook onze grote hoeveelheden huisvuil weg. Van de bewaking verneemt hij dat we officiceel toestemming moeten vragen om ligplaats te nemen in de haven, maar als we met een uurtje weg zijn, er niets aan de hand is. Net buiten de haven kunnen we dan volgens de bewaking het beste op anker gaan en dan bij de havendienst om toestemming gaan vragen voor een ligplaats in de haven. Ongeschoren en met wat viezige kleren past Erik goed in het straatbeeld van Olhao en misstaat in zijn geheel niet tussen de andere ankeraars in dit gebied. Vele boten en hun bemanningen zien er wat "shabby" (rommelig, vies) uit. We vermoeden dat we niet de enigste zijn die verlangen naar een haven in Faro, met warme douches, wasmachines, .......

==291110==16:00UTC==Positie:36=59,94N==007=50,4W===Ilha=da=Culatra==========================================================

Voor een zondags wandelingtje zijn we met de bijboot naar Ilha da Culatra gevaren. Het dorpje is een wir-war van huisjes zonder duidelijke straten. Een aantal paden zijn van gestort beton maar de meeste zijn ongeplaveid, soms staan we pardoes op een achter plaatsje van een woning terwijl we een pad proberen te volgen. Aan de zuid zijde van het dorp is een verhoogd houten voetpad dat door het getijden gebied richting laatste duinen rij naar de zee leidt. Op het strand zoeken we naar schelpen waar Ernie later weer wat van maakt. Op de terug weg passeren we een baai met een 10-tal catamarans die strak op de hoogwater lijn getrokken zijn. De inrichting en de omgeving doet vermoeden dat ze in geen jaren meer de zee hebben gekozen of zullen kiezen. Sommige zijn nog keurig onderhouden maar vele boten maken een troosteloze indruk van teloorgang van idealen en plannen van reizigers. Een enthousiasteling heeft een kleurrijk hutje, Moulin Rouge da Culatra, op de oever staan met tal van souveniers. Hij lijkt helemaal tevreden te zijn op deze plek.

De eerste storm lijkt nu voorbij, we lagen behoorlijk te stampen op het water en het anker heeft zijn best weer gedaan. Aan boord vermaken we ons met Jokeren, dobbelen en oven gebruik. Heerlijke pizza, uitgerold met een deegroller uit een kinderbaksetje van de Hema, en vandaag vers gebakken brood ! Ernie heeft het loslatende klitteband ,waarmee we de roeispanen vastzetten van de bijboot, kunnen repareren. Met vingerhoed maar vooral met de hulp van een combinatie tang kon de naald door het stugge materiaal heen getrokken worden. Het leven aan boord gaat trager dan in ons werkende bestaan. Dat bevalt prima, maar de baai met catamarans is ons te extreem. We hebben nog veel reisplannen. Bij het eerste weather window (periode met goed weer) zullen we oversteken naar Marocco. Daar willen we in dagtrips naar het zuiden varen en zo verschillende havens aan doen. Als het weer mee zit hopen we oud-en-nieuw op de Canarische eilanden te vieren samen met de de bemanning van de Vida. Helaas heeft onze boord laptop het begegeven. Vermoedelijk was een plus-min draadje omdraaien er de oorzaak van dat er nu een zwart verbrand onderdeeltje achter de stekker ingang zit op de printplaat. Geluk bij een ongeluk ontdekte Erik het op tijd en kon nog op de laatste accu-spanning van de laptop de meest recente gegevens overzetten op een losse harde schijf. De kapotte laptop, een Medion Akoya E1210, kan niet meer zijn accu opladen omdat de stroom vanuit de stekker niet meer doorgegeven wordt, nog aan de accu nog aan de laptop. Tips van harte welkom. We gebruiken nu ons reserve laptopje, maar er zal waarschijnlijk wel een aanslag op de scheepskas gepleegd gaan worden.

==301110==10:00UTC==Positie:36=59,94N==007=50,4W===Ilha=da=Culatra==========================================================

In Nederland is het echt winter geworden horen we via de radio. De laatste weken worden we wakker met de wereldomroep. Zo blijven we een beetje op de hoogte van het gebeuren in Nederland maar ook wat nederlanders over zee beleven. Een favouriet onderdeel is het half uurtje met nieuws vanuit allerlei landen verzorgt door nederlanders die daar wonen. Het geeft een luchtig inkijkje in het lokale nieuws uit alle streken. De verkeersinformatie is het moment voor Erik om zijn scheerapparaat aan te doen en bij het weeroverzicht wachten we met spanning of we in de goede hoek van Europa zitten. Alhoewel een lekkere wandeling door verse sneeuw of schaatsen ons toch ook wel wat lijkt. De december maand nadert hier bijna ongemerkt. Geen oliebollen kramen, braderien, snoepgoed of opgetogen kinderen. In de winkels zien we wel grotere uitstallingen van noten en zuidvruchten, dat zullen wel de seizoens gebonden lekkernijen zijn. Gelukkig kreeg Erik bij het afscheid van zijn werk een blik snoep. Nu we al bijna een maand op anker liggen en een week geen boodschappen gedaan hebben is het een prima moment om dit nood rantsoen aan te spreken. We liggen hier op getijde en iedere 6 uur draait de Gabber met zijn lange kiel als een van de eerste boten in de nieuwe stroomrichting. Om de grip van het anker op de bodem te verbeteren hebben we vanmorgen een gewicht aan de ankerketting gehangen. Hierdoor wordt de ankerketting makkelijker horizontaal over de bodem getrokken, waardoor het anker zich sneller weer ingraaft. Ook zal het bij golfslag de beweging van de boot dempen.

==021210==10:00UTC==Positie:37=00,54N==007=56,6W===Faro=======================================================================================

We kunnen het even niet laten om een jaloers makend plaatje te plaatsen. Nog maar 18 dagen en dan is het al de kortste dag van het jaar. 's ochtends blijven we wel wat langer op bed liggen omdat het ons dan te koud is, maar de zon warmt snel op. Inmiddels liggen we aan een mooring voor Faro, met de bijboot is het nog een stukje varen maar dichterbij de haven kunnen we i.v.m. droog vallende platen niet komen. Op die platen zien we wulpen en lepelaars en witten reigers scharrelen. Er liggen hier veel zeilboten en 1 motorboot aan een mooring waarvan er maar drie bewoond zijn. Op anker zou je hier niet kunnen liggen omdat er gewoon geen ruimte is om veel ketting te steken. We liggen vlakbij de luchthaven en de vliegtuigen komen laag over ons heen. Het zijn er maar een paar per dag, 's nachts wordt er niet gevlogen, dus het is leuk om te zien. Gisteren hebben we een nieuwe laptop besteld, het is een Asus geworden met 11 uur accutijd en dus een laag energie verbruik. We kunnen hem vandaag ophalen. Faro heeft een leuk centrum maar de berichten dat het met Portugal financieel niet goed gaat zijn hier overal goed te zien. In heel Portugal, maar ook in Spanje, zagen we onvoorstelbaar veel winkelpanden die te huur staan met dicht geplakte etalage ruiten. Voorlopig blijven we hier nog wel even liggen want er komt stevige wind uit het zuiden en dat is nou net de kant die we op willen.

==041210==10:00UTC==Positie:37=00,54N==007=56,6W===Faro=======================================================================================
Na 2 weken hebben we eindelijk weer toegang tot internet. In de bibliotheek, waar we de dag ervoor nog geweigerd werden door het niet kunnen tonen van ons paspoort, was er gelegenheid tot internetten. Daar ontdekten we ook dat er bij het voorgaande verhaaltje iets mis was met de "jaloers makende" foto. Tja, hoogmoed wordt gelijk afgestraft.
Hieronder dan een stukje herhaling maar nu met foto's. Op deze pagina, die geheel via de SSB zender wordt onderhouden, kan ik alleen maar toevoegen en niet verbeteren.
Vandaag verlangen we naar een dag als gisteren, inmiddels harde wind van over de bergen uit het noorden. De temperatuur blijft steken op een kleine 13 graden. Maar de ASUS laptop is aan boord dus we komen de dag wel door met het instaleren van programmatuur en het opnieuw inrichten van ons digitale archief van foto's en filmpjes. Tussendoor nog even naar de wal om de pilot van Marokko op te halen die we hebben laten printen.

We kunnen het even niet laten om een jaloers makend plaatje te plaatsen. Nog maar 18 dagen en dan is het al de kortste dag van het jaar. 's ochtends blijven we wel wat langer op bed liggen omdat het ons dan te koud is, maar de zon warmt snel op. Inmiddels liggen we aan een mooring voor Faro, met de bijboot is het nog een stukje varen maar dichterbij de haven kunnen we i.v.m. droog vallende platen niet komen. Op die platen zien we wulpen en lepelaars en witten reigers scharrelen. Er liggen hier veel zeilboten en 1 motorboot aan een mooring waarvan er maar drie bewoond zijn. Op anker zou je hier niet kunnen liggen omdat er gewoon geen ruimte is om veel ketting te steken. We liggen vlakbij de luchthaven en de vliegtuigen komen laag over ons heen. Het zijn er maar een paar per dag, 's nachts wordt er niet gevlogen, dus het is leuk om te zien. Gisteren hebben we een nieuwe laptop besteld, het is een Asus geworden met 11 uur accutijd en dus een laag energie verbruik. We kunnen hem vandaag ophalen. Faro heeft een leuk centrum maar de berichten dat het met Portugal financieel niet goed gaat zijn hier overal goed te zien. In heel Portugal, maar ook in Spanje, zagen we onvoorstelbaar veel winkelpanden die te huur staan met dicht geplakte etalage ruiten. Voorlopig blijven we hier nog wel even liggen want er komt stevige wind uit het zuiden en dat is nou net de kant die we op willen.

==061210==10:00UTC==Positie:37=00,54N==007=56,6W===Faro=======================================================================================

Sinterklaas ging niet onopgemerkt voorbij aan de bemanning van de Gabber. De dag begon met een gevulde sandaal van het braafste bemanningslid, inderdaad Ernie. Daarna was het chocolade smullen tijdens de koffie. Tijdens de dag trok de wind stevig aan en draaide naar het zuiden. Hierdoor werd het kwa temperatuur weer aangenamer. Met noorden wind een kleine 15 graden, maar nu met zuiden wind weer heerlijk ruim 20 graden met een waterig zonnetje. Met de komst van het zalig avondje zongen we uit volle borst "hoort WAT tikt daar kinderen ...". Een ruime 7Bft in combinatie met de stroming maakte dat er van alles tikte en rammelde aan de boot wat we nog niet eerder gehoord hadden. Normaal lig je als een vlaggetje achter je anker als het stormt maar op getijde, en zeker net in de bocht van de geul, ging de Gabber vrolijk alle kanten op. Een paar keer gingen we aan dek om vallen, Wifi-antenne en andere lijntjes die konden tikken weg te spannen met een lijntje uit de serie handige touwtjes die voor dit doel voor het grijpen bij de kajuit ingang hangen. Het werd een onrustig nachtje en net als tijdens een nachtwacht werd om 02:30 uur een rol koekjes het grootste slachtoffer. De volgende morgen lag de bijboot nog keurig langszij en slechts het plastic regenschutje van het vluchtluik was van dek gewaaid. We maken er een luie ochtend van, Ernie leert met de kleine Wereld atlas van de Balmoral alle landen van de wereld. Ze doet dat met een overzicht van de wereldbank waarop de landen zijn ingedeeld naar nationaal inkomen.Een verzameling landen ten zuiden van Rusland wordt oneerbiedig onthouden als de Kutlanden; Kyrgyztan, Uzbekistan, Tajikistan, Turkmenistan, Kazachstan. Straks met de bijboot naar de wal om water te halen.

       

==081210==10:00UTC==Positie:37=00,54N==007=56,6W===Faro=======================================================================================

Voor het mooie weer hoef je deze dagen niet in de Algarve te zijn. De laatste zonnestralen staan op de foto van een paar dagen geleden. Sinds dien regent het. Vaak in buien met harde wind, en vandaag is het ook een grauwe wereld op de ankerbaai bij Faro. Het automatische ankerlicht van de buurman staat zelfs overdag aan en de Gabber wordt regelmatig opgelicht door onweersflitsen. Prima dagen voor Hollands huiselijk tijdverdrijf. Regelmatig leggen we een kaartje, dobbelen wat en maken plannen en voorbereidingen voor verdere tochten. De kajuit hangt vol met met een serie vlaggen van eigen fabrikaat. De verf moet drogen voor er nieuwe kleuren kunnen worden aangebracht. Leuke gelegenheid voor een kwis: welke kleur moet nog worden aangebracht naar welke landen gaan we dan en in welke volgorde zullen we ze bezoeken Onder de goede inzenders wordt een aardigheidje verloot, of een dagje mee zeilen in een land van keuze. Inzendingen, voor 20 december 2010, naar info@sy-gabber.nl, over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.

==111210==10:00UTC==Positie:37=00,54N==007=56,6W===Faro=======================================================================================

Nu we zo lang op anker liggen raakt onze navigatie kennis in de vergetelheid. Gelukkig hebben we van Peter en Bertjanneke Stormy Seas gekregen om de kennis en routine op peil te houden. Het is een denkspel dat waterbestendig, shockproof en zeewaardig is uit de serie van ThinkFun. Om beurten proberen we de "bootje naar de veilige haven loodsen" puzzel op te lossen , we zijn bij route 16 en de denk en puzzeltijd neemt toe. We blijven bij ons voornemen om oudjaar op de Canarische eilanden met de bemanning van de Vidavagabunda te vieren maar het wordt een andere jaartelling die we gaan gebruiken. We gaan nog even uitzoeken of het Chinees, Joods, of Islamitisch nieuwjaar wordt. Aan boord hebben we al 3 klokken in gebruik, Nederlandse, lokale en UTC tijd dus waarom ook niet verschillende kalenders. Met nog maar amper 3 weken voor het jaar voorbij is wordt het te kort dag om in ons reistempo de Canarische eilanden te halen. We willen de nodige tijd besteden aan Marocco. Deze kust is flink in ontwikkeling. Naast oude vissershavens en beschutte natuurlijke baaien zonder faciliteiten zijn er tegenwoordig ook moderne jachthavens. Graag bezoeken we zowel het oude als het nieuwe Marocco. Tussen de spelletjes, water halen, uitbundig gasverbruik tijdens het maken van ovenmaaltijden, vlaggetjes maken en boodschappen doen door, is er ook nog een serieuser klusje geklaard. Het motor paneel van de Gabber zit binnen op een beschutte plek tegen zeewater. Nadeel is wel dat in het donker de meters alleen af te lezen zijn met een zaklamp. Hierdoor zagen we wel eens de temperatuurmeter over het hoofd en een verstopte wierpot hebben we al een paar keer gehad. Dat probleem is nu verholpen door een rood ledje dat automatische aan gaat als de dynamo draait. Daarnaast proberen we de wierpot voor ieder motor gebruik te checken.

==161210==10:00UTC==Positie:37=01,34N==007=50,69W===Olhao=======================================================================================

We zijn verhuisd van de mooring bij Faro naar de haven bij Olhao. Met slecht weer, en dat is het regelmatig in het winter seizoen, kunnen we nu gemakkelijk de boot af en haar alleen laten als we het achterland willen bezoeken. Een van de laatste bijboot trips die we maakten bij Faro was met stevige wind en dat bracht ons een zoute douche en enkel hoog water in de bijboot van de golfslag die binnen sproeide. Het verkrijgen van een havenplaats in Olhao was "difficult but not impossible" zoals de juffrouw van de havendienst ons meldde met de informatie om over 3 uur maar eens terug te komen als de "verantwoordelijke" over de haven er was. Met de bootpapieren en een vriendelijk woord bleek het gemakkelijk, of hadden we gewoon geluk, om een ligplaats te krijgen langs de "breakwater". Er is hier geen electra of water voorhanden, dus Ernie opende de optie van korting en maandtarief. En ja hoor ook dat lukte, met circa 30% korting liggen we nu voor Euro 4,74 per dag aan een beveiligde steiger. Voor vertrek van de mooring in Faro controleerden we de wierpot. We hadden een paar uur electra gedraaid en dat bleek in dit getijde gebied voldoende voor een goed gevulde wierpot met zeegras. De tijd in de haven van Olhao gaan we ook gebruiken om de roestplekjes bij te werken en de bevoorrading weer op peil te brengen. Met een steekkarretje bezoeken we de lokale Lidl voor drinkwater, houdbare melk en jus d´orange. Ook genieten we van de versmarkten, vis en groenten, die langs de kade zijn. Vandaag zijn we met de bus naar Tavira gegaan, een kustplaatsje circa 15 km naar het oosten. Een leuk dorpje dat er relatief goed onderhouden bij ligt. In een oude watertoren heeft een engels man een "camera obscura" ingericht. Vanaf dit hoge gebouw heb je een mooi overzicht over de stad. Het camera beeld wordt geprojecteerd op een holle tafel. Zonder een stap te verzetten krijg je een rondleiding door Tavira met een vlotte babbel gedurende circa 15 minuten. Nadat we de high lights van de stad via de camera obscura gezien hebben gaan we ze nog eens in het echt bekijken. De restanten van een moors kasteel zijn vrij toegankelijk en bieden wederom mooie vergezichten. Zoals in alle plaatsen in de Algarve heeft ook hier de aardbeving in 1755 flink huis gehouden en zijn de meeste gebouwen van recentere datum. Door Tavira stroomt de Rio Gilao, hierin steeg 21 jaar geleden door zware regenval het water zo hoog dat alle huizen aan de oever tot de tweede verdieping in het water stonden. De ontkerking slaat ook toe in Portugal, alle kloosters zijn dicht en de 21 kerken worden bediend door slechts een priester.