|
De Kerstdagen komen er weer aan. Aan boord hebben we de versieringen ook
uit de opslag in de punt gehaald. We hebben onbreekbare kerstballetjes aan
het plafond hangen. En een mini-kerstboom, versiert met rode lampjes uit
een fietslampje hangt aan de "tafel-paal". Voor de vele kerstkaarten van
familie en vrienden is geen plaats aan een muur, deur of voor de
kajuitraampjes, ze liggen op een stapeltje. Best jammer want er zijn veel
mooie zelfgemaakte kaarten bij. Het stalen dek van de Gabber is door de zeldzame nachtvorst al een paar keer flink glad geweest. Dus werd het tijd om de rubberen matjes uit het schuurtje (=auto) op dek te leggen om glijpartijen te voorkomen. Ernie heeft de zwemtrap voor de veiligheid al overboord gehangen. Want een onfortuinlijke zwempartij willen we zo kort mogelijk houden in het koude water. |
|
| Tijdens de wekelijkse clubavond van de VRZA in 't Gooi gaven Bert en Martin een lezing over het maken van balune's en vakantie antenne's. Met wat simpele onderdelen (ferriet kernen, pluggen, PVC-doppen en geisoleerd draad, nog geen 10 Euro tezamen) maakten ze antenne aanpassingen die in de winkel ruim Euro 60,- kosten. In januari-februari komt er een zelfbouw avond zodat iedereen die het wil zijn eigen vakantie antenne kan maken. |
|
| Na een bezoekje aan Maria en Warren van de Nightfly kwamen we thuis met een grote serie kaarten van het Oostzee gebied. Gelukkig had Warren een excel-sheet gemaakt met o.a. de hoekpunt coordinaten van de kaarten. Na wat navraag op verschillende prikborden op internet voor een "zee-kaarten catalogus programma" kreeg ik van Henk de tip om ze via Google Earth zichtbaar te maken. Het was even stoeien maar zie hiernaast het eerste resultaat. De planning is om al onze zee-kaarten op deze manier mooi overzichtelijk toegankelijk te maken. |
|
|
Eindelijk we zijn weer thuis. Voor het eerst sinds jaren waren we op
vakantie zonder de zeilboot en aansluitend waren we huis en hond oppas. Ik
heb de Gabber gemist, waar alles lekker eigen is. Natuurlijk, CV, warm en
koud stromend water, douche, ruime keuken, internet, meerdere kamers en
volop electra was lekker genieten. Maar voor mij, "Oost West Thuis Best".
Misschien willen vertrekkers eigenlijk niet weg en nemen ze daarom hun
boot mee ? Op de moestuin groeit de oogst gestaag door met dit warme najaars weer. We hebben groenlof, aardpeer, snijbiet en maggie plant kunnen oogsten. Bij de groenlof pellen we de bladen af tot de laatste 2-3 en zetten dan dit stronkje weer terug om verder te groeien. |
|
|
In de haven moesten we verhuizen naar een andere box vanwege bagger
werkzaamheden. Traditioneel moet je in Eembrugge gas bij geven om de box
in te komen. Met gas terugnemen komt je punt niet verder dan de 2 afmeer
palen omdat de kiel vastloopt in de bagger. De haven ligt in een oude
bocht van de Eem die al jaren niet meer gebaggerd is en waar de
doorstroming verminderd is vanwege de bochtafsnijding. Vanaf 06:30 wordt
er druk "gelepeld" om alles weer op diepte te krijgen. Volgende week
kunnen we waarschijnlijk weer terug naar ons plekje met uitzicht op het
Ocriet-eiland en ganzen in de ochtend mist. Wel even opletten dat we niet
op routine vol gas de box in gaan. Een onverlaat heeft de muntautomaat van de wasmachine vernield en nu kan de hele haven niet meer wassen. Het alternatief is de wasserette in het dorp. Wij gaan de "Wonderwash" meer gebruiken en nog eens praten met de haveneigennaar. We hadden Eembrugge juist ook gekozen vanwege zijn wasmachine. "Dan moeten de goeie maar onder de kwade lijden" vind ik wat teleurstellend als service. |
|
We waren even weg zonder zender vandaar een tijd geen laatste nieuwtjes.
Eind oktober deden we een "delivery" naar Zuid-Spanje/Portugal. Helaas
geen boot maar een auto deze keer. De "Sepia" gaat overwinteren op de grens rivier van
Spanje/Portugal, de Guadiana, en dan is een auto handig voor de
boodschappen, de verkenning van het achterland en bezoekjes aan Nederland.
Wij hebben van het brengen van de auto gelijk een verkenning van Spanje
gemaakt door, Hora, Segovia, Aranda de Duero, Sierra de Gredos, Salamanca,
Toledo, Cordoba, El Rocio, te bezoeken. Als route gebruikten we veelal de
groen (landschappelijk mooi) gemarkeerde wegen op de auto-kaart.
Overnachten deden we op Campings en in jeugdherbergen. Dat was wel weer even wennen, op de
boot heb je altijd je eigen "huisje" bij je. Hoe zuidelijker we kwamen in
Spanje hoe meer campers en overwinteraars we tegen kwamen. Een nieuw maar
erg herkenbaar wereldje bleek dit te zijn. In El Rocio kregen we
klapstoeltjes en een tafeltje te leen voor ons ontbijt van een
"vertrekker" die een rondje Iberisch schiereiland met de camper
maakte. |
|
|
In Spanje is het wegennet de afgelopen jaren drastisch veranderd.
Regelmatig was TomTom de weg kwijt omdat we op een prima nieuw aangelegde
weg reden terwijl links en rechts van ons in het landschap zig-zag lopende
stukken oud asfalt iedere heuvel en dal volgde om zich later weer op onze
route aan te sluiten. Bij gebrek aan zender en APRS gaven we nu onze
posities door met "Reperion", een tracking systeem dat
gebruik maakt van de GPRS verbinding van de mobiele telefoon. In de bossen was de nationale najaars sport het verzamelen van paddestoelen, tamme kastanjes en walnoten. Ook wij hebben een maaltje heerlijke paddestoelen bij elkaar gesprokkeld en verwerkt tot soep en broodbeleg. Tijdens de tochten door de bergen kwamen we in door toeristen vergeten dorpjes en werden we onbedoeld zelf een bezienswaardigheid en het gesprek van de maand naar we vermoeden. Jeugd en jonge gezinnen woonden hier niet meer, slechts oude kromme mannetjes en vrouwtjes. In de bossen waren de loofbomen verkleurd en regelmatig vlogen een 10-tal gieren op de thermiek boven de dalen. |
|
| We begonnen onze Spanje trip in de Rioja wijnstreek waar ieder dorp zijn eigen bodega (wijnproductie) leek te hebben. Via romeins aquaduct, vele kathedralen, rustieke dorpjes, wijntjes en tapas in lokale kroegen tegen vooroorlogse prijzen, afgezet worden als toeristen in Segovia en Naveredonda de Credos, fantastische lunch in Cordoba met lamsvlees in "Pedro Ximenez" wijnsaus kwamen we langzaam richting de Guadiana. Op deze rivier overwinteren een 10-tal zeilers van verschillende nationaliteiten. Hoe zuidelijker we kwamen hoe groter de kathedralen, met als sluitstukken de Mezquita in Cordoba en de viering van "allerzielen" in El Rocio. De Spaanse natuur in de binnenlanden was in het najaar fantastisch om door heen te trekken, aangename temperaturen en rust. We houden ons aanbevolen voor meer van deze "delivery's"! |
|
|
Leven op de boot heeft zo zijn beperkingen. We missen zicht op het buiten
leven en komen klus en bergruimte te kort. Een deel van de "nodige"
administratie en handige dingen ligt verspreid door Nederland bij familie.
Fijn dat het mag, maar het blijft ongemakkelijk. We waren dan ook al een tijd opzoek naar opslagruimte in de vorm van een garage, schuur of een "tweede" huisje. Dat bleek een erg luxe wens. Recreatie woningen stonden in "foute" parken of als we het leuk vonden waren ze te duur. Een garage of schuur had niks extra's en vonden we daarom geen goede oplossing. Onlangs werden we getipt dat er een tuinhuisje op een volkstuincomplex te koop stond. Na de eerste bezichtiging had Ernie al een serie moestuin boeken gekocht om zich te verdiepen in wisselteelt en zaai/oogst schema's. Via marktplaats werd een grote weckpan plus serie potten op de kop getikt. Ongemerkt was de beslissing gevallen, we worden "stadsboeren". Zeilers wees gerust deze homepage blijft bestaan en zal over zeilen blijven gaan. Maar ja, dit nieuws konden we jullie niet onthouden. We gaan ons verder bekwamen in "low-budget" en "self-supporting". Het huisje heeft als luxe stromend water en riool, de electra is gewoon 12 Volt op zonnepanelen. Komend winter gaan we klussen, vanaf volgend voorjaar eten we uit eigen tuin. De Gabber blijft ons winterverblijf en zomers is het geen kruising meer tussen een woonboot en zeilboot. |
|
 
|
Zaterdags liep het tuinonderhoud op de woonark onverwacht uit doordat Erik
behalve de heg ook de TV-, Internet- en Telefoonkabel snoeide. Gedurende
een paar uur was de navelstreng naar de wereld verbroken, de wereld
klaagde niet en bleek zonder ons te kunnen. Zeilen zat er niet meer in
voor zaterdag en zondags hadden we geen zin om een haven-in haven-uit
tochtje te maken. Dus gelegenheid om na 3 jaar eindelijk eens het
achterland van Muiderzand Marina met de fiets te verkennen. Een tocht van 40km over fietspaden bracht ons langs de nieuw aangelegde bossen in het zuidelijk deel van Flevoland. De Waterlandse bossen, Stadslandgoed de Kemphaan, langs de Hoge Vaart, Kathedralenbos en Cirkelbos. De terugweg ging langs de dijk van het Gooimeer. Ondanks dat we door de bossen fietsten bleef het landschap onmiskenbaar de sfeer van de gemaakte polder uitstralen. Geen glooiingen, slechts loofhout, wilderige ondergroei, de lucht van klei en zwarte aarde, geen zand of dennenaalden. Bij de "Groene Kathedraal" keerde we weer richting Muiderzand. De Groene Kathedraal is ? van de landschapskunstwerken in de polder. Het is een perceel met populieren dat aangeplant is in de vorm van de Kathedraal van Reims in Parijs. Populieren groeien in circa 20 jaar naar hun maximale hoogte waarna de bomen in verval raken. Het werd in 1987 aangepoot, en de Kathedraal was dus op z'n hoogte punt van groei. Het idee van de landschapskunst is leuk maar in de Groene Kathedraal ontbreekt het aan stilte, beslotenheid en afzondering. Tussen de populieren blijf je deel uitmaken van de directe omgeving, er is zicht naar buiten, het verkeer van de Waterlandsweg overstemd de vogels in de bomen. Helaas. |
|
Via markplaats hebben we een "Wonderwash - pressure washing machine" op de
kop getikt. De verhalen op internet klonken veel belovend dus zelf ook
maar eens proberen. Het containertje is circa 45cm hoog en heeft een
diameter van slechts 30cm. Bovenin is een ruime opening en aan de
onderkant zit een aftap punt, in de standaard kan je de waston ronddraaien
met bijhorende slinger. Het geheel is demontabel en gemakkelijk op te
bergen. Wij hebben de ton tot iets minder dan de helft gevuld met handwarm
water en biotex-poeder. De was bestond uit 2-T-shirts en een lange broek
met vlekken van de fietsketting. Deksel dicht draaien, een soort hogedruk
pan deksel, en dan een paar minuten zwengelen. Kwartiertje laten staan,
weer zwengelen en schoon was de was. Ook het uitspoelen van de was ging
zeer efficient, twee keer vullen met circa 5 liter. Een prima alternatief voor een schone was zonder veel werk. Tot nu toe hadden we voor deze kleine wasjes altijd een emmertje met was een dag en nacht in de week staan en dan spoelen in het waslokaal. Dit gaat een stuk sneller en gebruikt minder water ! |
|
 
|
Dit weekend hadden we vertrekkers in spe aan boord die we via internet en
de radio zender hadden ontmoet. Vrijdagmiddag kwamen Maria en Warren van
de "Nigthfly" en zondags Maarten en Marscha aan boord. Het was gezellig,
leuk en leerzaam om met gelijkgestemden over de zeilplannen te praten.
Heerlijk om het enthousiasme dat je hebt voor je eigen plannen terug te
zien bij anderen. Zaterdags gingen we met een windje van achteren op de fok naar de "Blocq van Kuffeler". In de namiddag was er nog gelegenheid om de zelfbouw mast voor de bijboot verder af te maken. De centrale meldpost IJsselmeer gaf continu slecht weer af met windstoten tot 9Bft. Pas na middernacht zette de wind flink door. We waren gewaarschuwd en hadden onze lessen geleerd tijdens de vakantie, dus we hadden serieus geankerd. Ondanks dat we zo vast als een rots lagen sliepen we onrustig wakend, terug denkend aan het noodweer dat ons van anker deed slaan in Denemarken. De volgende morgen stapten Marscha en Maarten aan boord voor een gezellig tochtje terug naar Muiderzand. Maar nu waaide het continu een dikke 7Bft met regelmatig veel hardere windvlagen. Maarten en Marscha hebben onlangs ook een Breewijd gekocht dus waren benieuwd naar onze ervaringen, inrichting en gebruik. Het werd een barre tocht kruisend tegen de wind in. De gangboorden gingen regelmatig onderwater en af en toe klapte er een golf op de boeg die de kuip bewoners besproeide. Tijdens de windvlagen hadden we eigenlijk te veel zeil (3x gereefd + kotter) staan, maar je moet wat om snelheid te kunnen maken tegen de golven in. Het is dat we naar Muiderzand moesten, anders vaar je met deze wind gewoon een gunstiger koers en heb je er geen last van. Nu hadden we om hoogte te kunnen houden zelfs de motor bij staan. |
|
Meten is niet altijd weten zijn we dit weekeinde achter gekomen. Sinds de
laatste nachtelijke tocht van de vakantie hadden we problemen met de
dynamo. De accu's werden niet meer bijgeladen, wat te zien was aan de
Ampere meter die op 0 stond, de Voltmeter gaf bovendien ruim 18 Volt aan.
Gelukkig kwam deze spanning niet op de accu's en het boordnet. Opzoek naar de oorzaak werd de opgebouwde regulator, die de afgegeven spanning van de dynamo regelt, vervangen. Helaas het probleem bleef, 0Amp en 18Volt. Dynamo demonteren en op de testbank bij Autotechniek in Huizen. Prima dynamo was de conclusie, de oorzaak zit ergens anders. Het lijkt op een draadbreuk, was het advies. En 18Volt zou best kunnen bij een onbelaste dynamo. |
|
|
Alle draden liep ik langs, geen breuken te vinden. Vervolgens opzoek naar
hoe de laadstroom van de dynamo naar de accu's moest lopen. Tja die gaat
via de Ampere meter en alles zit keurig vast. Dan maar de ampere meter er
tussenuit. HOERA, probleem opgelost. Voltmeter op 13,5Volt en dezelfde
spanning op de accu's. De Amperemeter was dus stuk. Meten is weten, maar als je 0 meet kan de meter ook kapot zijn. Weer wat geleerd. Nieuwe Amperemeter er tussen en alles klaar. De oorzaak ? Ouderdom of een te hoge laadstroom door verandering van de capaciteit van de accu's (was 70 Apmh en is nu 110 Apmh). De oude Amperemeter kon maximaal tot 30Amp meten, terwijl de nieuwe meter (tot 60Amp) in het begin ruim 30Amp laadstroom aan gaf. |
|
Gisteren waren de ouders van Ernie mee aan boord voor de tocht van Enkhuizen naar Lelystad. Het was een prachtige zeiltrip met bakstag wind. Links en rechts trokken flinke buien langs maar aan boord bleef het gelukkig droog. Het sturen lieten we over aan de windvaan zodat we ongestoord konden bij kletsen over de vakantie en daagse dingen. Tot slot borrelen in de haven en een maaltijd aan boord. Pas laat in de avond namen we afscheid. De Gabber is weer terug in de thuishaven. De sluitingstocht van de vakantie (Lelystad - Muiderzand) ging met wisselende harde wind met een enkele keer regen aan boord. Het was de tweede dag in de vier weken vakantie dat we in de regen zeilden, dus geen reden tot klagen. In totaal hebben we ruim 254 uur kunnen varen, dat is 40% van onze totale vakantie tijd ! De afgelegde afstand is 1038 Nm, helaas met 55% van de tijd de motor bij. We zaten tijdens 3 trips 1 of meerdere nachten op zee. De langste trip was van Lowestoft naar Thyberon; 381 Nm, 94 uur. |
|
|
In de vroege maandag ochtend kwamen we in het vaarwater boven de Waddeneilanden. De vuurtorens op de eilanden en uitertonnen van de gaten tussen de eilanden geleide ons naar de inloop van het Molengat. We waren nog op tijd om met stroom mee naar Den Oever te spoelen, de oude thuis haven van de Gabber. Om 09:45 konden we vastleggen en bijslapen. De 303 Nm vanaf Lemvig hadden we afgelegd in bijna 96 uur (4,4kn snelheid gemiddeld ). Met de vroege terugkomst hebben we nog wat zeildagen voor op het IJsselmeer. Vandaag een prachtige zeiltocht van Den Oever met wind van achter op het fokje naar Enkhuizen gehad. In Enkhuizen liggen we in de oude spoorhaven die tegenwoordig Buyshaven heet. Het is voor ons weer even wennen die enorme massa's boten in de havens. In het Limfjord had een haventje doorgaands niet meer dan 50 ligplaatsen en was er altijd plek over. Nu komen we in havens met 500 tot 1000 ligplaatsen en zijn ze mutje vol. |
|
De thuisreis is al ruim 43 uur gaande en daar komen circa nog 24 uur bij. Inmiddels varen we in het Nederlandse gedeelte van de Noordzee ruim boven de Wadden-eilanden. Vanuit Thyboron hebben we rechtstreeks koers gezet naar de aanloop van het Molengat bij Texel. De wind hebben we van achteren. De eerste uren rolde de Gabber stevig op de golven van de zee die nog onrustig was van het slechte weer van de afgelopen dagen. Nu schommelt een rustige deining eindelijk Ernie in slaap na haar zoveelste nachtwacht. Onderweg was er meer scheepvaart dan andere keren dat we in dit gebied waren. Een paar keer hebben we flink koers moeten veranderen en soms de motor even bij om afstand te houden van de andere boten. Later deze dag passeren we de verkeersscheidingstelsels boven de Wadden. Dit zijn de doorgaande routes voor de vrachtvaart. Als zeilboot mag je deze stelsels alleen recht oversteken. Als het zover is zullen we de motor bij zetten om tussen de voorbij razende zeeschepen over te steken. Tot die tijd schommelen we met een ruime 3-4 knoop achter een éénmaal gereefd grootzeil. Sturen hebben we uitbesteed aan de windvaan. Een ingenieus apparaat dat de boot op een vaste koers ten opzichte van de wind houdt. "Vraag niet hoe het kan maar geniet ervan" is onze uitleg bij dit apparaat. Dankzij de windvaan heb je op wacht de vrijheid om wat anders te doen dan de helmstok vast te houden. Broodbakken, homepage bijwerken, sanitaire stop, boekje lezen, filmpje kijken, etc... |
|
|
In Harre Vig zijn we tot in de middag blijven liggen. De tijd hebben we gebruikt om een brood te bakken. 500 gram "Goois zonnepitten broodmeel", van de bekende groot grutter, mengen met wat water, kneden tot een elastische massa die niet meer plakt en daarna geduld om het te laten rijzen. Vervolgens weer kneden en in de bakvorm doen, en wederom laten rijzen. Het rijzen doen wij onder een vochtige theedoek en om een wat hogere temperatuur te krijgen zetten we de puts (zwarte emmer) er over heen. Het zonnetje verwarmd het geheel dan. Tot slot bakken. Bij gebrek aan oven gebruiken wij onze ovenpan, zie voor details het verhaal onder combuis. Wij hadden weer heerlijk vers brood. Van Harre Vig zijn we naar Veno gevaren. Het eilandje met de kleinste kerk van Denemarken. Overnachten deden we in de kleine haven. In de havenkiosk spearribs gekocht voor Erik. |
|
De tocht van Veno naar Lemvig ging onder een forse wind uit NNO. Eerst stevig aan de wind maar eenmaal de Odde Sund brug onder door konden we met een bakstag wind verder. Op een klein puntje fok gingen we met ruim 5 knoop over het Nissum Bredning. Met de wind pal van achteren doken we het met kleine boeien bebakende toegangskanaal van Lemvig in. We zijn dit maal de jachthaven van Lemvig in gegaan, waren we nog niet eerder geweest. 's-Middags op de fiets boodschappen gedaan in Lemvig voor de terugtocht. Vers fruit, groente en voorraden snoepgoed voor tijdens de eenzame wachten. Daarna zij we aan het puzzelen geweest aan de planning voor de trip naar Nederland. Op dit moment staat er nog een dikke 6Bft uit NNO en daar komen we niet tegen in richting Thyboron. Maar als de wind, zoals voorspeld, gaat minderen en iets draait kunnen we aan de thuisreis beginnen. Ruim 50 uur later zijn we dan weer in Nederland. Afwachten wat het morgen wordt... |
|
|
Het stabiele warme weer is ook in Denemarken voorbij. Vanaf Fur konden we gisteren tussen de overtrekkende buien een heel eind opkruisen richting Harre Vig. Er viel tijdens de tocht al de nodige regen. In Harre Vig gingen we braaf ten anker naast de twee vrije moorings, tja vlaggetje is nog niet af. Nonchalant staken we 10 meter ketting, gebruikten ons vrolijk gele ankerboeitje en belegden de ankerketting via een extra lijn op een bolder om de lier te ontlasten. Ik was net vroeg naar bed gegaan toen de eerste regendruppels vielen. Ernie keek vol medeleven naar de buurman die in zijn roeibootje door de regen naar zijn zeilboot ging. Binnen 5 minuten dansde Gabber achter de ankerbol. De lucht werd pikzwart met grillige uitlopers rondom de horizon. Met donder en bliksem brak een ongekend noodweer los. Het ankeralarm ging af ten teken dat we niet meer vast lagen. Ernie stond al met zeiljack in de kuip en zette de motor start klaar. Ik worstelde met mijn zeiljack omdat de veiligheidsgordel weer eens van de schouders was gezakt, dan maar zonder jack naar buiten. Buiten sloeg de regen horizontaal over het dek. Ernie hield met de motor de boot met de kop in de wind, terwijl ik meer ketting probeerde te steken. Helaas dat lukt niet als je een extra lijn gebruikt om de lier te ontlasten ontdekte ik. Dan maar voorzichting opvaren richting anker, maar wel de ankerbol ontwijken ! We besloten snel om een ankerboei te gebruiken, dus het anker werd opgehaald. Na nog geen 15 minuten lag de Gabber weer vast, nu aan de mooring. We waren kleddernat, de bui was over getrokken en de rust keerde weer. |
|
Vandaag zijn we voor anker blijven liggen in de noordelijke baai bij Fur. Een prima beschutte baai voor alle wind behalve uit het Oosten. De ankergrond op een diepte van 2 tot 4 meter is modderig zand. We varen trouwens met een gecopieerde kaart die we zelf ingekleurd hebben. Het inkleuren van kaarten doet wel een ongelijkmatige aanslag op je kleurplotloden set. Geel (land) en blauw (ondiepten) gaan er sneller doorheen dan rood en groen voor de spaarzame boeien. Vandaag zijn we een nieuw zelfbouw project gestart. Al tijden willen we een mastje met zeil voor op de bijboot. Tijdens de strandwandeling vanmiddag hebben we een mooie rechte denneboom gevonden. Hij is inmiddels op maat gezaagd en kaal gehaald. Het gat aan de onder kant waarmee hij over het pijpje in de bijboot moet vallen is in de maak, maar zonder bijtel is dat een behoorlijk gepruts met schroevendraaiers. We weten nog niet welke zeilvoering het moet worden. We knutselen door. |
|
|
Na zo'n luie dag als gisteren moest er vandaag aan lichaamsbeweging gedaan worden. Voor het ontbijt lagen we in het water. Ernie ging voor de 25 rondjes rond de boot, ik inspecteerde de schroef en kon gelijk de nodige trossen zeewier weghalen. Tijdens het ontbijt probeer ik punten te scoren voor het Deens inburgeringsexamen door eten van "Karry Sild", zure haring ingelegd in een kerrie saus met augurk en ui. Met de bijboot roeiden we naar de oever voor een wandeling over Livo. We kennen de weg nog van 2 jaar geleden (zie verslag onder Tochten) en zoeken verkoeling in het bos. Dit jaar kruip ik door de spleet van de tweeling boom, wat me lukt met een beetje adem uitblazen. Terug op de boot ziet Ernie een zwart puntje op mijn been, het jeukt. Beter kijken leert dat het een teek is. Snel de pincet om hem met kop en al uit te trekken. Daarna inspecteren we elkaar van top tot teen, de lezing van de Kustzeilers over EHBO en de ziekte van Lyme zit nog in ons geheugen. In totaal vinden we 4 teken, ieder niet veel groter dan 3-4 mm. Wilde dieren en avontuur bestaan nog in het ongerepte Denemarken. |
|
Vandaag hadden we een luie dag achter de ankerboei nabij Torke Hals in het Hagendyp. In de ochtend nog wat klusjes, zoals het schoonmaken van de wierpot. In de wierpot zit een grof filter voor het buiten koelwater. Open draaien, filter eruit en schoon spoelen. Wel eerst de afsluiter van het koelwater dicht doen anders loopt de boot vol. Daarna zijn we opzoek gegaan naar een goede plaats voor de hangmat. Uiteindelijk vonden we voldoende afstand tussen twee ophangpunten tussen de steps van de mast en de grootzeilval. De grootzeilval hielden we naar achteren met de bullettalie vanaf één van de opgelaste ogen op het potdeksel. Een heerlijke hangplek waar Ernie de rest van de middag bleef schommelen op het ritme van de golven. Om 16:00 uur werd onze rust verstoord door een Deen die recht op ons af kwam varen. Naderbij gekomen sprak hij ons aan met zo'n blik in zijn ogen van "eigen volk eerst" of we de ankerboei wilden verlaten want die was slechts voor leden bedoeld. Plagerig vroeg ik hoe we konden weten dat hij lid was en waarom wij dan niet. Hij wees op de witte vlag met rood kruisteken in zijn wand. Hum... klinkt geloofwaardig ... OK we vertrekken zo. En we hebben er weer een klusje bij, inderdaad, vlaggetje maken .... |
|
|
Vanaf Fur zijn we doorgevaren richting Aalborg. Dit deel van het Limfjord is ondiep en je moet dan ook continu binnen de betonning van de vaargeul blijven. Er staat een kleine getijde stroming van oost naar west tijdens opkomend water in Thyboron. De nacht hebben we doorgebracht in de haven Nibe in de Nibe Bredning. De aanloop geul van Nibe is zo smal dat het eigenlijk een éénrichtingsverkeer is. Een inkomend motorjacht week iets te veel uit voor de uitvarende rondvaartboot en lag vast naast de geul. Gelukkig kon hij snel weer op eigen kracht los komen. De haven Nibe hanteert een eenheidsprijs van Kr 100,-- per schip. Electra, zoetwater, douche en toegang tot het zwembad zitten bij de prijs in. Je ligt in ruime boxen, of als ze te groot zijn gewoon langs de steiger, er was ruimte genoeg. |
|
Nibe schijnt een oud haringvisserij plaatsje te zijn. Tegenwoordig is dat slechts zichtbaar in het stadswapen met drie haringen. Nabij de haven is in het dorp een winkelcentrum met alle supermarkten bij elkaar, inclusief een Aldi. Het stadcentrum is niet echt aansprekend, het ontbreekt in het geheel aan knusse straatjes die je in een oud vissersdorp zou verwachten. Wij maakten een fietstocht door het heuvelachtige achterland en bezochten de Vokslev Kalkgrave (zie foto). Het is een van de vele kalksteengroeves die in dit gebied te vinden zijn. Het gesteente dateert van 65 milj. jaar geleden. Een poging fossielen te vinden leverde niets op. Om 16:15 gooiden we los en zetten weer koers naar het brede water van het Limfjord voor nog wat dagen achter het anker. Nu liggen we bij de mooring nabij Torke Hals. Lekker dobberen, morgen weer verder. |
|
|
En dan nu de juiste positie vermeld. Inderdaad was er vandaag geen wind. Een prima dag om lekker aan-te-lan-te-fanteren. In de ochtend deed Ernie een grote schoonmaak in de kajuit. Ik verbeterde wat aan het grootzeil en ging op zoek naar waar dat water bij het toilet nu vandaan kwam. 's-Middags met het bijbootje naar het strand geroeid voor een bezoek aan de VVV van Fur. Bij de VVV's in Denemarken kan je namelijk gratis internetten. In de haven hebben we de waterflessen gevuld. Tussen de 124 mailtjes gelukkig ook echte post. Jos en Lizelotte, na de vakantie van harte welkom voor een zeiltochtje. Ronald sterkte met de hitte op het werk. George en Karin, bedankt voor goede wensen en zelf ook goede vaart gewenst. Piet en Trudy prik maar een datum. Op advies van Mark hielden we vandaag de mast recht en de (water)fles scheef ! |
|
De rest van de dag hebben we heerlijk gezwommen rond de boot. Afspoelen deden we onder de als douche in gebruik zijnde plantenspuit. Nog wat zonnen, borrelen, knabbelen, salade eten, ja het blijft behelpen op een bootje. Om wat meer ventilatie door te boot te krijgen hebben we de windvang opgehangen. Als we op anker liggen ligt de punt altijd in de wind. Het luik voorop opent voor ventilatie eigenlijk de verkeerde kant op, het vangt geen wind, maar bij een zachte regen regent het niet in. Typisch noord Europees ontwerp, bij Franse en Italiaanse boten opent het luik andersom. Het blauwe zeil op de foto vangt de wind op en geleid het prima de punt in. Toch handig zo'n tweede hands boot met tropenjaren. De bimini, het zonnetentje, hebben we helaas thuis gelaten. Tja wie rekent er nu op 30 graden in Denemarken. |
|
|
Maandag hebben we vroeg in de ochtend ligplaats genomen in de haven van Thyboron. De 381 mijlen vanuit Lowestoft duurde in totaal 90 uur. Daarvan hebben we 65 uur op de motor gevaren, en tussendoor over 14 mijl een hele dag gedaan achter de halfwinder, pas de laatste nacht kwam er wind. Na de morgen te hebben bijgeslapen zijn we eerst de dorstige dieselvoorraden gaan aanvullen. 's-Avonds aten we de inmiddels traditionele afhaal vis maaltijd bij de "Vishallen". De vakantie tochtplanning is herzien. Noorwegen is weliswaar haalbaar maar dan wordt het zo'n gejakker. We zetten koers door het Limfjord. Niet motoren wordt het motto vanaf nu. Gisteren was een prachtige zeildag, flinke bakstagwind en zon overgoten. Bekende landschappen en plaatsen van 2 jaar geleden passeren we. Het is genieten van de rust in dit zeilgebied. Aan de oevers zien we iedere keer leukere huisjes, bossen, akkerland, zand- kiezelstrandjes, vogels, af en toe een zeehond en vooral stilte. |
|
Bij de Odde Sund brug gaat de Nederlandse drie kleur halverwege voor de mast omhoog bij gebrek aan een wit/blauw geblokte seinvlag (letter N), ik blaas fanatiek 1x lang en 1x kort op de hoorn. Of het geholpen heeft weten we niet maar het staat zo in de pilot van Rene Vleut (zeilwijzer - Scandinavie). Na een halfuurtje stormrondjes draaien, krijgen we 3x rood ten teken dat de brug open gaat voor vaart van west naar oost. We varen tot laat in de avond door om van het mooie zeil weer te genieten. Voor de komende dagen zijn de verwachtingen 0-2 Bft. Om 23:00 uur gooien we het anker uit bij het eiland Fur. |
|
|
Of ik het fototoestel even wil aangeven en oh ja het mes even kan pakken. We zijn alweer een paar dagen op zee en Erik heeft zich na 3 nachten aangepast aan een ander slaap- en leefritme. Hij heeft veel meer slaap nodig dan ik en de eerste 2 dagen op zee ligt hij dat dan ook voornamelijk te doen. Voor mij betekent langer op zee, heel veel lezen en lekker dagdromen. Voor Erik ligt dat wat anders, van lezen valt hij in slaap en van dagdromen heeft hij nog nooit gehoord. Na 2 dagen komt de doenerige Erik weer te voorschijn: vissen, homepage bijwerken, zonnetje schieten, kletsen via de zender, gribfiles opvragen, klussen klaren en experimenteren in de combuis. Maar vooral mij vaak storen bij het lezen van een boek. Daar wordt een mens behoorlijk moe van en 's-nachts heeft hij dan ook een "wakker blijf probleem". Zodoende hebben we alle wachtsystemen over boord gezet. Laat mij maar de hele nacht wachtlopen dan kan ik, mits er niet veel scheepvaart is, lekker ongestoord eindeloos lezen. Tegen de tijd dat het weer wat lichter wordt neemt Erik het over. De uren die we samen wakker zijn geef ik tussen het lezen door het fototoestel of de schaar aan en hou ik het mes wel even vast. Zolang we naar het noorden varen werkt dat prima maar als we naar het zuiden gaan worden de nachten aanzienlijk langer. Dat lossen we tegen die tijd dan wel weer op. |
|
|
|
|
Oplettende lezers hebben ontdekt dat we een foutje gemaakt hebben in het begin van de tocht met het doorgeven van onze posities. De eerste twee posities net buitengaats van IJmuiden kwamen terecht ten noord-westen van Vlieland. Onze positie rapporten geven we soms automatisch (APRS met de GPS rechtstreeks aangesloten op de zender) en soms met handinvoer (email naar Winlink) door. Inderdaad waren de posities met 53 graden noord Freudiaanse vertypingen. Om dit te voorkomen sluit ik tegenwoordig de GPS aan op de PC en worden automatisch positie, koers en snelheid ingevuld in het positierapport van Airmail dat ik dan naar Winlink stuur. Mooi vak toch die automatisering zodat iedereen juist geinformeerd wordt.  De wind blijft onder de maat om redelijk te kunnen zeilen. Overdag maken we vaak niet meer dan 2-3 knoop, maar iedere mijl is er een. Inmiddels hebben we ook een oplossing voor het diesel te kort. In de voorraadtank van de kachel zit nog circa 30 liter die we kunnen gebruiken. De vooruitzichten voor de komende week beloven zomers weer met helaas weinig wind. Hierboven een foto van de ontvangst van een weerkaart uitgezonden door de Engelse weerdienst op 4608 kHz met de verwachte situatie voor over 3 dagen. Links zie je nog het bedieningspaneel van de SSB zend-ontvanger (ICOM 706MK-IIG). Voor het decoderen van de radio-fax-signalen gebruiken we Meteo-scan. Het geluid van de radio gaat via een eenvoudig stekkertje-snoertje-stekkertje van de koptelefoon-uitgang naar de microfoon ingang van de PC. |
|
We hebben veel moeten motoren deze eerste dagen van de vakantie en de voorraden diesel beginnen te slinken. De tank is voor een laatste maal gevuld vanuit de jerry-cans. Nog 60 liter te gaan en 287 Nm voor de boeg naar Mandal. De diesel is nu op rantsoen. Overdag zeilen, als het kan, en 's-nachts de motor bij. De verwachting is dat het vanaf zondag pas gaat waaien. Gisteren hebben we overdag slechts een tiental mijlen kunnen maken met een klapperende halfwinder. Na een nacht op de motor staan nu de zeilen weer en gaan we met 4.5kn richting Thyberon in Denemarken, nog 173Nm (= 38 uur) te gaan. Vannacht op de motor gingen we met 4kn door de mistbanken. De radar stond bij en we hebben electronisch wacht gehouden. De "watchman" functie schakeld automatisch om de 5 minuten de radar aan. Hij staat op 8 Nm bereik ingesteld zodat we op tijd naderende schepen kunnen zien. Als er een reflectie (zwarte vlekjes op foto) te zien is meten we de afstand met de "VRM" (variable range marker = stippel ring op foto) en markeren de positie met de "EBL" (electronic bearing line = stippel lijn op foto). Afhankelijk van de beweging van de reflectie ten opzichte van de gemarkeerde positie weten we dan of de reflectie voor of achter ons langs gaat. Natuurlijk proberen we met het blote oog bevestiging te krijgen of onze electronische waarneming klopt maar met mist is dat niet altijd mogelijk. Rechts voor ons zitten op 7Nm (circa 12 km) twee "boten". |
|
|
Bij gebrek aan wind hebben we de hele nacht op de motor gevaren. De zee is, op wat lichte deining na, geheel vlak. De Gabber wordt gebruikt als landingsplaats voor verdwaalde zweefvliegen, bijen en een enkele vlinder. Op zee zitten vele kleine groepjes Alken, vaak 2 jonge dieren en een volwassen exemplaar. Als we in de buurt komen duiken ze onder. Drieteen meeuwen vliegen af en toe rond de boot. Voor de rest is het voornamenlijk stil. De boorplatforms houden we op afstand en de enkele grote boten die buiten de "diep water route" zitten laten we op veilige afstand passeren. Op de marifoon doet ieder uur een seismisch onderzoek schip verslag van zijn positie en het verzoek om afstand te houden, inmiddels ligt ie achter ons. Het is nu vroeg in de ochtend (05:30), ik zit in de kajuit opening en type wat aan de homepage. In Lowestoft trouwens ontdekt dat je tegenwoordig een pin-code moet gebruiken met je Visa-kaart. Wij waren gewend dat een handtekening voldoende was. Maar bij de "Most probable the best in East Anglia" Indian take away kon ik niet betalen met een handtekening. Uiteindelijk heeft de "neef" van de eigenaar ons een lift gegeven naar het centrum om te kunnen Giro-pinnen zodat de rekening cash betaald kon worden. |
|
Na 3 zon overgoten dagen aan de Engelse oostkust is de wind gedraaid van NO naar ZW. We hebben Lowestoft verlaten en zetten koers naar Mandal in Noorwegen, een afstand van 386 mijl. Met de verandering van wind is het weer ook omgeslagen. Grijze bewolking en motregen (foto rechts), heel anders dan onze mijlen naar Lowestoft. (foto links). We hebben ons laten verleiden om via het Noord kanaal Lowestoft te verlaten. Dan hadden we nog zicht op Great Yarmouth was ons excuus om van het oorspronkelijke vaarplan af te wijken. |
|
|
We lagen pas om 01:00 uur vast in IJmuiden en de vermoeidheid van een eerste vakantie dag was voelbaar. Zondags dus uitgeslapen om uitgerust aan de oversteek te kunnen beginnen. Ons vertrek vanuit IJmuiden werd bemoeilijkt door de Douane. Iedere boot die vertrok kreeg de Douane aan boord voor controle op de juiste brandstof, inclusief het tappen van een monster potje. In Nederland mag je, in tegenstelling tot Belgie en Engeland, geen goedkopere (rode) diesel voor de pleziervaart gebruiken. In onze tank zit een mengsel van rode (uit Engeland) en witte diesel, maar we hadden geen behoefte om dat uit te leggen aan de Douane. Ernie hielt nauwkeurig de controleurs in de gaten. Op het moment dat zowel de 2 walploegen en de 2 rubberboten druk waren met collega pleziervaarders kozen wij het ruime sop. Op zee stond een matige wind uit N-NO. Pogingen om richting Farne Islands te komen strandde met klapperende zeilen, geen snelheid en zelfs de motor bij. Vanaf 19:00 uur hebben we de plannen bijgesteld en zetten we zeilend koers in Westelijke richting naar Lowestoft. Inmiddels is het vroeg in de ochtend en varen we op de motor bij gebrek aan wind. De stuurautomaat is op de windvaan gemonteerd en houdt prima koers. Een ochtendzonnetje verdringt de kou van de nacht. Ernie ligt eindelijk te slapen, ze had wacht van 00:00 tot 04:30. Helaas toen nog zonder stuurautomaat, zodat ze alle tijd op de hand moest sturen. |
|
|
De vakantie is begonnen, om 18:30 gooiden we los in Muiderzand. De hele dag waren we nog bezig met alles zeevast te leggen en uitgestelde klusjes. Maar nu ligt de bijboot aan dek, zit er verse olie in de motor, een extra vetkoordje om de schroefas, wat we echt niet nodig hebben zit in de auto en de radar heeft een nieuwe deksel. Het water dat we regelmatig in de bilge aantreffen blijkt niet afkomstig van de schroefas, maar van de overloop van de drinkwatertank. De aktie met het extra vetkoordje was dus slechts een goede oefening. Het hoge druk gebied boven de Noordzee is op z'n plaats gebleven en de heersende wind is N-NO. De reisbestemming is veranderd in Schotland, met als eerste stop de Farne Islands. Het getijde op de Waddenzee staat 's-middags vanaf 13:00 uur mee, dat halen we niet op zondag en we hebben geen zin om te wachten tot maandag. We gaan morgen ochtend vroeg bij IJmuiden naar buiten. Via de SMS, telefoon en SSB-email contact gehad met Kuch (in Denemarken), Aquarius (vertrekt volgend weekend), Flux (in Denemarken), Sepia (New Haven) en Nightfly (Vlieland). Mogelijk dat we elkaar nog ontmoeten later deze vakantie, maar voorlopig zetten we koers richting Engeland/Schotland. |
|
De afgelopen 3 weken zijn we druk geweest in de woonark. Een flinke schoonmaak, nieuwe airco's voor de bovenkamers en de tuin onderging zijn halfjaarlijkse snoeibeurt. We ontdekten dat het de huurders gelukt was een meerkoet tam te krijgen. Iedere morgen kwam ze met haar jongen bedelen voor een ontbijt. In de schuur vonden we een verloren geraakte Amaryllisbol die tot bloei was gekomen in de dichtgeschoven lade van de werkbank. Inmiddels zijn we weer aan boord van de Gabber en heeft de nieuwe huurder enthousiast zijn intrek gedaan in de woonark. De laatste voorbereidingen voor de zomervakantie zijn in volle gang. Alle voorraden eten en drinken zijn ingeslagen en gestouwd onder de luiken. Het oliefilter moet nog vervangen worden en wat extra vetkoord om de schroefas. Een klusje dat we gelijk met het zeevast inrichten van de bakskisten doen. |
|
|
De weersverwachtingen zien er redelijk uit, matige wind uit noordelijke richting en een stabiel uitbreidend hoge druk gebied boven de Noordzee. Vanaf zaterdag gaan we varen en afhankelijk van het getij zijn de plannen om maandag in de loop van de dag tussen Vlieland en Terschelling de Noordzee op te varen richting Noorwegen/Zweden. Op de SSB (amateur zender) zullen we QRV (luisteren en uitzenden) zijn op 7090, 7080 Khz LSB (16:00 UTC) en 3692 Khz LSB (19:00 UTC). Onze positie versturen we regelmatig naar het APRS netwerk op internet. Regelmatig zullen we verslag doen op deze pagina van onze vakantie. De berichten verzenden we met de SSB als email naar Flexwindow waarna ze gelijk zichtbaar zijn op de homepage. In de email type ik ook HTML-code ten behoeve van lay-out, referenties en afbeeldingen. Via Winlink kunnen we de foto's als attachments opsturen, zodat we regelmatig een praatje bij een plaatje kunnen verzorgen. |
|
Wie waar mag uitzenden is in internationale verdragen en landelijke
wetgeving keurig geregeld. Het hing al een paar maanden in de lucht maar
op 10 juni was het dan eindelijk officieel met een aankondiging in de
Staats Courant. De frequentie verdeling voor radio amateurs werd
uitgebreid op de 40 meter band met 100kHz meer. Helaas is het dan zo dat als je een keurig in zendfrequentie beperkte zendontvanger hebt je nog geen gebruik kan maken van deze nieuwe frequenties. Gelukkig zijn op internet pagina's vol geschreven over het modificeren van zendontvangers. Op de club-avond van 11 juni kwam Rik met zender, soldeerbout, schroevendraaier en handleiding vanaf internet om de frequentie uitbreiding feestelijk te realiseren. Met wat durf en zorgvuldig volgen van de handleiding werd een diode verwijderd waarna de frequentie beperking was opgeheven. Deze methode wordt ook door veel zeilers gebruikt om van een typische radio-amateur zendontvanger een zender te maken die ook op de maritieme HF frequenties kan uitzenden. | 
|
|
Dit weekend hebben we meegedaan met het trainingsweekend van de
Nederlandse Vereniging van Toerzeilers. Het hele weekend stond in het
teken van hoe haal je meer uit de mogelijkheden van je eigen boot. Op
vrijdagavond verzamelden we met een 10-tal boten in Lelystad-haven. Waar
we verrast werden op een optreden van een accordeon ensemble met licht
klassieke muziek. Het was vroeg te kooi want zaterdags begon het programma
met gezamenlijk ontbijt
om 7:30. De deelnemers werden in bootkoppels ingedeeld bij een
instructeur. Samen met de bemanning van de Pantagruel, deden wij
afwisselend de oefeningen bij elkaar aan boord. Een leerzame gelegenheid
om actief mee te varen met een onbekende boot en bemanning. Bij gebrek aan emancipatie dagen voor mannen grepen wij dit weekend ook aan om de vast geroeste rol patronen aan boord te doorbreken. Ernie werd van schipperse bevorderd tot dekknecht en ik mocht eindelijk eens achter de helmstok en motorhendel. Natuurlijk alles onder begeleiding van instructeur Hein de Natris van zeilschool Sailingjohanna . |
|
In de ochtend werden motor manoeuvres geoefend waarbij het gebruik van
springen en de druppel centraal stonden. Alle variaties van de oever
aanvaren werden geoefend; loef en lij zijde, vooruit, achteruit of
traditioneel langszij aankomen. Nu was het echter de sport om niet lomp
lange lijnen om de bolders te slingeren en dan de boot naar de kant te
sjorren, maar om met gebruik van een enkele spring en een juist geplaatst
stootwil de boot langzaam naar de kant te dwingen. Het was verrassend om te zien met hoe weinig handen je de boot prima op (en van) zijn plaats kan krijgen. Je zou bijna ambities krijgen voor een "single handed". |
|
|
's-Middags en zondagochtend gingen we zeilen. Het prachtige weer nodigde
uit tot veel gezelligheid en kletsen over allerlei onderwerpen. Toch trok
de Gabber alle zeilen uit de kast om tips te krijgen over een betere trim,
het makkelijk neerhalen van de halfwinder in de beschutting van het
grootzeil, het plaatsen van bulletalies, bijliggen, gebruik overloop,
passaatzeilen of uitbomen van fok, overstag gaan en gijpen. Het was een inspannend weekend waarbij we anders dan op de gebruikelijke ingesleten routine aan het zeilen waren. Het onderling bespreken van zeilvoering en handelingen met praktische tips van een instructeur ervoeren we als nuttig en leerzaam. Dit weekend is dan ook een aanrader voor zowel beginnende als gevorderde zeilers. Vanaf 15:00 zette de Gabber zeilend koers naar de thuishaven met een tussenstop in Pampus vluchthaven waar we langszij van de Kuch (onze buren in de winterhaven) stopten voor een borrel en bijpraten. Op de heen en terugreis van het weekend kwamen we de Flux tegen, zie foto. |
|
Waar doen ze het van die vertrekkers vragen wij ons regelmatig af. Het is
helaas een zelden of nooit besproken onderwerp in de reisverhalen. Op zoek
naar een zuiniger manier van leven hebben wij al een aantal jaren de
havengrabbelton ontdekt. In het begin en tegen het einde van het seizoen
is het bijna altijd prijs. Dankbaar maken wij gebruik van wat anderen
kwijt willen in deze alternatieve bak van Max. Al jaren zijn onze vaste landvasten op de zomer- en winterligplaats afkomstig van onbekende weldoeners. Onlangs scoorde we: IJsselmeerkaart 2005, Waddenzee Oost 2005, plastic kaartmappen, stootwil, statiegeld flessen, lijnen en elastiek. Kennissen op bezoek deden mee aan dit Hollands vermaak van de grabbelton en visten een kussen en bootsman stoeltje. Opvallend genoeg valt er minder te grabbelen bij steigers met grote boten, die doen het dus ook van zuinig leven. De beste score zit bij de middenklasse van 30 tot 36 ft. |
|
De Gabber had eind vorige week bezoek van de bemanning van de Orion. Een
trouwpartij in de familie bracht Pieter, Arjanne, Leendert en Hedwig naar
Nederland. Het was leuk om iedereen weer te zien. Pieter en Arjanne die
aan het begin van hun tocht nog veel twijfels en onzekerheden hadden waren
nu een bron van praktische informatie uit eigen ervaring. Voor deze
gelegenheid hadden we George van de Flux ook uitgenodigd. Keep It Stupid Simple, was o.a. de boodschap. Alles wat je mee neemt kan kapot, dus als je minder meeneemt heb je ook minder zorgen. Tijdens de oversteek heeft de Orion bewust niet pal voor de wind gezeild, maar de hele tocht "afgekruisd". Hierdoor lag de boot doorgaands op ? oor en had zodoende geen last van onnodig rollen en langdurig en sterk wisselende belasting op de tuigage. Met het tijdig afwijken van de tochtplanning werd slecht weer vermeden, dit bracht de Orion in Marokko. Toch handig om ongebruikelijke uitwijkhavens in je tochtvoorbereiding op te nemen. Het was een gezellig en leerzaam weerzien. We kijken uit naar het vervolg van hun tocht die op internet te volgen is. |
|
| Deze week heeft Ernie de anti-slip vlakken van het dek een nieuwe verflaag gegeven. De oude verflaag zit er nu 3 seizoenen op en was op meerdere plaatsen beschadigdigd of zo vuil dat schoonmaken niet meer hielp. Voor we met verfen begonnen hebben we het dek goed schoon gemaakt met een combinatie van Muscle-keuken-reiniger (ontvet) en Cif-cream-schuurmiddel (kalk-vet-roest verwijderaar). Dek goed nat maken en boenen maar met een grote handborstel, vervolgens flink naspoelen met water. Voor het spoelen gebruikten we een dekwaspomp met buitenwater. Het dek knapte er zo van op dat je bijna niet meer zou gaan schilderen. Daarna ontvetten met amonia, schuren, stof wegborstelen en weer ontvetten met amonia. |
|
Het schuren van de anti-slip ging gemakkelijk met korrel P100. Het hoeft
toch niet echt glad te worden ten slotte. De anti-slip verf zit bij ons
als extra verflaag op de verf van het dek, dus stoppen met schuren als die
lichtere kleur te voorschijn komt. Als nieuwe verf gebruikten we "Epifane anti-slip grijs". De kleur is iets blauwer dan de oude verf en ziet er heerlijk fris uit. Het is kant-en-klare anti-slip verf. Niets geen gedoe met zand, of korreltjes toevoegen. Na het aanbrengen mag je er drie dagen niet overlopen. We willen 2 lagen doen. Nu kan je natuurlijk eerst bakboord en dan stuurboord doen en dan weer van voor af aan. Zo duurt de klus ruim een maand. Nu heeft het hele dek in 3 dagen ? laag gehad. De komende dagen moeten we over de ankerketting balancerend naar het kajuitdak en dan de kuip in. | 
|
|
We hebben helaas niet geankerd op stromend water maar wel een hele serie
sextant metingen kunnen doen. Plaatsbepaling met de sextant en gegist
bestek willen we als back-up techniek onder de knie krijgen. Met het
boekje "Spelen met de zon" en de juiste tabellen moet dat gaan lukken.
Uiteindelijk wil ik een "kookboek-handleiding" maken voor de verwerking
van de sextant waarnemingen met gebruik van tabellen. Maar zo ver is het nog niet. De verse waarnemingen heb ik verwerkt met de TI-84 rekenmachine en het rekenprogramma van Paternotte. Erg verleidelijk die eenvoud, complimenten aan Paternotte ! Over alle waarnemening zat ik ten opzichte van de GPS slechts 2,4 Nm naast mijn werkelijke positie. De komende weken zal ik de berekingen met de tabellen doen. Ik heb nu een mooie controle via de GPS en de rekenmachine. |
 |
 |
De lange termijn voorspellingen van de Duitse weerdienst waren een dikke
6-7 uit Zuid-Oost op het IJsselmeer. Deze kennis bepaalde onze
tochtplanning van de korte vakantie. We hadden geen zin in een terugtocht
vanaf de Wadden vechtend tegen de wind. Na Lelystad arriveerden we maandags in Stavoren en de wind trok aan naar een dikke 6Bft. Een onrustige nacht met klapperende ankerketting bevestigde het gelijk van de Duitse weerdienst boven de gematigde voorspellingen van de KNMI. Ondanks het mooier wordende weer besluiten we een dag rust te nemen. Woensdags zetten we, zonder eindbestemming, koers richting Enkhuizen. We ontvangen een SMSje van de Flux die het prachtige weer gebruikt om naar Vlieland te varen. Na het opvragen van de KNMI verwachting, ze gaven rustig weer af, verlegden we koers naar Kornwerderzand. In deze vroege Mei dagen besluiten we maar niet naar de Duitsers te luisteren. |
|
Om circa 19:00 uur lopen we de overvolle haven van Vlieland binnen. De
havenmeester begeleid ons via een smal kanaal tussen eenvormig plastic
naar het einde van de haven. We worden als vierde boot langszij gestapeld.
Een gevoel van onbehagen maakt zich van ons meester. Waar is de zeehaven
die Vlieland ooit was, met zeilers in plaats van "water-kampeerders". We
zijn als sardientjes gestapeld, deel van de massa en de drukte die we
juist wilden ontvluchten. Aan het havenkantoor hangt ter verhoging van de
feestvreugde de voorspelling van Piet Paulusma, ZO 6-7 Bft, voor Wadden en
IJsselmeer.
De volgende morgen ontvluchten we in alle vroegte het overvolle Vlieland.
We hebben een prachtige tocht over het nog stille wad. We maken er zo'n
lang mogelijke vaardag van en na bijna 70Nm ankeren om 21:30 in de Block
van Kuffelen. PP had het helemaal fout het blijft schitterend zeilweer de rest van de dagen. Vrijdagmiddag gaat zelfs de halfwinder op. Terwijl andere boten met klapperende zeilen dobberen of met ronkende motor verder moeten, zeilt de Gabber met ruim 3 knoop in het kabbelende water. Een enkele windvlaag doet de Gabber versnellen naar ruim 4 knoop. We genieten van de nieuwe aanwinst en het fantastische zeilweer. |
 |
|
De voorjaarsvakantie is begonnen ! We hebben plannen om richting Waddenzee te gaan en een nachtje te ankeren in getijde water. De vooruitzichten zijn gunstig met stijgende temperaturen en wind uit het zuiden en oosten. De Gabber ontbrak het nog aan een zeil voor windsterktes beneden de 3 Bft. We hebben lang gezocht, een nieuwe kost tussen de € 1.500,- en € 2.000,--, dus een beetje geduld voor een 2de hands met de juiste maat loont de moeite. Slimme booteigenaren verkopen hun lichtweer zeil los omdat het dan meer oplevert dan verkoop met de boot mee. Ons wachten werd beloond. Afgelopen week kwam er een halfwinder (= gennaker = a-symmetrische toerspinaker) van een 31 voets Contest op de markt. Snel bellen, maten controleren en op naar Limburg. Het zeil was 5 jaar ouder dan in de advertentie en had een kleine reparatie, dus ruimte voor een korte prijsonderhandeling. Wij blij en de oude eigenaar € 425,-- rijker. In de haven geoefend hoe alle lijnen moeten lopen en of het makkelijk binnen halen is. Onderweg naar Lelystad konden we het zeil al gelijk gebruiken. Bij amper 2Bft goed voor 2 knoop en we konden er nog redelijk hoog mee aan de wind. De maat bevalt ook prima, want zonder slurf blijft het een hele toer om zo'n lap zeil netjes binnen te halen. |
|
Afgelopen weekend waren we "er even uit". Vier dagen hadden we een vakantie huisje op grens de van Belgie en Nederland in een bosrijke omgeving. De tuin werd druk bezocht door vele dieren, die afkwamen op het opgehangen wintervoer. Op het lijstje: kleine bonte specht, groenling, vink, kneu, roodborstje, boomklever, pimpel-, zwarte- en koolmees, merel, vlaamse gaai en huismus. Erg leuk was het bezoek van de eekhoorn. Hij "pikte" telkens één nootje van de voedertafel en verstopte hem een eindje verderop in de tuin. In een plagerige bui hebben we de nootjes weer opgezocht en terug gelegd zodat de eekhoorn de volgende dag weer langs kon komen om ze opnieuw te verstoppen. |
|
Eén dag zijn we de Ardennen ingetrokken om een wandeling te maken langs het riviertje de Hogne. Dit ruige rivierdal kende ik nog uit begin jaren tachtig. Zoals alle natuur was ook dit landschap geciviliceerd in de loop der jaren. Een groep vrijwilligers werkt sinds eind jaren negentig aan het toegankelijk maken van dit "woeste" dal. Een serie van "loopbruggen" en "knuppelpaden" geleid de moderne recreant al slingerend langs de oevers. De ijzige omstandigheden maakten het voor ons toch nog tot een spannende en glibberige trip. Verder klusten we nog een dagje in de tuin als vriendendienst voor het gebruik van het huisje en maakten we een wandeling in het natuurgebied van "de Ziepbeek". Een heerlijk lang weekend met meer leefruimte dan op de Gabber in een prachtige omgeving. |
|
|
Door de aanhoudende vorst van de afgelopen dagen is de Gabber voor het eerst dat we aan boord wonen in het ijs vastgevroren. 's-Morgens had de boeg een snor van ijs. De afstap over de boegspriet is met vriezend weer een spannende klus. Een dun laagje ijs maakt de RVS buizen van de boegspriet spek glad. We hebben daarom een houten plankje over de buizen gemaakt zodat de opstap geen evenwichtsbalk oefening meer is. |
|