001=020113==10:30UTC====Positie:=05=09N==052=39W==Kourou=(Frans=Guyana)==

Onze mailbox op info@sy-gabber.nl is vol.
Helaas hebben wij geen internet tot onze beschikking om de post op te halen.
Post gestuurd naar info@sy-gabber.nl komt daarom als onbezorgbaar retour !




002=020113==23:30UTC====Positie:=05=09N==052=39W==Kourou=(Frans=Guyana)==
Vandaag hebben we ons ingeklaard bij de Franse douane. Ja, Frans Guyana is eigenlijk gewoon Frankrijk, we kregen geen stempeltje in het paspoort. In de winkels betaal je met euro's, de auto's hebben franse kenteken platen en veel lijkt met de "franse slag" afgedaan te worden. Mogelijk nemen we wat van die houding over als we "gaan" uitklaren. Door het ontbreken van iedere vorm van openbaar vervoer, zelfs taxi's hebben we nog niet gezien, was de tocht naar de douane een hele onderneming. Onderweg er naar toe stopte er een auto die aan ons vroeg waar de douane was. "Tja, nabij de haven, straks links af, daar ergens moet het zijn, we zijn er ook naar onderweg." Een half uurtje later kwam de auto er weer aan, nu met lege achterbank want ze kwamen ons halen voor een lift naar de douane. Gelukkig maar want lopend hadden we de moed vast opgegeven. Het kantoortje zat, zonder een enkel richting aanwijsbord, in een doodlopend achteraf straatje op een industrie terrein. We hadden geluk want ze blijken alleen in de ochtend open te zijn en je loopt het risico dat ze dan zelfs nog op hun boot zitten en er dus niet zijn. Verder prima lui, vriendelijk, maar om uit te klaren moesten we toch echt nog een keer langs komen, het formuliertje nu invullen kon niet.
Op de terug weg lukte het om te liften, we werden op verzoek bij een internet cafe afgezet. Hier hebben we de mail op @sy-gabber.nl kunnen lezen. Gelijk ook de postbus opgeschoond zodat er nieuwe post kan binnen komen. We zijn dus weer bereikbaar, maar lezen de post niet dagelijks !
Als de avond valt hebben we aan boord een tweede muzikant. In de kuip krekelt dan een krekel er lustig de hele nacht op los. Het geeft een echt tropisch sfeertje. De muzikant maakt meer lawaai dan ie groot is. Je verwacht een beest van een paar centimeter, maar hij is slechts 1,5 cm groot zonder sprieten.
Een andere lawaai maker is een vis die de aangroei van de boot eet. Met een ritmisch getik tegen de romp schraapt hij een maaltje eendemossels bij elkaar. Nu maar hopen dat ie niet de hele avond de krekel gaat begeleiden.


003=040113==20:45UTC====Positie:=05=09N==052=39W==Kourou=(Frans=Guyana)==
We kennen inmiddels de weg in Kourou, een weinig sfeervol stadje en niet echt een toeristen trekpleister. Vandaag, vrijdag, was er de wekelijkse groente markt. Voor ons eindelijk de gelegenheid om verse groente en fruit te kopen. Er was volop keuze uit de vele kraampjes van vermoedelijk thuis telers, maar dan van groente. We verlieten de markt met kouseband (Surinaamse sperziebonen), mandarijnen, bananen, flespompoen, aubergine, komkommers, madame Jeanette ( gele pepers), witte kool, tomaten en aardappels. Bij de slagers wagen namen we wat lappen varkens vlees om te marineren met Char siu. Mango's waren volop in de aanbieding, maar waarom kopen als ze ook rijp uit de bomen op straat vallen ?
Terug op de Gabber gingen we verder met het lopend krijgen van de lieren. Drie jaar trouwe dienst op zoutwater en twee harmattan (stof winden vanuit de Sahara) seizoenen waren ze teveel geworden. Helaas kregen we 1 lier niet open en de andere lier werkte helemaal niet meer na het schoon maken, invetten en monteren. Wat één onderdeel leek te zijn waren er eigenlijk twee, de pijp met tandwiel zat muurvast en blokkeerde zo de werking van de lier. Een nacht weken in de diesel, inspuiten met WD40 en vooral flink rammen met een rubber hamer en een stuk hout bracht beweging in het geheel. Daarna schoonmaken en de geoxideerde ruwe plekken polijsten. Bij gebrek aan polijst pasta gebruikte Erik tandpasta, werkte ook goed.
Via emails aan bevriende zeilers en familie geprobeerd tekeningen van onze Barbarossa 32 zelftailing 2 speed te krijgen, maar helaas dit oudere type was niet te vinden op internet. Dus nu dan een algemene oproep voor zo'n tekening en als er iemand tips heeft om de lier die niet open wil te openen horen we het graag.


004=060113==20:45UTC====Positie:=05=09N==052=39W==Kourou=(Frans=Guyana)==
De handige tips komen binnen voor het losmaken van een vast gelopen lier, we zijn dus niet de enigste met dit soort problemen. Gebruik de giek en het grootschootsysteem om meer kracht te zetten, coca cola voor het losmaken, hameren, WD40, heet water er over heen gooien en kijk de tekeningen nog eens na. Iedereen (Mark, Jan, George, Janny en Martien, Rita en Fons, Adriaan) bedankt voor de tips, op dit moment lopen de lieren allebei en in Suriname gaan we proberen ook de lier die niet open wilde een service beurt te geven.
Een oude wens van ons was om een kuiptafeltje te hebben dat op de helmstok geplaatst kon worden. Een dienblad, dat we bij ons hadden om vis op te fileren, werd vandaag gebruikt voor een eerste ontwerp. Gleuf in het midden zodat de bevestiging voor de stuurdraden van de windvaan er door kan en een slangenklem voorkomt het kantelen. Met gebruik van anti-slip matjes is het een prima borrel tafel geworden. Eenvoudig te monteren en je kan het roer blijven gebruiken als het zou moeten.
Op het radionetje (8101 USB 20:00 UTC) wordt het rustiger, de meeste boten zijn gearriveerd in Suriname. De Blues, Nostress, Gaia zijn nu nog onderweg en de Shark loopt vandaag bij Parimaribo binnen. We hebben op de rivier matige ontvangst maar het is te doen.
De planning is om omstreeks 11 januari verder te varen naar Suriname. Dat is een tocht van 170 Nm op zee. We moeten de getijde tabellen nog goed bekijken want we willen met hoogwater hier naar buiten en zeker stroom mee hebben als we bij Suriname naar binnen varen.


005=080113==20:45UTC====Positie:=05=09N==052=39W==Kourou=(Frans=Guyana)==
"Centre spatial Guyanais" , dat we vandaag bezocht hebben, is het ruimte vaart centrum van CNES waar de meeste satellieten worden gelanceerd. Bijna maandelijks gaat er een raket de lucht in met, van diverse landen (b.v. china, Japan, Italie etc.) één of meerdere satellieten voor commercieel of wetenschappelijk gebruik. CNES is de franse club die de lanceringen van 3 typen raketten organiseert; de Ariane, de Soyuz en de Vega. Indrukwekkend is de uitgestrektheid van het gebied. Een bustrit met franstalige gids van 30 minuten bracht ons bij het lanceerplatform van de russische Soyuz rakket. Onderweg zagen we op afstand de gebouwen van de lanceerplatforms en voorbereidings gebouwen van de Ariane en Vega raketten. Aan het einde van de bustour bezochten we het "mission control centre" en zagen twee korte films. In het museum is er aandacht voor de ruimtevaart geschiedenis en het gebruik van satellieten in ons dagelijks leven.
Het museum alleen kost Euro 7,- maar als je de bustour maakt krijg je 3,- korting. Ja, inderdaad, het is hier meer voor minder ! Iedere dag zijn er andere tours. Minpuntje is dat frans de voertaal is, alhoewel de gids prima engels sprak als we vragen hadden.
Onze duitse buurman ging met ons mee tijdens deze trip. Voor ons gemakkelijk want hij heeft een auto. Hartmut maakte tijdens de tour kennis met zijn toekomstige werkgebied, waarvoor hij momenteel in opleiding is. Het toeristische uitstapje duurde langer dan we allen gedacht hadden, van 10:30 tot 17:00 uur waren we op pad. Bij terugkomst stond de eb-stroming flink door en de buitenboord had grote moeite om tegen de stroom in te komen.

       


006=120113==20:45UTC====Positie:=05=17N==052=35W==Ile=de=Salut=(Frans=Guyana)==
Twee namen zijn ons weer helemaal duidelijk geworden vanmorgen, Ecofleet anti-fouling en zeepokken. Met moeite kwamen we vandaag weg uit Kourou. Gisteren lukte het niet omdat we te vroeg waren en nog altijd een flinke stroom tegen hadden, vandaag kwamen we met stroom mee maar moeizaam vooruit. Daarom liggen we nu weer bij de ankerstek van Ile de Salut. Erik heeft de schroef geinspecteerd en het onderwaterschip schoon gemaakt. Gelukkig was de schroef in orde, maar de aangroei was aanzienlijk. Duizenden kleine zeepokken hadden zich op de romp genesteld, Ecofleet doet zijn Eco naam eer aan. Na anderhalfuur hoekduiken en krabben zijn die pokke beestjes weer van de romp af.
Met de duitse buurman zijn we nog naar Cayenne gereden, wij betaalden de benzine. Het was een trip van ruim een uur rijden over een goede asfalt weg. Aan de rand van Cayenne zijn talrijke grote winkels voor auto's, levensmiddelen, electronica etc.. in combinatie met de regen leek het net of we een Europese stad binnen kwamen. In Cayenne zelf wordt de middenstand geheel gedomineerd door chinezen met winkels vol "goedkopere" en kwalitatief matige spullen als kleding, huishoudelijke spullen en eten. Ook zijn er talrijke eettentjes met chinese maaltijden. Het was leuk om gezien te hebben, vooral ook de rit er naar toe. Het blijft nog wennen voor ons om te rijden door een groen landschap met stukjes oerwoud in de berm. Sinds de Canarische eilanden, 2 jaar geleden, was het landschap voornamenlijk dor en droog.
In Kourou spotte Ernie een Ara (papegaai) in een van de mango bomen, een kleinere papegaai zat wat verderop. 's-Avonds zien we tientallen van de kleinere soort vanuit Kourou over de boot naar het noorden vliegen. Er is hier volop natuur, maar die zeepokken hoeven van ons niet. Morgen om een uur of twaalf gaan we ankerop richting Paramaribo, 182 Nm te gaan.

007=140113==10:00UTC====Positie:=06=10N==053=57W==82Nm=ZuidOost=van=Paramaribo==
We hebben regelmatig verstekelingen aan boord. De verhalen over kakkerlakken en vliegende vissen zijn bekend. Het verhaal van "Rekel de krekel" heeft een vervolg.
Er is altijd onmin tussen de blazers en strijkers. Ondanks dat Ernie al meer dan 2 jaar op reis is kan ze het oude werk niet achter haar laten. Rekel maakte het ook wel te bont moet ik toegeven. Klonk zijn gekrekel vanuit de kuip nog als zachte strijk muziek als we in de kajuit de slaap probeerden te vatten. Nu meende hij als een eerste viool alles bepalend te moeten zijn door bij ons in de kajuit te gaan ziten jammeren. Eerst had hij zich verschanst tussen de kruiden potjes, de peperspray veilig bij de hand, bedacht op een aanval. Na een paar uur zoeken had Ernie hem gevonden, een vluchtpoging in de bestekbak tussen de messen en de vorken mocht niet baten. Ernie floot triomfantelijk een requim voor hem en het was gedaan met Rekel.
Zijn laatste gekrekel was vast hulp geroep. Sinds ons vertrek uit Kourou zit de "tweede viool" ergens aan dek. Harde wind of regen buien deren hem niet, deze onderkruiper van het orkest weet blijkbaar wel een schuilplaatsje te vinden. Hij is wel wat banger, want binnen komen is er niet bij. Zijn gekrekel van uit de mast klinkt niet als een verleidelijke erotische lokroep maar meer een als wanhopig gejammer. "Wat doe ik hier op een schommelende boot, en waarom hoort geen van mijn soortgenoten me ?
Een andere verstekeling trof het beter bij ons. Vermoedelijk meegekomen met een puts water om de kuip te spoelen lag van de week de kleine vis van de foto onder de kuipvloer. Rood-bruin van kleur met zwarte vlekken, afgeplat aan de buikzijde als een bodemvis, stekelige rugvin en meer gepansert dan geschubt. Na een foto ging ie weer overboord, te klein om op te eten toch ?

008=170113==23:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo===================
Met het eerste tij zijn we gisteren ochtend de Suriname rivier opgevaren en voor het Toparica hotel in Paramaribo voor anker gegaan. De Blues lag er al en sinds gister avond is ook de Nostress gearriveerd, morgen gaan we gezamenlijk inklaren.
We zitten op loop afstand van het historische centrum van Paramaribo dat op de wereld erfgoed lijst is geplaatst. In de oude houten gebouwen zitten allerlei ministeries en overheids afdelingen, veel is al gerestaureerd, maar er is ook nog het nodige op te knappen. Het zijn witte houten gebouwen, met balkons, ballustrades, warranda's en houtsnijwerk op een stenen ondergrond in ossebloed rood. Het is een bijzondere belevenis om hier rond te lopen, alles is in het nederlands, herkenbare straatnamen, de mensen praten nederlands en toch is het absoluut geen nederland. We genieten van de lokale keuken, niet een enkele roti tent als in Lombok of op de Amsterdamse straatweg zoals thuis in Utrecht, maar een stad vol heerlijke restaurantjes. Een maaltijd kost tussen de SRD 7,5-15,00 (Euro 1,75-3,50) afhankelijk van de hoeveelheid. Je hebt de keuze uit Javaanse, Hindoestaanse, Chinese of Creoolse keuken. Op de markt volop vers fruit als passion, lychee, sinaasappel, pompelmoen, mango en papaya. Ook genoeg verse groente, maar van zelf koken is het nog niet gekomen.
Met een stapel folders van de VVV, landkaart, busboekje, internet en reisverslagen van anderen zijn we ons aan het orienteren voor trips naar het binnenland. Maar we blijven eerst nog een paar dagen in Paramaribo, we zijn nog lang niet uitgekeken in deze stad.

009=190113==19:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo===================
Het inklaren is in één ochtend gelukt. Nog voor 9 uur 's-morgens stapten we met de bemanning van de Blues en de Nostress in een taxi die ons langs de verschillende kantoren bracht. Het eerste bezoek was naar de ontschepings officier van de vreemdelingen politie op de Lachmonstraat. Hier werden onze bemanningslijsten in drievoud afgestempeld en konden we door voor het betalen en ophalen van een toeristen kaart (Euro 20,- p.p) en daarna weer terug naar de ontschepings officier. Helaas had de ontschepings officier het humeur van een stuwadoor met zeer ernstige rugklachten, maar voor de rest was het een leuke taxi rit door de stad en buitenwijken.
Na het inklaren zijn we onze toegang tot de digitale wereld gaan regelen. Bij TeleSur kochten we een data only SIM kaartje en een stapeltje kraskaarten voor data tegoed voor 1 maand internet. Klinkt simpeler dan het was, de volgende dag terug om door de service medewerker van TeleSUR de boel aan de praat te krijgen. Het activeren van het bel tegoed moest via een telefoontje gebeuren en kon niet via de dongle. Dus SIM kaartje in een telefoon, en dan de kraskaartcodes op sturen via het bekende *131*code#, vervolgens het tegoed toekennen aan dataverkeer door een SMS met "DATA 30D" te sturen naar 4040, je krijgt een SMS retour met de vraag om je opdracht te bevestigen door een SMS met "A" te sturen naar 4040 en dan pas kan je de SIM-kaart in de dongle doen om te internetten. Wel de APN goed zetten op "data.teleg.sr" en het te bellen nummer op *99#. Het inklaren was een makkelijkere procedure.
Als feestelijke afsluiting van de inklaringsprocedure zijn we Roti met kip, ei en groente wezen eten bij Joosje, een kwalitatief beter maal dan de dag ervoor bij de Roopraam keten. Al een paar keer zijn we op de markt geweest om vers fruit te kopen, van de exotische verzameling op de foto zijn de mandarijn, banaan en passion het lekkerst. De ramburan is een soort lyche, de knepa helaas meer pit dan vrucht en de awara en pomerak te vezelig en melig. Sappig fruit daar houden we meer van. Bij de chinese groothandel Soeng Ngie kochten we kruiden, rode tijgerbalsem, mihoen etc.. veel van de producten kende we al via Lorette, een collega van Erik.



010=210113==13:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo===================
Zondags is voor de liefhebbers van zangvogeltjes niet een rustdag in Paramaribo. Vanaf 7 uur's-morgens in de ochtend verzamelen mannen met circa 150 vogelkooitjes zich (sommige hadden meerdere kooitjes) op het onafhankelijkheidsplein en zijn er wedstrijden tussen de vogeltjes in wie het meeste zingt. In een gemoedelijke sfeer worden de kooitjes bij elkaar gezet en twee jury leden turfen het aantal "aanslagen" dat de vogeltjes maken gedurende 15 minuten. Sommige vogeltjes hebben 2 jaar gewenning en training nodig om tot goede prestaties te komen. Veel vogeltjes zijn te verlegen om in een vreemde omgeving en met publiek het hoogste lied te zingen. Daarom zie je ook veel vogelkooitjes in het straatbeeld, als training neem je je zangertje mee met boodschappen, naar het werk of op visitie. De winnaar kan er veel geld mee verdienen.
Naast zangvogeltjes zie je ook veel schaafijs en warme worst karretjes in de stad. Schaafijs is precies wat de naam zegt, een blok bevroren water wordt met een schaaf afgeraspt. Het rasp doe je in een drink beker en mengt het met siroop naar smaak met een scheutje melk of water erbij. Bij de worst karretjes is er keuze uit bloed-, varkens- of rundworst naar keuze met brood en zelfs zuurkool.
Ook is er op zondag in de wijk Blauwgrond een Javaanse markt. Een gevaarlijk lekkere markt waar meer afhaaltentjes zitten dan dat er verwacht wordt dat je zelf aan het kokerellen gaat met op de markt gekochte groenten. Zoals overal in Paramaribo een gemoedelijk sfeer op de markt en met aandacht worden onze vragen beantwoord over "wat zit er in ?" of "hoe maak je het ?". We eten een kaaimannensate, drinken een koele dawet, en kopen door de mensen zelf thuis gemaakt snoepgoed van casave, banaan en kokos en een maaltijd in pisangblad om thuis op te warmen. Heerlijk om gewoon in het nederlands te kunnen praten in een tropisch land. Helaas zijn de ingredienten niet gelijk voor ons verstaanbaar want die hebben natuurlijk gewoon weer exotische namen. En de vraag "hoe maak je het" wordt regelmatig met enige verbazing beantwoord à la gewoon met een blik van hoe kan je dat nu vragen dat weet toch iedereen.

       


011=230113==13:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo===================

De buurman van Erik's nicht is toevallig gelijktijdig met ons in Paramaribo. De groeten overbrengen vanuit Den Haag werd voor ons een gezellige dag met Marius en zijn twee neven de broers Freddy en Ronald. Ze namen ons mee naar het tuinbedrijf van familie van hun. Op een ruim perceel bij het ouderlijk huis langs de oever van de Suriname rivier worden vele verschillende soorten tropische planten gekweekt voor de verkoop in een drietal winkels verspreid over de stad. In huis was het met de ouders herinneringen ophalen aan uitstapjes naar het binnenland. Niet naar resorts, die waren er nog niet, maar gewoon op eigen gelegenheid met de hangmat er op uit. Omdat wij op zoek zijn naar een plekje om de boot achter te kunnen laten tijdens ons bezoek aan Nederland gingen we verder langs de rivier. Even stoppen bij de aanlegplaats van een IJmuider visser en verder door naar Domburg. De mannen herinnerden het zich van vroeger als een levendige plek voor dagtoerisme, maar nu op woensdag middag was het een saaie bedoeling. Slechts één eettentje was open, met gelukkig wel een prima keuken.
Een jonge vrouw kwam wat eten ophalen, ze bestelde a la "doe maar hetzelfde als de vorige keer". Hierop opende Ronald het gesprek door aan te dringen dat ze toch ook eens wat anders moest proberen en open moest staan voor nieuwe ervaringen. Het bleek de 5 maanden verse manager te zijn van de marina in Waterland. We werden gelijk goed geinformeerd over de marina, zo kregen we te horen dat in maart de prijzen al weer omhoog gaan. De eigenaar is een nederlander en hanteert zo werd ons duidelijk, nederlandse prijzen. De vele eettentjes in Domburg missen een hoop klandizie omdat bijna alle boten doorvaren naar de Marina. Eenmaal in de Marina zouden we een auto moeten huren omdat er geen vervoers mogelijkheden zijn behalve dan een taxi a 37,50 euro naar Paramaribo vertelde zij ons.
Wij overwogen van de week nog om naar de ankerplek in Domburg te verhuizen, maar daar is weinig te doen hebben we nu gezien dus we blijven lekker in Paramaribo liggen. Pas om half zes waren we weer retour op de Gabber. Met de hulp van Marius en zijn neven zijn we veel te weten gekomen en hebben we het nodige gezien en was het een erg gezellige dag.
Vandaag kregen we ook bericht dat Mark en Maartje (broer van Ernie) ons komen bezoeken in Suriname. De komende dagen gaan we dus druk aan de slag om een paar mooie tochten te plannen voor ons vieren.


012=260113==15:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo===================
We vermaken ons prima in Paramaribo. Alle boodschappen zijn voorhanden op loopafstand, zelfs een wasserette. Bij Combe supermarket kan je gewoon AH-volkoren ontbijt koek kopen, natuurlijk proberen we ook de surinaamse lekkernijen uit. Cassave chips kennen we al langer, maar een Javaanse variant met stukjes pinda's is lekkerder. Zelf koken is er nog maar weinig van gekomen, buiten de deur eten is gemakkelijk, lekker en goedkoop. Goedkoop natuurlijk alleen als je even oplet. Met Rob en Christa van de Garuda gingen we bij Chi Min eten. De charmant glimlachende bediening krijgt waarschijnlijk provisie op de gemaakte omzet. Op de menu kaart zoeken we ieder wat lekkers uit, maar bij de bestelling komen er vragen die we niet echt op de kaart hadden zien staan. Wilt U "small" "medium" of "large" met gesneden vlees, rund, varken of kip, met garnalen of seafood. We bestellen op goed geluk, smullen van een heerlijke maaltijd, nemen de restanten mee in keurige piepschuim doosjes, maar zijn onderweg naar huis verbaast over de prijs die we moesten betalen. Wat op de menukaart voor SRD 25,- werd aangeprijst koste ons vermoedelijk SRD 50,- door een maatje groter en gevulder. "No spang" (surinaams: geen zorgen - niet moeilijk doen), we hebben genoten van een gezellige avond en lekker eten.
Niet alle informatie op internet over Suriname is actueel ontdekten we de afgelopen dagen. Een boekings kantoor was een vervallen bende, de 4x4 auto verhuur was er mee gestopt, een hotel was helemaal niet te vinden, de accu handel was niet de ruim gesorteerde winkel, een lodge in aanbouw is af en heeft het druk. De aanvraag van een rijtoestemmingsbriefje bij politie kantoor haven is ingewikkelder dan even langs lopen. Zo'n rijtoestemming is nodig als je langere tijd in Suriname blijft met een buitenlands rijbewijs. De kosten zijn SRD 150,- (Euro 35,-) te betalen in een ander kantoor; kopie paspoort persoonsgegevens en binnenkomst stempel meenemen; en de aanvraag kan alleen op donderdag en vrijdag worden ingeleverd als je aansluit in de lange rij lotgenoten. No spang we zijn nog maar net in Suriname hebben we besloten.
Onze eerste Surinaamse les (No spang) kregen we van het meisje bij de fietsverhuur. Gisteren fietsten we heel Parimaribo door opzoek naar van alles dat er dus niet was. Wel ontdekten we zo de productie vestiging van The Slush Corner waar ze heerlijke vruchtendrankjes maken van Surinaams fruit, in de stad is hij te vinden tegen over zwembad Parima aan de Johan Adolf Pengelstraat hoek verlengde Weidestraat.

           


013=270113==22:00UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================
Zondags zijn er verschillende uitjes in Paramaribo. Vorige week waren we bij de zangvogel wedstrijden en de Javaanse markt, deze zondag bezochten we de Chinese markt en de vrijmarkt op de Touronnestraat. Net als bij de Javaanse markt was het duidelijk hoe de Chinese markt aan zijn naam komt. Een hal vol met alleen maar Chinese kooplui en chinese klanten. We kochten hier heerlijke Dim sums en Bakpao, de smaakvol uitgestalde kippepootjes (vel, bot en nagels) en eende koppen lieten we voor de meer traditioneel ingestelde klanten.
Op de vrijmarkt in de Touronnestraat staan jan en alleman vanuit de achterbak van de auto spullen te verkopen. Een grote koninginnemarkt, maar dan met groente en fruit vanaf de eigen kostgrondjes (moestuinen), eieren, kippen, zelf gevangen vis, gerookte vis en tweedehands kleding. Wij kopen markoesa (pasion fruit), pepers, banaan en sopropo's. Die laatste hebben de kleur van een komkommer maar zien er ribbelig uit en zijn helaas erg bitter van smaak.
Terug aan boord gaan we anker op om met het tij mee naar Domburg te varen. Vonden we het woensdag nog een saaie bende, in het weekend is het "the place to be". Een tiental mannen in combinatie met het gedrag van kwajongens en waterscooters geven afwisselend shows aan het publiek op de kade wie er het snelste rondjes kan draaien, weg kan racen en de grootste golven kan maken. Alle eettentjes zijn open, er is luide muziek en het pleintje is gevuld met stelletjes onder begeleiding van chaperonnes (neven, zussen, nichten, broers die opletten dat alles betamelijk blijft) en hele families. Deze plek aan de waterkant is een van de weinige waar je zonder te betalen voor toegang of parkeren veel vertier hebt. Elders langs de rivieren zijn meerdere strandbaden waar de hollandse handelsgeest zich genesteld heeft; White beach, Cola creek, Overbridge, en meerdere eilandjes in het Brokopondo meer. Dag recreatie in de natuur is een commercieel onderdeel van de toeristen industrie geworden.


014=290113==16:30UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================
Op de ankerplaats bij Domburg hebben we inmiddels kennis gemaakt met de Skua (Wietse en Mia) en Ed & Sophie. De Skua is al 13 jaar onderweg en kwam langs de Braziliaanse kust omhoog varen opzoek naar warmere streken na een bezoek aan zuid Argentinie. Ed en Sophie zijn al 16 jaar onderweg en de laatste jaren een bekende verschijning in Domburg waar ze al weer 6,5 jaar verblijven. Ze zijn vooral bekend van het petflessen eiland (wat ze inmiddels niet meer hebben) en als vraagbaak voor alle bezoekende zeilers. Vandaag stond sowieso in het teken van kennismaken en de weg vinden. Richie de auto verhuur was niet thuis wist de buurman te vertellen, maar hij belde hem wel even. Vanavond kunnen we langs komen om een autootje te bespreken. De buurman verhuurt trouwens 4x4, dat is weer iets voor later als we naar Brownsberg of Blanche Marie falls willen rijden. Bij de vis fabriek van de Nederlanders Gerben en Murk een praatje wezen maken en de groeten overbrengen van zeilers die alweer in Nederland zijn. Later in de week kunnen we daar langszij komen om water in te nemen, ook wisten zij een goede accu handel in Paramaribo.
Bij de enigste warong (eethuisje) die door de weeks open is in Domburg-waterkant eten we onze lunch, een heerlijke Saoto soep (Javaanse kippesoep). Daar ontmoeten we twee Surinamers die vrolijk vertellen over hun tijd in Nederland en dat ze nu weer in Suriname zijn. Goudzoeken is hot melden ze en daar investeren ze nu in. Sceptisch als we als Hollanders zijn reageren we verbaasd en met een blik van "ja, ja, dat zal wel". Enthousiast haalt er één wat vers gedolven goud uit de auto om ons te overtuigen. Inderdaad een jampotje vol met erts klompjes !


015=030213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================
Mark (tweelingbroer van Ernie) en Maartje kwamen donderdagavond aan in Suriname, met een huur auto gaan we langs de bezienswaardigheden in en rondom Paramaribo. Omdat Suriname ooit een engelse kolonie was, de Nederlanders verkregen het door het met de Engelsen te ruilen tegen New York, rijden ze hier nog altijd links. Paramaribo doet qua verkeers circulatie niet onder voor vele nederlandse steden. In de stad veel éénrichtingsverkeer en rondom spitstijd is het file rijden, dus als het even kan is het parkeren en wandelen.
Een heel lijstje van surinaamse uitjes gingen we langs de afgelopen dagen; Fort Zeelandia, Synagoge, Moskee, Hindu tempel, Kerk, met de auto over de Wijdenboschbrug, Fort Nieuw Amsterdam, plantage Frederiksoord, eten bij roti keten Joosje, chinese markt, javaanse markt, reguliere markt, Domburg waterkant, Paramaribo waterkant, etc..etc..
Het leuke van Suriname is dat je makkelijk in gesprek komt met de bewoners, je deelt tenslotte de taal. Tijdens onze warme lunch aan de waterkant vragen we Guillaum, een andere klant, om een foto van ons te maken. De vrolijke Guillaum schuift later bij ons aan aan tafel. Hij valt zogenaamd voor de mooie ogen van Maartje, maar tot Guillaums teleurstelling blijft ze bij Mark. Veel gelachen en wederom een vrolijke ontmoeting.

         
    


016=100213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================
Tijdens het bezoek van Mark en Maartje stonden we voor ons doen in de hoogste versnelling. In korte tijd verkenden we gezamenlijk wat Suriname de toerist te bieden heeft. Met een huurauto van Richie haalden we Mark en Maartje op bij hun guesthouse-Amice. Een prima locatie niet ver buiten het centrum van Paramaribo, met zwembad, airco kamers en goede service voor een schappelijke prijs.
In de vlindertuin, Neortropical Butterfly Park in Lelydorp zagen we de kweek van tropische vlinders, het insectenmuseum en het panorama schilderij van de verschillende landschappen van Suriname. De schilder, Wim Eriks, is nog altijd bezig om meer details aan te brengen. Het panorama is een grote zoekplaat aan het worden van vogels, vlinders en dieren in hun natuurlijke omgeving, net als tijdens een echte natuurwandeling zie je steeds meer hoe langer je kijkt.
In het restaurantje bij de vlindertuin dronken we een lekker kopje koffie. Meestal is het oplos koffie wat je in Suriname krijgt, maar hier serveren ze ook trekkoffie, de lokale benaming voor filter koffie.

         


Suriname presenteert zich als "The beating heart of the Amazone" en werd in 2010 door Lonely Planet uitgeroepen tot "hotspot van het jaar". Op ons "to do" lijstje stond dan ook al langere tijd een tocht naar het binnenland. De wervende reclame teksten van vele folders, resorts, lodges en eco-lodges maakten een keuze uit de vele mogelijkheden niet gemakkelijk. Tegelijkertijd bekroop ons een ongemakkelijk gevoel een deelnemer te worden aan een georganiseerd vermaak tegen te hoge prijs voor deelnemer en mogelijk ook de natuurlijke omgeving waar het plaats vindt.
We kiezen voor een kleinschalige lodge (4 hutten) die ver op de bovenloop van de suriname rivier ligt en in het programma de meeste natuur aanbiedt. Andere lodges zijn grootschaliger, bieden een kortere korjaal tocht en meer sociale/culturele aspecten als school- dorpsbezoek.
Qua prijsstelling verschillen de lodges niet veel alles is rond de Euro 275,- per persoon voor 2 nachten all-in inclusief transport vanaf Paramaribo. We vinden de lodges flink aan de prijs en hebben hoge verwachtingen van ons in authentieke saramanccaanse stijl gebouwde hutje met ruime veranda, eigen sanitair, heerlijk surinaams eten, voorbij vliegende vogels, schitterend kleurenspel, jungle geluiden, hangmat en het genieten van de "jungle experience".




Een busje vanuit Paramaribo, met Mark en Maartje, haalt ons op bij Domburg. Onderweg slaapt de gids, dus geen uitleg of verhalen, maar wel regelmatige stops voor benen strekken en een versnapering. Na 3,5 uur zijn we in Atjoni waar we lunchen in een lokaal restaurantje en overstappen in een korjaal (lange kano met buitenboord) die ons in 3,5 uur varen naar Pingpe (ook wel Pempe genoemd) brengt. De tocht over de rivier is een prachtige belevenis. We varen over de stevig stromende rivier door weelderig groeiend secundair bos, passeren verschillende andere resorts en vele dorpjes waar vrouwen de was doen op de oever of staan te vissen. Het weer werkt redelijk mee, slechts een paar buien en de meegebrachte poncho's komen goed van pas. De stuurman manoeuvreert moeiteloos de korjaal over de ondiepe sula's (stroomversnellingen). Dankzij de regenval van de afgelopen week staat er voldoende water en hoeven we nergens de korjaal uit om te helpen duwen.
De lodge is een initiatief van beheerder/gids Chapeau, een bewoner van het nabij gelegen Saramaccaanse dorp Pingpe. De dorpsnaam is een "klankwoord", tijdens het open kappen van het bos voor het dorp maakte de afbrekende bamboe zo'n geluid, ping pe. Helaas heeft ons hutje geen werkend toilet (de afvoer komt in een open kuil) en wastafel, geen electra (kortsluiting) en er zijn meer ongemakken die de prijs kwaliteit verhouding ernstig scheef trekken. Tot tweemaal toe laat een lijm verbinding in de waterleiding spontaan los en hebben we lekkage.
Om de stemming er in te houden verklaren we de oorsprong van de naam van de lodge, en begrijpen het nu beter, Ping (geld) pay (betalen). Dat stukje Saramaccaans (bosneger) zakendoen hebben we snel geleerd. In overleg met Chapeau krijgen we een deel van ons geld (17,5%) terug.
Voor de rest genieten we van de innemende verhalen van Chapeau, de wandeling door het secundair bos en de kostgrondjes, de vriendelijke bewoners van Pingpe, de vrolijke dansgroep en als topper een bezoek aan de Tapawatra sula. Over de gehele breedte van de rivier stort fris water van een hoogte van 2 meter naar beneden. Je hebt een heerlijk verkoelend stortbad als je er onder zit met een prachtig uitzicht. Ons "to do" lijstje is weer korter, ondanks de teleurstelling over onze hut hebben we genoten.




De binnenlanden van Suriname zijn reeds jarenlang onder de invloed van mensen. Het primaire oerwoud, onaangetast tropisch regenwoud, oerbossen zouden we het in Europa noemen, is niet te vinden langs de rivier. De rivier is voor de moderne mens (Europeanen, Afrikanen) de makkelijkste transport weg door het bos, waar vroeger gevaarlijke dieren leefden of vijandige inheemse bevolking.
Het ecosysteem van het oorspronkelijke woud heeft een dunne vruchtbare humus laag die bij gebruik voor landbouw snel uitgeput is. Daarom zijn de oorspronkelijke bewoners (indianen) van het regenwoud ook verzamelaars en jagers en geen landbouwers met kostgrondjes zoals de bosnegers die zich sinds de plantage tijd in het oerwoud vestigden. Voor de ontwikkeling van landbouwgrondjes moeten open plekken gemaakt worden zodat zonlicht op de grond kan komen voor de gewassen. De bomen worden gekapt, het hardhout afgevoerd of lokaal gebruikt, de zijtakken en bladeren verbrand. Na een aantal jaren wordt de opbrengst minder waarna de kostgrondjes niet meer gebruikt worden, dan neemt de dichte vegetatie van het secundaire bos het gebied over. De bevolking moet opnieuw primair bos ontginnen of verder trekken.
Op onderstaande kaart van www.buanda.org is duidelijk te zien dat secundair bos zich voornamenlijk langs de oever van de rivier bevindt en dat primair regenwoud slechts te vinden is op grote afstand van de rivier.
In combinatie met vermoedelijk jarenlange bejaging van vogels en lokaal wild zijn de oevers van de Suriname rivier verworden tot schakeringen van groene kleuren met insecten geluiden. Sinds de delving van bauxiet en sinds een tiental jaren ook goud gaat de aantasting van het regenwoud verder dan de dunne bovenlaag. De mijnbouw laat kale kraters achter die vatbaar zijn voor erosie en moeilijk dichtgroeien met vegetatie. De natuur wordt flink bedreigt hier in de "beating heart of the amazone", misschien zijn we helaas getuige van de laatste hartkloppingen.



017=150213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================
Sinds de aankomst in Suriname zijn we op zoek naar een plek om de Gabber achter te kunnen laten tijdens ons bezoek aan Nederland. In voorgaande jaren was er altijd een groep zeilers die langere tijd op de ankerstek bij Domburg verbleef en daar waren ook moorings. Met de komst van de marina Waterland is deze hollandse colonie van waterbewoners op economische gronden opgesplitst in comfort zoekende zeilers en waterzigeuners. Met ons regenopvang zeiltje om aan zoetwater te komen vallen we duidelijk in de laatste groep.
Helaas zijn de moorings in verval geraakt, er zijn er nog maar 3 van de oorspronkelijke 10. Slechts de bezette moorings worden nog regelmatig onderwater geinspecteerd op stevigheid. Zo ook de mooring waar de Stephala aan lag. Een 60ft aluminium zeiljacht dat sinds haar komst in Suriname, 6 jaar geleden, te koop ligt. Er gingen geruchten dat de verkoop eindelijk gelukt was en dat de nieuwe eigenaar de boot ging gebruiken. Wij lagen dus dagelijks op de loer om de vrij komende mooring over te nemen. De boot werd regelmatig bezocht door een oppasser, maar de laatste dagen zagen we nieuwe gezichten door de verrekijker.
Vier dagen geleden waren de nieuwe gezichten weer aan boord van Stephala, het dekzeil werd verwijderd, grootschoot geplaatst, de motor draaide. Bij iedere handeling aan boord van de Stephala die op vaarklaar maken leek bereidde wij in het geniep de Gabber voor om anker op te gaan. Nog geen vijf minuten na het vertrek van de Stephala richting marina lagen wij stevig en wel achter de mooring. Sommige verkopen gebeuren keurig op tijd.


         


Keken we uit naar een rustiger leven achter de mooring, de eerste dagen viel dat wat tegen. Het begon met een krabbend jacht van 50ft dat nog geen 3 uur nadat we op de mooring lagen met zijn hek en zwemplateau de boegspriet van de Gabber belaagde. De Zweedse bemanning was de wal op, dus wij hielden mooring wacht en duwden het jacht regelmatig af om schade te voorkomen. Bij terugkomst van de Zweden gingen ze borrelen in de kuip inplaats van zich zorgen te maken over het krabbende anker. Met de kapitein viel geen goed gesprek te beginnen. Met een arrogante domme houding stond hij op het standpunt dat hij eerder op deze ankerplek lag en dat wij de mooring te dichtbij hadden gelegd. Verzoeken om zijn GPS log te controleren of in een naslagwerk eens op te zoeken wat een mooring is hielpen niet. Na de zoveelste afhoud actie van ons en nu toch ook voor hem zichtbaar verplaatst te zijn ging hij nog voor het donker opnieuw proberen te ankeren.
Na de Zweden kregen we wederom ongenode gasten. Een paar honderd bijen hadden verzonnen dat de top van de mast een prima nestplaatst kon worden. Twee zoemende klonten hadden zich rondom een toplicht en de antenne bedrading genesteld. Een met de grootzeilval in de top getrokken rokende anti-muggen coil kon ze niet van gedachten brengen, de bijen bleven aan vliegen en de zoemende klomp groeide gestaag. Dat moest snel gestopt worden voordat de bijen zich echt thuis gingen voelen. Gewapend met spuitbus kon Erik de bijen verjagen. Gelukkig waren het geen argressieve diertjes want zo boven in de mast is het lastig ongedierte van je afslaan.


Ondanks de oude banden tussen Nederland en Suriname is de administratieve procedure voor verblijf alhier de omvangrijkste die we op onze reis meemaken. Van wie zouden ze dat toch hebben ?
Iedere maand moeten we ons melden bij de vreemdelingen politie om onze status "kort verblijf" te verlengen. We mogen het maximaal 2x verlengen, dus na 3 maanden moeten we het land weer uit. Gelukkig is het krijgen van een verlenging een eenvoudige klus. Gisteren melden we ons met de bemanning van de Blues wederom bij de ontschepingsofficier op de Lachmonstraat, die ons naar het volle zaaltje wachtende lotgenoten verwees. Op de vraag: "bij welk loket dan ? was het antwoord simpel, "er zijn geen loketten". Op goed geluk nestelen we ons voor een loket zonder rij waar een mevrouw stempels en aantekeningen maakt in paspoorten. De rest van de mensen verplaatst zich regelmatig, zonder voor ons duidelijk aanleiding, in wachtende rijen bij andere loketten van de afgeschermde kantoortuin waar gestempeld en geschreven wordt. Onze mevrouw is klaar met haar werk en wendt zich tot ons, plots staat er achter ons ook een hele rij met mensen gelukkig staan we vooraan. We geven de paspoorten af en vragen om een verlenging van ons tijdelijk verblijf, "u kunt plaats nemen en wachten", is haar routine antwoord . Een kwartiertje later worden onze namen geroepen door een andere mevrouw op een andere plek. Vers gestempeld mogen we weer een maand blijven. De rest van de dag gebruiken we om boodschappen te doen bij de Combe supermarkt en een uitgebreide maaltijd Pom te eten.
Ernie heeft na wat knipuitleg van Sofia een nieuwe hobby. Oude plastic boodschappentasjes verwerkt ze tot gehaakte schoudertasjes. Het eerste exemplaar staat hier boven op de foto. Aan plastic zakjes geen gebrek dus er zullen er nog vele volgen.


018=160213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================
De ankerplaats in Domburg lijkt dit jaar meer op een verkoophaven. Van de 8 boten die er liggen zijn er 5 in de verkoop. Recentelijk zijn de Stephala en een in de oever afgemeerd bootje verkocht. De nederlandse mijnenveger Van Straelen heeft terugkerende kijkers over het dek. De Marlijn is te koop, maar Nettie en Jelle willen ook nog wel varen in de Carieb. Met hun nieuwe thuisland Suriname als springplank is dat makkelijk te doen. Ook de Argo van Ed en Sofia is te koop.
Ed en Sofia zijn bekenden voor de vele vertrekkers die langs Suriname trokken. Met hun eiland van petflessen en de recycling van plastic boodschappen tasjes tot gehaakte schoudertasjes vestigden ze veel aandacht op het zwerfvuil probleem.
Jaren lange ervaringen met wonen aan boord en zeilen zijn verwerkt in het interieur en de praktische en robuuste uitrusting gericht op dagelijks gebruik, zorgeloos genieten en veilig varen. Nu na vele jaren van zwerven langs vreemde kusten met hun Argo zijn ze toe aan een nieuwe uitdaging op het Friese platteland. De ontmoetingen met nieuwe mensen, culturen en het delen van kennis en ervaringen waren "the best investment in life" vinden ze.
Ze verkopen de boot graag door aan een nieuwe generatie die een stap willen zetten naar een avontuurlijk leven. Voor meer informatie zie: Argo te koop.
De prijs is erg aantrekkelijk voor wie wat anders wil: varen in de Carieb zonder Atlantische oversteek, een tweede huis in Suriname of op een Caribisch eiland, een wereldomzeiling, lekker leven en zeilen in een prettig klimaat, alles is mogelijk met de Argo ! Hoort zegt het voort.


019=210213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================
De korte regen tijd is laat dit jaar in Suriname. Hij valt volgens de statistieken in december-januari, dus net als de meeste zeilers hier langs komen. Het zou nu droog moeten zijn met af en toe een tropische bui. Helaas komt er nu iedere 3 uur een bui, tussendoor regelmatig motregen en een bewolkte lucht. Voordeel is dat de temperaturen daardoor aan de lage kant zijn en dankzij ons regenzeiltje hebben we geen gebrek aan zoetwater. Nadeel is de natte klammigheid en de bedompte atmosfeer van een vochtige kajuit waar de luiken meer dicht dan open staan. Ondanks dit niet uitnodigende klimaat gaan de werkzaamheden gewoon door. De 2 nieuwe accu's van 100Ah zijn geplaatst ter vervanging van de oude uit 2008. Vijf jaar hebben ze het volgehouden, maar de diepte ontladingen tot onder de 10,6 Volt zijn ze te veel geworden, met recht overleden door uitputting.
Een andere klus was de haperende antenne in de mast. We hadden soms wel dan weer geen AIS-signalen en menig passerende boot kreeg van ons de beoordeling zich niet aan de internationale regels te houden. Maar ook de SWR-meter (meter ter controle van de werking van de antenne bij zenden) gaf rare uitslagen. Alvorens de bedrading in de top van de mast te controleren ging Erik opzoek naar alle mogelijkheden benedendeks. De antenne schakelaar (keuze tussen: AIS, portofoon, ICOM706) bleek de boosdoener, een los gebroken soldering binnen in was de oorzaak.
Bij werken hoort vrije tijd en met Martin en Bettie van de Blues maakten we een uitstapje naar de Brokopondo stuwdam en ondernamen een poging om een redelijke weg naar het natuurpark Brownsberg te vinden. De stuwdam hebben we gevonden, een redelijke weg naar Brownsberg niet. De aanhoudende regenbuien maakten ook dat we afzagen van een oversteek naar Joden savanne en onder een afdakje genoten van een late lunch bij een warung (eettent) nabij de bauxiet verwerkende industrie.
Terug op de Gabber had het regen opvang doek zijn werk weer gedaan, een volle 30 liter jerry-can. Door de rust aan boord van een dagje weg meende een zwaluw waarschijnlijk dat de trommel van de rolfok een prima nestplaats zou kunnen worden.





020=250213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================
Het weekend duurde in Suriname deze keer een dag langer. De dag van de revolutie werd maandag gevierd met toespraken en kransleggingen bij het monument voor de revolutie dat op de plek van het voormalige politie kantoor is gemaakt. De militaire coupe zoals wij het in Nederland noemen wordt hier gevierd met andere gedachten.
Een extra vrije dag betekent ook een dag meer leven in de brouwerij op Domburg. Op zondag was het weer Boys met Toys tijd. Naast de waterscooters was er deze keer ook een soort James Bond waterstraal apparaat waarmee je ongeveer 3 meter boven het water kan zweven. De gemotoriseerde parapenters met buggy of rubberbootje zien we voorlopig niet meer. De instructeur is elders in de wereld aan het les geven en de aspirant vliegers hebben nog te weinig uren gemaakt om zelfstandig te vliegen.
Vanmorgen, met afgaand tij, kwam er een groot eiland van bomen, takken en waterhyacint aandrijven. Samen met Ed en Sofia van de Argo stuurde we het eiland veilig langs de boten in de hoop dat het met inkomend tij niet weer langs zou komen. Bij terugkomst van een dag Paramaribo bezoek waren we echter net op tijd om het eiland wederom, nu dus met inkomend tij, vlak voor de Gabber weg te duwen. Niet echt een prettige gedachte nu we bezig zijn ons vertrek naar Nederland te organiseren. Met Martin en Bettie van de Blues hebben we in verschillende supermarkten de voorraden houdbare producten aangevuld. Op de markt in Paramaribo staan bestellingen uit en met de mannen van de visfabriek is de mooring financieel geregeld (€ 3,50 per dag). Tussendoor is er nog gelegenheid voor lekker eten op de verschillende boten, doet Erik computer klusjes voor de Argo en de Blues en haakt Ernie vlijtig door met garen gemaakt van plastic zakjes.


  




021=270213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================
Het bevalt ons goed in Suriname, de vriendelijke open atmosfeer. Het gemak waarmee iedereen een belangstellend praatje met je maakt. Het is net een dorp waar iedereen zich op zijn gemak voelt. Voor speciale klussen of boodschappen is er altijd wel iemand in de buurt die een adresje weet. Accu's, halve kalabasjes, 12 volt zonnepaneel dingen, auto huur, drink water, gasfles vullen, bijzondere kruiden mengsels alle winkeltjes en mannetjes hebben we via via kunnen vinden. Net als in een dorp waar iedereen elkaar kent.
Dat wij via 1 relatiestap in onze nederlandse kennissen kring al verbonden waren met plekken in dit "dorp" waar we de afgelopen weken regelmatig over de vloer kwamen hadden we niet kunnen vermoeden.
Van een oud collega van Erik vernamen we dat de benzinepomp en supermarkt om de hoek bij onze ankerplaats gerund worden door haar nichtje. En onze favouriete Chinese kruiden zaak Soeng Ngie is ook familie. Eergisteren waren we nog bij Soeng Ngie voor boodschappen. Op een video scherm in de zaak was te zien hoe de eigenaar enthousiast in het binnenland ging vissen, liedjes zong en aan het koken ging op locatie. Onze bewondering voor dit enthousiasme werd bemerkt en we kregen een kookschort en DVD met de film !
Het eiland dat ons gisteren overdag een paar keer bedreigde met een "aandrijving" botste afgelopen nacht in de duisternis tegen de mooringketting. Het stroomde hard en het eiland brak gelukkig open, de meeste boomstronken waren met een simpele duw met de pikhaak los van de ketting te maken. Maar één grote boomtak bleef hangen, na wat gedoe en getrek vervolgde ook deze zijn weg stroom opwaarts dit keer.

022=030313==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================
De Jaran Kepang is een traditionele dans binnen de Javaanse gemeenschap waarbij de dansers in een trance komen en zo één worden met de dieren die ze uitbeelden dat ze als koeien gras eten, als apen kokosnoten pellen, als slangen rauwe eieren slikken. Gisteren gingen we dan ook vol verwachting naar het feestterrein nabij Domburg waar vanaf 14:00 uur de uitvoering zou zijn.
Sinds het verlaten van Nederland weten we dat je bij evenementen beter wat later kan komen, om 17:00 uur sloten we ons aan bij de eerste 10 bezoekers. Een beetje kletsen, af en toe eens vragen of het nog door ging, hapje eten, nog maar eens vragen, gelukkig werd het steeds drukker. In het programma was ook iets met fietsen, auto's en stereo installaties vernamen we en ja de Jaran kepang komt ook. Ondertussen staat er continue een flinke muziek installatie aan zodat we propjes in de oren doen om het gezond te houden.
We reizen om anderde dingen mee te maken dan thuis, dus laat het maar gebeuren was onze houding. Omstreeks 20:00 uur start er een wedstrijd tussen muziekinstallaties die opgetuigd zijn op fietsen. De uren ervoor hadden we de kinderen al zien sjouwen met accu's, speakerboxen en versterkers waar menig jongerenhonk jaloers op zou zijn. Kan het gekker vroegen we ons af.
Inderdaad dat kon, jong geleerd is oud gedaan, dus vanaf 21:00 uur startte er een competitie tussen volwassen mannen met stereo installaties in de achterbak van de auto. Een driekoppige jury leidde alles via voorrondes, semi finales naar een battle tussen nummer één en twee. Voor ons bleef het volslagen onduidelijk of het om de luidste, beste weergave of meest mee vibrerende wagen ging. De jury bleef uiterst serieus en, nemen we aan, terzake kundig, de deelnemers drukten gespannen op de knoppen van hun afstandbediening van de autoradio die via een lange navelstreng (10 meter) van draden uit de auto genomen kon worden.
Pas na 23:00 uur waren er de eerste gamalan klanken, het publiek richtte zijn aandacht massaal op de aan galoperende dansers die slechts een korte opwarm show gaven en als apen kokosnoten afkloven en apenstreken uit haalden. Daarna ging de car audio battle weer door voor de wedstrijdklassen extreme en 1 rek.
Rond middernacht verlieten we het feestterrein, we waren vele uren deelgenoot van iets waarvan we het bestaan niet kenden, noch de betekenis en plaats in de cultuur konden doorgronden. Maar het was wel wat anders dan door voorouders, uit land van herkomst, meegebrachte traditie die eervol werd overgedragen aan jongere generaties.


     


023=140313==19:15UTC====Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum====
Een voorspoedige reis met Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) bracht ons in 8,5 uur vliegen van Zanderije naar Schiphol. De 100% controle was niet meer 100% dus we waren snel door de douane. Helaas heeft niet iedereen zo veel plezier in het leven als wij. De geplande treinreis ging niet door i.v.m. "een aanrijding met een persoon", zoals de omroep installatie het trieste voorval keer op keer over de perronnen uit galmde. Gelukkig kon Mark (broer van Ernie) ons ophalen. Via een landelijke route zonder snelwegen en zonder files bereikten we Bussum.
Inmiddels eten we al weer een week Hollandse kost. In Domburg kochtte we de zondag voor ons vertrek nog verse groenten bij het stalletje van Irene. Eerst meende we nog dat ze bloemen verkocht, maar de bloeiwijze van de aronskelk wordt in Suriname als groente gebruikt en heet dan Bandroeja. Bloeiwijze gaar koken, ze vallen dan uiteen in korreltjes. Uitje fruiten, wat massala kruiden en geweekte gedroogde garnalen er bij. Dan de korreltjes toevoegen. "Ik zeg U, U gaat smullen, het is lekker hoor !" (recept van de lokale groentestal).
Het vliegveld Zanderije is het eerste vliegveld waar we een groenteboer met versproducten in de TAX FREE zone zagen. Hij doet goede zaken want bij de meeste passagiers werd de 10 kilo handbagage gebruikt om vers producten in te slaan. Kouseband, pepers, papaya, mango en nog meer Surinaams lekkers verdween in de kleine koffertjes. Bij de douane in Nederland gaf dat wat hilariteit toen een meegesmokkelde kakkerlak tijdens de controle uit de inhoud wilde ontsnappen.
Bij aankomst in Nederland was het aangenaam voorjaars weer. Na 2 dagen roerde maart zijn staart en viel er sneeuw bij temperaturen onder nul. Ernie geniet van de kou, van Erik mag het wel een graadje warmer. We bezoeken familie en vrienden en leven weer met een agenda, afspraken en kijken naar horloge of de klok. Bij Jos combineerde Erik het bezoek met een dag boswerk op het scouting terrein de Bieslandsebos. Gezellig kletsen, werken en buitenlucht een prima combinatie. Een eerder omgezaagde boom werd klein gezaagd en verwijderd uit de oever. Prachtig om met een Staaldraad-trektakel een flinke boomstam moeiteloos te verplaatsen.






024=150313==12:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum====


Van de gebieden waar we geweest zijn doen we onze recente pilots, zeekaarten en reisgidsen in de verkoop.

  • RCC West Africa gruising guide, Steve Jones, update january 2009 (Euro 25,-).
  • IMRAY Gruising guide Brazil, Michel Balette, 2010 (Euro 10,-)
  • capitool reisgids Marocco, 5de druk 2008 (Euro 10,-)
  • Insight Guide, The Gambia and Senegal, second edition 2009 (Euro 10,-)

    De pilots zijn af te halen in Bussum, even bellen of emailen voor een afspraak 06-156.353.19.

               

    025=230313==12:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum====
    Toen we ons bezoek aan Nederland planden keken we uit naar het weerzien met familie en vrienden, koelere temperaturen en het meemaken van een ontluikend voorjaar met bloeiende bollen, geurige bloesem en fris groene kleuren. Al meer dan 2 jaar zeilen we rond in relatief dorre gebieden met nauwelijks seizoenen. Pas sinds onze aankomst, 3 maanden geleden, in Zuid Amerika zien we weer groen gras en bebladerde bossen. Hier in Nederland wil het voorjaar niet vlotten. Sinds eergisteren is het officieel lente maar de bloembollen blijven weggedoken in de grond. Gelijk hebben ze, bij temperaturen van 0 tot -5 Celsius en een straffe oosten wind is de gevoelstemperatuur tussen de -5 en -15 Celsius in Nederland, zie onderstaand kaartje van Wheater Underground .
    Ondanks de koude in Nederland zien we hier makkelijker tropische vogels in het wild dan in Suriname lijkt het wel. Vanaf het balkon van Erik's moeder in Den Haag spotten we een halsbandparkiet. Ze zitten hier veel, net als in de andere grote steden in Nederland. We verrassen een tante van Erik op haar 80ste verjaardag en kletsen bij met de buurtjes van onze winter haven bij Aziatisch restaurant Tong Fong. Joop & Ria (boot: Kuch) gaan dit jaar richting Helsinki, Daan & Birgit (boot: Synergie) liggen in Portugal en gaan verder naar het zuiden.
    De advertenties voor onze pilots werpen zijn vruchten af. De Marokko gids gaat via Heerhugowaard weer op reis en de andere boeken komen aan boord van een Belgische zeiler die volgend jaar vertrekt.


           


    027=020413==12:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum====
    Het meemaken van het voorjaar in Nederland wil maar niet lukken. Op 1 april viel er zelfs sneeuw en bleven de temperaturen voor ons als tropen gangers ijzig koud. Gelukkig hebben we genoeg binnenhuise activiteiten om te doen. De computers staan al dagen achtereen te ploeteren. Eerst om de verzameling van losse harde schijven met films, Ebooks, foto's en nautische informatie op te schonen en te ordenen. Daarna werd de rekencapaciteit gebruikt om de verzameling smal- en super8-films van Pa van Geenen digitaal te maken.
    's-Avonds hebben we regelmatig een vertoning van filmbeelden uit de oude doos. Films van meer dan 60 jaar oud geven ons een kijkje in de jeugd jaren van de ouders en familie van Ernie. Vakanties, verjaardagen, diploma-zwemmen, verloving, geboortes, de eerste stapjes, woonboot en huizen bouw en andere hoogte punten uit het dagelijks leven zien we in bewegende beelden. De oudste films zijn in zwart/wit van kort na de oorlog uit de jaren 46-48, uit later jaren zijn er kleuren films.
    De kwaliteit van de films is prima. We projecteren ze met de projector die geschikt is voor smal- en super8-film. Tijdens de projectie nemen we ze op met een moderne digitale camera. Daarna kunnen de digitale beelden met "Windows live movie maker" nog wat worden bewerkt, vervolgens branden we er 6 op een DVD met "Windows DVD maker".
    De 90ste verjaardag van de vader van Ernie was een gezellig weerzien van veel familie en vrienden. Het zaaltje bij "Bel Ami" was druk gevuld en gonsde van verhalen en herinneringen aan vroeger tijden. Met Pasen genoten we van twee keer een brunch met elkaars familie en tussen door nog etentjes met andere familie. Tussen 15 en 19 april zitten we in de Boerdrie in Giethoorn en hopen dan eindelijk van een ontluikend voorjaar te kunnen genieten.

           
       


    028=180413==12:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Giethoorn====
    Eindelijk is het voorjaar begonnen. Afgelopen weekend begon er een warme wind uit het zuiden te waaien en gisteren hebben we voor het eerst buiten gegeten. Deze dagen zijn we met de families op pad. Ter ere van de 90-ste verjaardag van de vader van Ernie hadden we een groepsaccomodatie in Engwierum gehuurd. Bij Boutsmazathe was overnachtings plek voor meer dan 13 man, een ruime keuken en meerdere gezellige zitjes. Zaterdag's gingen we naar het Ot en Sien museum in het nabij gelegen Surhuisterveen. Meerdere kamers waren ingericht met een grote verzameling gebruiksvoorwerpen uit de jaren 1930-1960. Gelegenheid genoeg voor Pa en Ma om verhalen uit hun jeugd op te halen. Maar ook jongere generaties herkenden genoeg voorwerpen van vroeger uit huis, bij oudere tantes, ooms en de Aap, Noot, Mies leesplank van school. De koffie, appelgebak en snert smaakten prima en de huifkartocht door het niet verkavelde west groningse landschap was zeer de moeite waard.
    Deze week zitten we in de Boerdrie in Giethoorn. Eergisteren was het zacht weer en maakten we met onze ouders een tour met de punter door de grachtjes van Giethoorn. Sinds gisteren zijn Erik's broer en vrouw ons gezelschap komen houden. Vandaag is helaas de wind te hard zodat een vaartocht er niet in zit. In Giethoorn is een verkeerscirculatie plan voor de lokale scheepvaart, in de dorpsgracht is het eenrichtings verkeer zodat je voor de terugweg over het openwater van de Boven wijden wordt gestuurd wat nu veel te veel buiswater geeft.
    In het nabij gelegen Havelte gingen we koffie drinken bij een oud collega van Erik. Tinka heeft daar een B&B, zie B&B-de-Engel. . Ze maakt ook mooie kleurrijke objecten met glasfusing, Ernie werd enthousiast en vond op internet dat je kleine glasfusing objecten gewoon thuis in de magnetron kan maken met een hotpot.
           


    029=270413==12:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum===============================
    Ons verblijf in Nederland zit er bijna op, morgen in de middag vliegen we retour naar het warme Suriname. Het was een drukke tijd van bezoekjes, verjaardagen, etentjes en bijpraten. Naast geplande bezoekjes was er ook nog een onverwacht weerzien met de bemanning van de Vidavagabunda. Een paar nachtjes in Vlissingen, toeren door Nederland en veel bijkletsen over zuid-Amerika. Dit continent hebben we zeilend overgeslagen, maar na de enthousiaste verhalen hebben we reisgidsen en een wegenkaart van Argentinie gekocht om misschien een overland verkenning te doen.
    We waren bij verjaardagen met hoge leeftijden, op verjaarsvisite bij een oom van Erik in Australie was niet mogelijk. Maar via de post bereikte ons een kranten artikel waarin Ome Jan (90) met twee clubgenoten (90 en 96) in de sportschool te zien is. We moeten dus flink trainen als we deze voorbeelden willen volgen. Tijdens de duikkeuring kreeg Erik te horen iets te zwaar te zijn. Ja, dat is bekend dokter, vooral de laatste weken zijn we aangekomen, Erik's broekriem staat 2 gaatjes ruimer sinds het vertrek uit Suriname. Met de keuring op zak kijken we uit naar het heldere tropische water van de Carieb dat op ons ligt te wachten. Om te beginnen gaan we veel snorkelen op Tobago. Daarna wordt het handen uit de mouwen om te klussen op Trinidad. Vervolgens gaan we genieten van het blauwe water in de zuidelijke Carieb en de tropische regenwouden. Daarna willen we richting ABC-eilanden gaan.

           


    030=010513==17:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg===============================

    We zijn weer terug op de ankerstek bij Domburg in Suriname. De Gabber lag er prima bij, geen last van schimmel groei maar wel een doorgebrande zekering van de ventilator. Dat laatste is gelukkig goed afgelopen want de draden van de ventilator, die we aan hadden gelaten om wat luchtstroom te hebben, waren doorgesmolten. Een aantal weken continue draaien was het apparaat waarschijnlijk te veel geworden. Ed en Sofia van de Argo hebben nog een nieuwe drijver op de mooring ketting gezet en af en toe een drijvend eiland in goede banen geleid.
    Onze afwezigheid gaf hilarische tafrelen hoorden we. Begin April werd de Family day Domburg georganiseerd met tal van water activiteiten. Hiervoor moesten de geankerde boten verplaatst worden tot voorbij de aanleg steiger van het veerpontje Domburg-Laarwijk. De Gabber lag dus eigenlijk aan de goede kant, maar een bootje van de organisatie dacht er anders over. In de vroege ochtend werd de gabber toegesproken door een megafoon, eerst vriendelijk om contact te maken, daarna sommerend om de boot te verplaatsen en toen geirriteerd dat het toch de hoogste tijd was om wakker te worden en actie te ondernemen. Maar ja wij waren in Nederland en kwamen dus zeker de kajuit niet uit. Herhaalde pogingen van de omroeper ten spijt bleef de Gabber rustig achter zijn mooring. De familie dag was een succes, vele duizenden bezoekers zorgden voor files tot in de verre omtrek.
    De zwaluwen die de rolfok als nestplaats hadden gekozen hebben gezinsuitbreiding met 2 vliegende jongen. Helaas heeft de familie meeltor ook niet stil gezeten. Een oud huismiddeltje om meeltorren te voorkomen viel daarmee door de mand, want ondanks de laurierblaadjes zag een voorraad doos letterlijk zwart van de torren.
    Op de ankerplaats is het een hele drukte geworden, er liggen nu 13 boten waarvan 5 nederlanders. Bij de bier/borrel/djogo tafel is er dan ook weer volop activiteit. Natuurlijk was ook "Birri" (een notaire zwerver/bietser die zijn daggeld verdient met de verkoop van gevallen fruit) blij ons te zien, voor SrD 5,- kocht ik een zak vol Pomerak. Schoonmaken, in stukjes snijden, beetje water, eetlepel kaneel, theelepel citroenzuurpoeder (of verse citroen) en suiker toevoegen. Laten koken tot het gaar is, blenderen en je hebt heerlijke Pomerakmoes.


    031=040513==17:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg==========================
    Het is warm en vochtig in Domburg, maar helaas brengt de grote regentijd te weinig water om de tanks te vullen. Dus vandaag bij het buiten kraantje in Domburg een oefening in geduld gedaan om twee 10 liter jerry-cans te vullen onder een zielig straaltje water.
    Dagelijks doet Erik wat klusjes; nieuwe bedrading voor ventilator, nieuwe zekeringhouder in schakelpaneel inbouwen, start onderbreker van buitboord repareren, draadbreuk in VGA kabel (computer naar TV/beeldscherm) stekker repareren. De zekeringhouder was nog van Joop van de Kuch onze vroegere buurman in de winterhaven van Eembrugge. Jaren lang hadden we deze "kan altijd van pas komen" oude onderdelen meegenomen en inderdaad wie wat bewaard die heeft wat.
    In de ochtend en avond wandelen we om de buurt te verkennen. Vanaf de vele waranda's worden we vriendelijk begroet en toegezwaaid alsof we bekenden zijn; "goede avond", "goede morgen". Bij Joop, de beheerder van het terrein van de plaatselijke visfabriek, zijn we 's-morgens naar het voeren van de kaaimannen wezen kijken. Zoals men in Nederland eendjes of vogeltjes in de tuin voert zo voert Joop de wilde kaaimannen die in de vijver bij zijn huis zitten. De beestjes zijn nog jong, tot maximaal 1 meter lengte en blijkbaar dol op hondebrokken want ze liggen dagelijks op hun ontbijt te wachten. Het personeel van de visfabriek noemen de kaaimannen dan ook de "waterhonden van meneer Joop". Klik op de foto voor een Youtube filmpje.


    032=110513==15:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg==========================
    Klaagden we vorige keer nog over te weinig regen, vandaag regent het de hele dag door en we kunnen jerrycan na jerrycan in de watertank doen. Erik douched zich al een paar dagen met putsen (zo noem je een emmer aan een touwtje aan boord van een boot) rivier water om zoet water te sparen, vanavond kan ie een echte zoetwater douche nemen. Gelukkig heeft hij nog geen kleine kaaiman in de puts aangetroffen. Vandaag brachten vissers een meerval van bijna 2 meter lengte aan wal, samen met de kaaimannen en piranhas wordt het uitstappen uit de bijboot bij het strandje inmiddels een spannende bezigheid.
    Vanuit Nederland ontvingen we bericht dat er weer een Breewijd 31 te koop is, net zo'n soort boot als de onze. Het is de Tyche van Robin die een paar jaar geleden met zijn gezin naar New York is gezeild. Dus wie op zoek is naar een mooie boot kijk eens op zijn site: Tyche, een breewijd 31 te koop. De avonturen van hun reis zijn nog te lezen op http://robin.hopmans.org/tyche/.
    Ed en Sofia van de Argo hebben we met een gehuurde auto naar het vliegveld gebracht, dat is goedkoper dan een taxi rit en je hebt een dag een auto om dingen te doen. Wij deden boodschappen en hebben bij INGas onze gas tank laten vullen. We konden wachten op het vullen, een volle 13 kg fles voor SDR 50,-(iets meer dan Euro 10,-).
    Met de grote regentijd die het nu is in Suriname brengen we veel tijd door in de kajuit. Ernie is kalabassen aan het pimpen tot kleurrijke hanglampen. Het is een co-prodructie met Erik die dan weer met snoertjes en stekkertjes bezig kan zijn.


    033=140513==15:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg==========================
    De voorraden zijn weer aangevuld en de watertanks zijn vol, de Gabber is bijna klaar voor vertrek. Het is nu de grote regentijd in Suriname en dat is goed te merken. Er gaat geen halve dag voorbij of er valt een flinke bui, helaas niet alleen van die korte heftige tropische buien maar ook uren regen. De luchtvochtigheid is ruim 80 % bij temperaturen van in de 30 Celsius. En ja zie dan je was maar eens droog te krijgen.
    Op de foto hiernaast de gepimpte kalabas hanglamp in actie. Hij geeft goed licht op de tafel en een romantische stippenpatroon op de wanden. Ernie heeft Birri (zwerver/bietser) gevraagd om 4 kalabassen te leveren en in de stad gaan we opzoek naar nieuwe boortjes ter vervanging van de in het maak proces gesneuvelden.
    Gisteren wilden we gaan wandelen, maar door de continue regenval hebben we maar een rit met de auto gemaakt om wat meer van Suriname te zien. Langs de Saramacca rivier zijn we naar Groningen gereden. Veel landbouw, moestuinen en meer opgeruimde erven dan rondom de stad Paramaribo. In veel plaatsen zijn gedenk monumenten voor de belangrijke gebeurtenissen voor Suriname. In Groningen vonden we monumenten voor de komst van de Javanen, Hindu, nederlandseboeren, einde slavernij, onafhankelijkheid van Nederland en een bevrijdingsmonument. En ja zo'n laatste naam verrraad gelijk waarmee je bent opgegroeid, je denkt als Hollander gelijk aan 40-45, maar nee hier in Suriname is het referentie kader anders (zie foto).
    Bij Irene van het fruitstalletje zien we nog altijd nieuwe groente of fruit liggen. Sweetbonki is een peulvrucht met zacht vruchtvlees dat een beetje als Lychee smaakt. Het schijnt dat de papegaaien er dol op zijn, nu maar hopen dat wij niemand gaan napraten.


           
       


    034=200513==15:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg==========================
    Tijdens de zondagmiddag borrel waren Ed en Sofia (zeilboot Argo) bij ons voor gezellige praat. Op het water bij Domburg is het dan altijd een drukte met jetski's en ander gemotoriseerde waterpret. Niet altijd leuk; lawaai, golven, klotsende bijboten tegen de kademuur en meer van dat soort "narigheid" krijg je erbij cadeau. Maar soms hebben deze snelheidsmonsters ook een voordeel. Een onoplettende vis wil wel eens in botsing komen met ze en ligt dan voor het opscheppen aan de oppervlakte nog wat met zijn vinnen te zwaaien. Je moet er wel snel bij zijn want gewonde vissen zijn niet alleen voor ons een gemakkelijke prooi. Kaaimannen, piranha's of roofvogels houden ook van verse vis. Gelukkig zijn die dan weer bang voor al dat zondags vertier.
    Na een kleiner aarzeling, we zaten tenslotte lekker in de kuip te genieten van komkommer met humus en een koel wijntje, sprongen Ed en Erik aan boord van Dollie, de roeibijboot van de Argo. Stroomafwaarts ging gemakkelijk en na een paar slagen waren we bij de drijvende vis. Vanaf de kade werden ze aangemoedigd en aangesproken of wij als Bakra's (witjes) wel raad wisten met verse vis anders waren er gegadigden genoeg die de vis wel wilden hebben.
    Ed fileerde de vis in het gangboord van de Gabber, Erik bakte de vis en we gingen van de borrel ongemerkt door naar de maaltijd met verse vis ! Via facebook vernamen we van Lorette (oud collega van Erik) dat de baarsachtige vis lokaal bekend staat als Koebi (Plagioscion surinamensis). Het was de nederlandse leger arts Bleeker die in 1873 deze vis zijn officiele naam gaf voor de wetenschap. De latijnse naam doet vermoeden dat hij voor het eerst is beschreven naar aanleiding van een vondst in Suriname. Bleeker is vooral bekend door zijn vissen onderzoek in Indonesie, veel van de door hem beschreven vissen zijn nog te zien in het Leids museum Naturalis.


    035=200513==15:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg==========================
    Wij vinden het altijd leuk om van elk land dat we bezoeken lokale maaltijden zelfstandig te kunnen maken en de ingredienten op de markt zelf te gaan kopen. In Suriname is het alleen moeilijk om een typisch Surinaams recept te kiezen. Iedere bevolkingsgroep houdt er zijn eigen keuken op na. De bekende Roti-kip-kouseband is Hindoestaans, Saoto-Sate-Nassi-Bami zijn Javaans, Moksi alesie-Bruine bonen met rijst-Heri heri-Pom zijn Creools en Char siu (gemarineerd geroosterd varkens vlees) komt uit de Chinese keuken. Een aantal van de recepten hadden we al in Nederland leren maken dus het werd tijd voor wat nieuws, we kozen Pom.
    Bij recepten die typisch voor een land/cultuur worden genoemd vraag ik me altijd af, hoe oud is zo'n recept en hoe maakten ze het voor de tijd van de voedingsmiddelen industrie. Want creolen waren gevluchte slaven die in het oerwoud leefden, hoe kwamen ze dan aan ingredienten als Picallily of tomatenpuree ? En als je op de vlucht bent heb je dan tijd om kippen te houden of een oven te maken ? Over de Pom als "Surinaams" recept is heel wat afgeschreven ontdekte ik op internet en ieder recept van Pom is weer anders. In 2007 was er zelfs een tentoonstelling en Karen Vaneker schreef er zelfs een boek over. Volgens haar zaten we te genieten van een koosjere maaltijd, ach waarom ook niet ter afwisseling van al dat halal Javaanse eten ?


    036=250513==11:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg========================
    De laatste dagen staan we op met radio Apenti (97,1 MHz) om half acht is er lokaal nieuws gevolgd door een kopie van het Nederlandse nieuws. Als de familie berichten met voorgelezen rouwadvertenties beginnen zetten we de radio weer uit. Niet alles van het nieuws kunnen we volgen. Als de reporter een geinterviewde parlementarier vraagt om een reactie naar wat hij op straat hoort van de slachtoffers van de overstromingen schakelt hij over in het Saramacaans. De parlementarier begint gewichtig in het Nederlands "Laat ik u dit zeggen, gehoort de vraag van de slachtoffers, denk ik dat hakkie takkie hatseflats prakkie prakkie klots klost global warming ..." Maar de grote lijnen zijn wel duidelijk, zware regenval heeft delen van noord Paramaribo en het gebied van de Commewijne en Cottica rivier onder water gezet. Achterstallig onderhoud aan watergangen en sluizen, het niet actief zijn van sluiswachters, verkaveling van land, dichtgooien van watergangen en vervuiling door afval maken het onmogelijk om al het regenwater af te voeren. Bij de weg naar zee is buitendijks land verkaveld en zijn mangroves gekapt, de recent opgeworpen zeedijk wordt nu bedreigt door het springtij van dit weekend. Van het "Ontwateringsplan voor groot Paramaribo" dat al in 2001 werd opgesteld is nog weinig uitgevoerd.


    Het lijkt in de politiek aan daadkracht te ontbreken maar dat kunnen we niet van iedereen zeggen. In het ochtendzonnetje zat een mevrouw gezellig oorbellen te maken aan een van de tafeltjes op het pleintje van Domburg waterkant. Birri (de lokale zwerver/bietser) en een passant waren aangeschoven en keken belangstellend kletsend toe terwijl de kleine van mevrouw nog een ochtend slaapje deed. Onze belangstelling werd gespot en met wat vriendelijke praat werden we dichter bij het geglinster van de kralen gelokt. "Zoekt U de kralen maar, dan maak ik een mooie hanger voor U." Ernie vertelde dat ze allergisch is voor metaal. "De hangers zijn verzilverd mevrouw". Nee dat is niet genoeg. "Geen probleem ik maak wel wat anders, speciaal voor U." En voor Ernie er goed erg in had werden haar een paar oorbellen met visdraad "aangenaaid". De kralen kon ze zelf uitzoeken, Erik kon ze wel losknippen als ze er genoeg van had en later weer vast maken, als ie goed oplette tenminste. Wat een vrolijkheid en optimisme zo vroeg in de morgen, we gingen er voor.
    Later op de dag slagen we in Paramaribo eindelijk in de aanschaf van een jerrycan met schenktuit en weet Erik een koptelefoon met ingebouwde MP3 speler te kopen. Zo'n koptelefoon zagen we voor het eerst in Senegal, toen op de Cabo verde maar nu we hem wilden hebben leek ie in heel Paramaribo niet te koop. Het gemak is dat je snoerloos in de kuip naar muziek kan luisteren en dus tijdens een nachtwacht niet beperkt bent in je bewegingen door snoeren of dure Ipod. Je laat de koptelefoon op met een USB snoertje en er gaat een mini-memory card in voor de muziek of je zet de ingebouwde FM radio aan.


    Erik's zijn verjaardag is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Via Facebook, email en het SSB radionetje ontvingen we felicitaties van vrienden en familie. De dag ervoor brachten we Jacques, een Nederlander die hier een huis aan het bouwen is, met Ed en Sofia naar het vliegveld. Jacques nam Viado, Surinaams gebak, mee voor ma Slim. Hij woont ook in de Moerwijk in Den Haag en bracht het gebak op de verjaardag van Erik bij zijn moeder. Toen we via skype belden zaten ze gezellig te kletsen over Suriname en net als ons te smullen van koffie met gebak.
    Vlakbij het vliegveld is het jungle camping Palulu van vrienden van Ed en Sofia. Je kan hier heerlijk zwemmen in het koele water van de kreek, een wandeling door het bos (24 ha) maken en er zijn meerdere plekken om te overnachten (hangmat, tent) in het bos. Alles is opgezet met zoveel mogelijk behoud van de omgeving en met gebruik van natuurlijke bouwmaterialen. Hier brachten we wat uurtjes door met een wijntje, zwempartij en praat met Donavan en Paul die het resort beheren. Erik krijgt een mooi gevormde bamboe stronk als cadeau, waarom houtsnijden als de natuur al zo mooi is. Voor Erik is het feest pas compleet als er chinees gegeten kan worden. In Paranam gingen we bij Happy eten. Er waren geen doggy bags nodig, de goed gevulde tafel ging schoon op. Als toetje namen we een ijsje bij de lokale supermarkt van Cheng in Domburg.
    De voorbereidingen voor ons vertrek zijn in volle gang. Donderdags brachten we de was naar de wasserete in Parmaribo, lieten we pilots printen van Trinidad, Tobago, Grenada naar Brits Virgin Islands. Vrijdags zouden we uitklaren en de was en print opdrachten ophalen. Zouden we want de dag verliep geheel anders.




    Bij het uitklaren was het kantoortje van de "ontschepingsofficier" leeg, "ze zitten voor" werd ons kortaf medegedeeld door de schoonmaakster die verdiept zat in een woordzoekerspuzzel. Voorin is het altijd een hectische bende van Brazilianen, stage lopers en Chinezen die een verlenging van hun kortverblijf willen. Na een half uurtje toch maar eens aan een medewerkster gevraagd waar we moesten zijn. We blijken goed te staan: "U kunt hier wachten" zegt ze, waarna ze weer druk verder gaat met zeg maar niets doen. Na weer een halfuur komt ze naar ons toe, wat we wilden, "oh ja, met de boot weg ?", heen en weer lopen met paspoort, dan moet ik de bemanningslijst hebben en een geschreven verklaring dat u met vliegtuig bent binnen gekomen en nu met de boot vertrekt. "De bemanningslijst zit bij u in het archief" proberen we nog, maar zelfs na het ter plekke opstellen van de gevraagde verklaring en het in het archief vinden van de bemanningslijst konden we retour Gabber om een kopie van de bemanningslijst op te halen. Het kantoor is tot 9 uur 's-avonds open.
    Na deze teleurstelling willen we de andere dingen van ons lijstje af handelen, de schone was en prints ophalen. Via de 2de rijweg rijden we in het drukke verkeer richting centrum. Een opdringerige auto probeert zich vanaf een zijweg de voorrangsweg op te drukken terwijl de stroom van auto's waarin we rijden met 40-50 km/u passeert. Ik waarschuw nog met groot licht dat ik er aan kom, maar het signaal wordt opgevat alsof ik hem voor wil laten gaan. Er is geen ontkomen aan, met piepende remmen ram ik de mooie zwarte Nissan en onze auto naar de uitdeukerij en verfspuiter. Een passerende vrouw in een auto roept me toe "blijf staan tot de poliite komt, u had voorrang, de politie is gebeld". Inderdaad heeft de Nissan een stopbord genegeerd en dook hij onze voorrangsweg op.
    Een brommer agent maakt verslag van de situatie, "benadeelde chauffeur F.J. Slim, veroorzaker chauffeur ... van zwarte Nissan ..." wij gaan samen met onze auto op een vrachtwagen retour Domburg. Einde van een toch niet laatste dag Paramaribo en een uitgesteld vertrek. Het proces verbaal is volgende week klaar en kunnen we ophalen op het bureau.


    037=290513==11:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg========================
    Maandags brengen we Ed en Sofia naar jungle camping Palulu. Na 6 jaar Suriname en 16 jaar hun Argo als thuis te hebben gehad reizen ze deze week naar Nederland. In de rust van Palulu nemen ze de tijd om alle emotie van zich af te laten glijden, terug te kijken op een mooie tijd en zich op te laden voor een nieuw avontuur in Nederland. Vanaf Palulu rijden we naar Carolina bridge om een bezoek te brengen aan Jodesavanne. De brug over de rivier is in 2008 aangevaren en sindsdien niet meer begaanbaar, een eenvoudig pontje zorgt voor de overtocht, zie voor meer info het verhaal op www.startnieuws.com. Op de terugweg scoren we nog een verse ananas die per vrachtauto en veerpont wordt vervoerd.
    Jodesavanne was een plantage van Joodse kolonisten die in de 18de eeuw zijn grootste bloei kende. Er woonde toen enkele honderden Joden en 9.000 slaven. Van deze ooit zo drukke gemeenschap is niet veel meer over dan de joodse begraafplaats en de fundamenten van de eerste synagoge in de nieuwe wereld. Het is verbazend dat van de 9000 slaven niets is terug te vinden op deze plaats. Volgens de geschiedenis moet deze plantage de bakermat geweest zijn van het nu populaire Surinaamse gerecht Pom. Tja, een saramacaanse matze als overblijfsel van een gezamenlijke Pesach viering kunnen we niet verwachten, omdat hier geleefd werd met de mores en de moraal van 1700.


    In Paramaribo gaan we opzoek naar politie post Munde om te informeren of het proces verbaal al klaar is van de aanrijding. De agent is aanwezig en zal er morgen aan gaan werken is de melding. Ons verblijf in Suriname zal dus nog een paar dagen langer duren. Hierdoor is nog gelegenheid voor wat opvallende foto's in de stad. Een moderne grote kledingzaak heeft de paspoppen voorzien van traditionele kleding, binnen zijn de stoffen ook gewoon aan de meter te koop. Kijk zo iets zie je niet bij de C&A of V&D, Volendammer kostuums. Een broekenwinkel adverteert met zijn broeken met de blikvangerskant duidelijk zichtbaar. Ja, ook hier geen schaamte voor een stevige bilpartij.
    Erik laat zich door een broodjes verkoper overhalen om gebakken vis met Sopropo als beleg te nemen. Toen wij Sopropo voor het eerst klaar maakten smaakte hij erg bitter, zo bitter zelfs dat alles overboord ging. De verkoper vertelde dat je natuurlijk wel moest weten hoe je het klaar moest gaan maken, en dat hij het wist ! Met de tekst "U gaat mij vertellen dat het lekker is" kreeg Erik een belegd broodje van hem. Gelijk maar gevraagd hoe je van die bittere smaak af kan komen. Er zijn verschillende manieren; sommige mensen koken de gesneden sopropo en gieten hem dan af, maar je kan ook de gesneden sopropo met zout bestrooien en vervolgens uitwringen. Daarna met hoogvuur bakken. Inderdaad smaakte het broodje lekker met een vleugje bitterheid maar dat kwam de smaak ten goede. Aan boord heeft Erik het daarna zelf klaargemaakt met zoutvlees en ook Ernie vond het lekker.


       


    038=010613==11:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg========================
    Het is ons niet gegeven om Suriname te verlaten wanneer wij dat willen. Vrijdag, een week na de aanrijding, gingen we voor de tweede keer bij de politie langs om het proces verbaal op te halen. De toezegging was dat het donderdag al klaar zou liggen. Helaas in het land waar we genieten van de relaxte sfeer en "no spang" merken we nu de keerzijde. De agent is er niet, zijn collega's bellen hem en maandag zal het opnieuw klaar zijn ... De auto hadden we voor een vriendenprijsje van de verhuurder dus we willen ons best doen om het voor hem zo goed mogelijk af te handelen. Je moet er toch niet aan denken dat je iedere keer voor niets vrij moet nemen van je werk om achter een proces verbaal aan te lopen dat telkens nog niet af is. Na de teleurstelling zoeken we eerst troost bij een cappucino in hotel Krasnapolsky, de hoogst opgeklopte melk van suriname hebben ze hier.
    Gelukkig hebben we de auto vandaag gratis en we proberen er het beste van te maken. We rijden naar Plantage de Peperpot. Er is hier een wandelpad wat we bij een eerder bezoek door de regen niet volledig hebben kunnen lopen. Van de toegangskaartjes verkoper krijgen we wat info en mogen we ons insmeren met anti-muggen creme, want dat is wel nodig zegt ie. Ons eerdere bezoek was op een dag dat het eigenlijk dicht (maandag-dinsdag) was, dat scheelde toen dus een entree prijs. Tijdens de wandeling schieten links en rechts talrijke hagedissen, varanen en ander kruipspul veelvudig weg. Een schildpad is te traag, op de heen en terug weg vinden we hem op nagenoeg dezelfde plaats. We zien apen, slang een soort grote marmot en een kolibrie. In het dichte bos fluiten vele vogels, maar de verrekijker hebben we niet bij ons. De harde contrasten tussen beschaduwde plekken en de lucht maken het ook moeilijk om kleuren te onderscheiden. Op de grond zien we regelmatig hele optochten van bladsnijdende mieren, op Youtube hebben we een filmpje staan, klik hier. Over deze beestjes is veel te vertellen, kijk maar eens op www.wetenschap24.nl. Sommigen zullen dit soort onderzoek in de categorie mierenn.. plaatsen of is dat niet met dubbel N ?




    038=010613==11:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg========================
    Ons bezoek aan Suriname zit er bijna op. Morgen kunnen we de politie verklaring ophalen bij bureau Munde, daarna uitklaren en de laatse boodschappen doen bij Combe, Tulip en Chois. Een tropische regenbui deze morgen vulde de hoofdtank flink bij, de rest van de regen die valt gebruiken we om de losse jerrycans af te vullen.
    Toen we aankwamen in Suriname dachten we te laat zijn voor het meebeleven van de ankerstek Domburg waar we in de jaren van voorbereiding veel over glezen hadden. Rita's eethuis was dicht, het petflessen eiland van Ed en Sofia was verplaats naar verder stroom opwaarts, Ed en Sofia waren druk bezig hun Argo te verkopen en Suriname te verlaten. De meeste moorings door gebrek aan onderhoud afgezonken. Aan de (bier)djogo-tafel in Domburg troffen we geen actieve zeilers, alle rondje carieb vaarders van 2012/13 hadden gekozen voor de luxe van de nieuwe marina Waterland.
    Jammer want juist de voorzieningen en "couleur locale" van Domburg waterkant zijn erg aantrekkelijk. Er zijn 3 lokale supermarktjes, verschillende kraampjes met verse groente en fruit, keuze uit meerdere eettentjes, benzine en diesel zijn verkrijgbaar bij de pomp om de hoek, een medische post op loop afstand evenals een internet cafe (Wifi op de ankerstek), een politie post en openbaar vervoer naar Paramaribo. Gelukkig gaat Huib de ankerstek aantrekkelijker maken voor de zeilers. Hij is een van de stamgasten van de djogotafel bij het voormalige eethuisje van Rita. Bij zijn stuk grond op Domburg waterkant komen een drijvende steiger voor bijboten, wasmachines, een aantal ligplaatsen voor zeilboten, meerdere moorings in de rivier, een douche en toilet gebouw, een eethuisje met keuze uit Surinaamse en Europeese gerechten, eenvoudige lodges voor bezoekers van de zeilers en er bruisen nog meer plannen. Nu is Suriname het land van de plannen, maar Huib weet ook van aanpakken. Het stuk land is onlangs al verhoogd met zand en een damwand wordt deze dagen geplaats.
    We hebben Domburg zoals het was gemist maar maakten wel het begin mee van een nieuwe vertrouwde rustplek voor zeilers die Suriname aan doen. We zijn benieuwd naar de verhalen van de vertrekkers van het nieuwe seizoen 2013/14 en welke keuze zij gaan maken. De comfort en rust in de natuur op Waterland marina of snuiven aan de "couleur locale" van Domburg waterkant. Wij kozen voor ons verblijf in Suriname voor Domburg waterkant en hebben daar erg van genoten.




    039=050613==14:00UTC===Positie:05=55,5N==055=08,2W==Braamspunt==================
    Op de dag dat 140 jaar geleden de eerste immigranten uit India voet aan wal zetten in Suriname hebben wij de ankerstek bij Domburg verlaten en zijn met het getijde mee naar Braamspunt gevaren. Hier maken we de boot verder klaar om morgen richting Tobago te zeilen.
    Het uitklaren was weer een oefening in geduld, 1,5 uur wachten voor een stempelklus van 2 minuten. De niet erg hardwerkende mensen van de vreemdelingenpolitie moeten toch ergens plezier uit hun werk kunnen halen zullen we maar zeggen.
    Toen we aankwamen in Suriname dachten we te laat te zijn voor het meebeleven van de ankerstek Domburg waar we in de jaren van voorbereiding veel over gelezen hadden. Rita's eethuis was dicht, het petflessen eiland van Ed en Sofia was verplaatst, zelf waren ze druk bezig hun Argo te verkopen en Suriname te verlaten. De meeste moorings door gebrek aan onderhoud gezonken. Aan de (bier)djogo-tafel in Domburg troffen we geen actieve zeilers, alle rondje carieb vaarders van 2012/13 hadden gekozen voor de luxe van de nieuwe marina Waterland.
    Jammer want juist de voorzieningen en "couleur locale" van Domburg waterkant zijn erg aantrekkelijk. Er zijn 3 lokale supermarktjes, verschillende kraampjes met verse groente en fruit, keuze uit meerdere eettentjes, benzine en diesel zijn verkrijgbaar bij de pomp om de hoek, een medische post op loop afstand evenals een internet cafe (Wifi op de ankerstek), een politie post en openbaar vervoer naar Paramaribo. Gelukkig gaat Huib, een ondernemende Nederlander, de ankerstek aantrekkelijker maken voor de zeilers. Hij is een van de stamgasten van de djogotafel bij het voormalige eethuisje van Rita. Bij zijn stuk grond dat grenst aan het pleintje op Domburg waterkant komen een drijvende steiger voor bijboten, wasmachines, een aantal ligplaatsen voor zeilboten, meerdere moorings in de rivier, een douche en toilet gebouw, een eethuisje met keuze uit Surinaamse en Europeese gerechten, eenvoudige lodges voor bezoekers van de zeilers en er bruisen nog meer plannen. Nu is Suriname het land van de plannen, maar Huib weet ook van aanpakken. Het stuk land is onlangs al verhoogd met zand en een damwand wordt deze dagen geplaats. De vertrekkers 2013/14 moeten ontvangen kunnen worden, de was doen en met droge voeten aan wal komen is de planning.
    We hebben Domburg zoals het was gemist maar maakten wel het begin mee van een nieuwe rustplek voor zeilers die Suriname aan doen. We zijn benieuwd naar de verhalen van de vertrekkers van het nieuwe seizoen 2013/14 en welke keuze zij gaan maken. De comfort en rust in de natuur op Waterland marina of snuiven aan de "couleur locale" van Domburg waterkant ? Wij kozen voor ons verblijf in Suriname voor Domburg waterkant en hebben daar erg van genoten.
    Baba en Mai, vader en moeder, symbool voor de eerste immigranten uit India.


    . 040=070613==19:30UTC===Positie:08=04,1N==056=58,4W==Atlantiche=Oceaan===========
    Het rivier water ontmoet het oceaan water. Met 2 riffen in het grootzeil en slechts 60% rolfok gaat onze zeiltocht snel, met snelheden van 4,8 tot 6,2 knoop koersen we naar Tobago. We hebben de stroming mee en er staat een stevig windje. Het geschommel is weer wennen na al die maanden van stil liggen op de Suriname rivier. Bij de uitvaart van de rivier was de scheiding van uitstromend rivier water en kustwater goed te zien (zie foto). Verder op zee was er nog een scheiding te zien die van het kustwater dat onder invloed staan van de uitstromende rivieren en het helderder oceaan water. Inmiddels varen we al weer meer dan een dag in helder oceaan water.
    Vanacht werden we besprongen door tientalle vliegende vissen, in de gangboorden en zelfs in de kuip lagen ze te spartelen. Erik moet nog inslingeren dus ze gingen overboord inplaats van verwerkt te worden tot lokvis voor het vissen.
    Via de SSB hadden we nog een praatje met Ton en Anneke van de Lunde die nu in de Middellandse zee varen bij Mallorca. We hadden ons ingemeld bij het radio netje van de nederlanders die onderweg zijn naar de Azoren, 8.101 USB 21:00 utc. Er blijft een groot verschil in de kwaliteit van aanleg en het gebruik van de SSB zenders, doorgaands steken de signalen van radio-amateurs er met kop en schouder boven uit.


    . 041=080613==19:30UTC===Positie:09=33,9N==058=28,5W==Atlantiche=Oceaan==========
    Helaas merken we dat Winlink position report system het even laat af weten. We krijgen het bericht van ze terug dat hun computer tijdelijk niet bereikbaar is. Dus voor de liefhebbers hieronder onze positie rapporten.
    We doen het kalm aan want we willen Tobago pas binnen komen tijdens kantoor uren, als je buiten kantoor of in het weekend aankomt rekenen ze een hogere prijs voor het inklaren. Niet dat je dan ook kan inklaren, maar slechts de vermelding door je zelf dat je in het weekend aankwam is genoeg voor een hogere prijs.
    We hebben het grootzeil al weg en hobbelen door met een gangetje van 4,5 knoop. De Guana stroming helpt mee met 1,5 knoop naar het westen.
    DATE-TIME LATITUDE LONGITUDE COURSE SPEED COMMENT
    2013/06/08 19:3709-32.70N058-27.38W325T5.1 naar Tobago 154Nm
    2013/06/08 15:0409-15.97N058-13.84W306T4.8 naar Tobago 175Nm
    2013/06/07 19:5608-04.56N056-57.19W308T4.2 naar Tobago 278Nm
    2013/06/06 12:4406-05.73N055-12.90W336T2.2 naar Tobago 320Nm


    . 042=110613==19:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago========
    we zijn in de Carieb, de vlag van Trinidad-Tobago kan omhoog. Twee jaar en 11 maanden na ons vertrek uit Nederland, zijn we dan eindelijk aangekomen in de Carieb. We weten dat het sneller kan, maar met onze instelling we zien liever veel van weinig dan weinig van veel en het besef dat we er voorlopig of wellicht nooit meer terugkomen, blijven we lang "hangen" in de landen die we bezoeken. Maandagmorgen omstreeks 11:00 uur zagen we ons anker afzakken tot op de bodem in het 10 meter diepe water van Store Bay in Tobago. De tocht vanuit Suriname was over een onrustige zee met veel squalls en had een flinke aanslag gedaan op onze nachtrust. Om op te frissen gelijk het water ingesprongen en daarna alles klaar maken voor het inklaren.
    Hier op Tobago zijn geen echte taxi's, iedereen die een centje wil bijverdienen rijdt in zijn/haar vrije uurtjes met eigen auto langs de voor lokalen bekende stekjes om taxi klanten op te pikken. Onderhandelen over de prijs is niet nodig, voor TT$6,- (1 Euro = 9 TT$) per persoon worden we van Crownpoint naar het 10 km verder gelegen Scarborough gereden. Bij de douane horen we dat we eerst bij immigratie moeten zijn, een kantoortje op loopafstand. Bij immigratie worden we ontvangen door de beveiliging die zegt dat we het papierwerk in orde kunnen maken terwijl de immigration officer onderweg is naar het lege kantoor. De bemanningslijst willen ze 4x, 4x een ander formulier invullen en een gezondsheidsverklaring. Na een kwartiertje pennen is het werk gedaan, maar de immigration officer laat 2 uur op zich wachten. Zonder excuses of uitleg gaat ze aan het werk voor ons, gelukkig wordt er ook geen woord gerept over de gezondheidsverklaring die we niet hebben. We zijn bang dat we nu na openingstijden aankomen bij de douane en we hebben meerdere slechte verhalen gehoord over na openingstijd op kantoren komen. Maar gelukkig de ambtenaar herkent ons nog van eerder op de middag en is aller vriendelijkst. Nog een formulier voor de boot invullen, ons uitklaringsbewijs van Suriname inleveren en voor TT$ 253,15 mogen we 3 maanden in Tobago blijven. We moeten wel even melden als we naar een andere baai willen, dan wordt dat aangevuld met stempels op het papier dat we nu mee krijgen.


    Na het inklaren zien we scheel van de honger en gaan in Scarborough wat eten bij BBQ-chef. Dat is een keten van restaurants met BBQ vlees, rijst, pastas, salades en stews, goede kost voor een vriendelijk prijs. In Crownpoint nemen we om onze aankomst in de Carieb te vieren nog een ijsje. Daarna in de kuip een wijntje en slapen we eindelijk een hele nacht door. De nieuwe dag begint voor Ernie met 10 rondjes rond de boot en ontbijten we op ons gemak. Erik verkent de omgeving terwijl Ernie geniet van internet via een open Wifi punt.
    Ook maken we plannen voor wat we allemaal willen zien op Tobago; regenbos, vogels kijken, zeeschildpadden kijken die eieren leggen, badderen onder een waterval, snorkelen, duiken en wandelen. Er is hier veel te doen en we hebben alle tijd. Tobago is een echt vakantie eiland dus het moeilijkste wordt nog om waar te krijgen voor een lokale faire prijs. Met de lage brandstofprijzen zijn de georganiseerde trips van Euro 35-55 per persoon voor een halve dag en een uurtje wandelen erg over de top vinden we.
    Gelukkig was onze immigration officer iets sneller terug van lunch dan op het bord hiernaast. De caribean style, we moeten er nog even aan wennen.
    Lunch pauze op zijn Caribisch.




    . 043=160613==12:00UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago=======================
    Alweer bijna een week zijn we in Tobago, we zijn begonnen met heerlijk luieren aan boord in combinatie met 3x daags zwemmen, wat speervissen en niets doen. Daarna bezochten we in Scarborough de versmarkt, aten onze eerste double (Tobago lekkernij) en pelau rijst, en wandelden naar fort King George. Ook zeevarend Nederland droeg bij aan de geschiedenis van het eiland, we waren de eersten die het koloniseerden. De oorlog met de Fransen (1674) leidde tot landje pik in alle overzeese gebieden. Ile de Goree (Senegal), Frans Guyana, Suriname en Tobago waren inzet van meerdere zeeslagen waarbij "de nationaliteit" van deze gebieden meerdere malen veranderde tussen Nederlands en Frans. Onze reis volgde onbedoeld dezelfde route als de toen rondzeilende roversbende met de vlag van de Nederlandse republiek en onder aansturing van de Hollandse handelsgeest.
    Tobago kent een regenseizoen van juni tot december en dat hebben we een paar dagen geleden gemerkt. De hele dag druilige regen met af en toe een flinke bui. De zonnepanelen konden niets doen, dus de motor gestart als energie centrale voor koelkast en elektronica. Hierdoor hadden we wel voldoende water om weer eens de was te kunnen doen.
    Onze (opblaas) bijboot is een levend organisme, hij ademt en verbruikt water. Er gaat lucht en water in en uit en dat hebben we gisteren met een flinke tube dakkit (lijmt, vult, UV en waterbestendig, iets anders was er niet te koop) proberen te verhelpen. Vanmorgen hing ie nog met bolle tubes langszij dus het lijkt weer gelukt te zijn. In Trinidad gaan we opzoek naar een betere oplossing.
    Tijdens onze wandeling in Scarborough zagen we bij een parkeerplaats een waarschuwing voor vallend fruit. Net boven een aantal parkeerplaatsen stond een broodboom van de buurman. De vruchten zijn zo groot als een voetbal en tussen de 1,5 en 3kg zwaar, zoiets wil je niet op het dak van je auto. Alle tuinen staan hier vol met tropisch fruit en groente; mango, papaya, casave, kokosnoot en wie het weet mag het melden rijpe ... zie foto hieronder. Onder de goede inzenders wordt de mooiste ansichtkaart uit Tobago verloot, dus wel je adres vermelden. [inzenden tot 23 juni naar info(at)sy-gabber.nl].

    Tijdens onze reis maken we voor de ontvangst van weerberichten, contact met familie, vrienden en in noodgevallen de radio medische dienst gebruik van onze SSB zender en het radio amateur netwerk Winlink. Dit is een verzameling van kundige radio hobbiesten die hun apparatuur (zenders, modems, computers, antenne installaties) met elkaar verbonden hebben tot een werelddekkend netwerk voor (digitale) radio communicatie. In noodgevallen wordt het netwerk ingezet voor hulpverlening als de traditionele communicatie middelen kapot zijn.
    Gisteren ontvingen we een emailtje van Winlink dat ons vertrouwde station ON0FS uit de lucht is door het overlijden van de beheerder, Andre. Vele jaren zeilde Andre als het ware met ons mee. We hadden hem nooit gezien of gesproken maar al jaren handelde hij onze mail en weerberichten af. Vorig jaar hadden we regelmatig email contact voor het uittesten van nieuwe radio frequenties voor een betere berichten uitwisseling vanuit de Cape verde en Senegal. Het is een rare gewaarwording dat iemand waar je jaren "contact" mee hebt en bijna dagelijks over praat er plots niet meer is, terwijl je hem eigenlijk nooit echt gezien of gesproken hebt.
    Inmiddels varen we in de Carieb en maken we gebruik van het enthousiasme van Amerikaanse en Trinidad radio amateurs. Het is voor de zeilende radio amateurs in Europa te hopen dat er opvolging komt voor het uitmuntende station dat Andre beheerde. Hij dekte met zijn zenders de gehele Noordzee en Atlantische oceaan af en ondersteunde daarmee dagelijks vele zeilers.

           


    044=180613==14:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago=======================
    Zondag was de derde editie van de jaarlijkse Tobago dragonboat race. Bij Pigeonpoint in de baai van Bon accord lagoon streden meerdere teams om de eer en een mooie bokaal. De teams bestonden veelal uit leerlingen van de verschillende scholen. Gemengde, jongens en oudere teams peddelden afwisselend in een van de 6 dragon boten over een traject van 500 meter. Voorop in de dragon boot zit een drummer voor het aangeven van het juiste ritme. Een lastige taak voor de drummer om het tempo te versnellen want hij wordt heen en weer geslingerd door voorstuwende beweging van de peddelaars en lijkt dus eerder de peddelaars te volgen in zijn ritme dan anders om.
    Pigeonpoint is een van de mooie georganiseerde stranden van Tobago die in de weekenden druk bezocht worden door bezoekers vanaf Trinidad. Op het strand staan vele open hutjes met tafels in de luwte van lage bomen en er zijn toilet gebouwen met douches. De parkeerplaats wordt druk gebruikt door de luxe auto's, geblindeerde ramen, airco, 4x4. Toegang tot het strandpark is normaal TT$ 12,50 p.p. (€ 1,50) maar met de dragonboat race gratis. Ook zijn er wat restaurantjes en strandprullaria verkoop punten. Veel van de Trinidianen nemen echter hun eigen lekkernijen in grote koelboxen mee en de meeste hutjes zijn ware pick-nick plaatsen. Wij schuiven gewoon aan met onze maaltijd die we bij een van de cateraars ter ere van de race kochten.

    Van de Rafiki ontvingen we bericht dat ze richting Tobago kwamen afzakken na een jaarlang in de Carieb te hebben rond gezworven, waar wij waren was de vraag. Via de SSB even bij gepraat en gisteren zijn we met openbaar vervoer van Scarborough naar Charlotteville gereden om ze te ontmoeten. De prachtige bustocht van 1,5 uur bracht ons via de oostkust van helemaal zuid naar noordwest van het eiland. We zagen Loud en Marlene voor het laatst in Dakar (Senegal) ruim 1,5 jaar geleden. Het werd een gezellige dag van bijpraten en tips uitwisselen over de Carieb, net voor het donker kwamen we weer retour in Scarborough. Later in de week komt Rafiki naar onze baai en gaan we gezamenlijk ook nog uitstapjes ondernemen.
    Op de foto hiernaast een cicade. Deze insekten, circa 4 cm groot, zorgen iedere avond voor een muzikale omlijsting van de tropische avond met hun gesnierp. Tot op de ankerplaats horen we ze zingen als de duisternis invalt. Als larve leven ze lange tijd ondergronds maar om te paren moeten ze eerst verpoppen en bovengronds komen. Met hun luide gesnierp weten ze elkaar te vinden.
    Vandaag rommelen we wat aan boord van de Gabber. Ernie is druk bezig zich verder te bekwamen in kalabas pimpen en Erik gaat snorkelend nieuwe anodes op het roerblad plaatsn.



    045=230613==16:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago=======================
    Met het openbaar vervoer hebben we een uitstapje gemaakt naar de Argyle watervallen. Voor het openbaar vervoer in Tobago moet je van te voren kaartjes kopen, ze zijn er vanaf TT$1,- (€ 0,12) tot TT$8,- (€ 0,96) en afhankelijk van de lengte van je reis scheur je samen met de buschauffeur een aantal kaartjes doormidden. Meestal nemen we een taxi van de ankerplaats naar Scarborough en kopen dan buskaartjes op het busstation. Deze keer stopte er een bus en konden we van een vriendelijke passagier wat kaartjes overnemen zodat we toch nog met de bus bij het busstation kwamen.
    De vertrektijden vanaf het busstation moet je wat ruim nemen maar 40 minuten na gepland vertrek ging onze bus op pad en een uur later stapten we uit nabij de parkeerplaats voor de Argyle falls. In het weekend zijn er gidsen, wij kozen voor een door de weekse dag en eigen avontuur. Eerst lopen we omhoog over een onverharde weg voorbij Cocao house en dalen vervolgens via een bospaadje door een bamboe bos weer naar beneden op zoek naar de rivier en de waterval. Uiteindelijk hebben we een rondje gelopen en steken een paar keer de enkel diepe rivier over om het pad te volgen. Bij een cassave veld in aanleg vragen we aan de boer waar de waterval is; "10 minuten verderop nog een keer de rivier over en dan het pad volgen" is zijn antwoord. Inderdaad lopen we nu voor het eerst op het aangelegde pad dat vanaf de parkeerplaats rechtstreeks naar de watervallen gaat.

    Met ons ommetje over het bospad door de bamboe hebben we de wandeling een stuk leuker gemaakt. Onderweg zien we regelmatig kolibri's, mot-mot en andere kleurrijke vogels. Ook het bamboe bos is mooier dan het aangeharkte pad dat in amper 15 minuten van de parkeerplaats naar de watervallen gaat.
    We lunchen onder aan de waterval met de voeten in het koele water. Er zijn weinig andere bezoekers, maar ze hebben allemaal een gids mee. Wij zouden ons knap bekocht voelen met een georganiseerde trip voor de prijs van € 45,-- p.p. en een gids die over een aangeharkt pad loopt, ons uitje kostte ons alleen het busgeld € 1,68 p.p. omdat we door het "per ongeluk ommetje" de officiele ingang naar de waterval waren misgelopen en zodoende geen entreegeld van € 5,- p.p. hebben betaald. We verbazen ons over de volslagen idiote prijzen die ze hier durven te rekenen voor simpele uitjes. Wandelingen van maximaal 2 uur door het bos inclusief transport worden verkocht voor tussen de €45-85. Wij blijven zelfstandig op pad gaan nu we dit gezien hebben.
    Erik ging vanmorgen opzoek naar een wandeling door de mangrove in Bon Accord Lagoon naar aanleiding van verhalen op internet. Onderweg sprak hij twee mangrove onderzoekers die vergelijkbaar werk deden als wat Erik in Kenya gedaan had, productie van mangrove bos en zeegras velden. Nee, de Mangrove board walk is niet hier maar in Petit trou Lagoon. Over een uurtje waren ze terug van hun zeegras werk, Erik kon wel mee helpen met het verzamelen van de littertraps in de mangrove. Een kapotte sandaal weerhield hem echter.



    046=270613==16:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago=======================
    Met een P-taxi (auto met letter P in nummerbord die als verzameltaxi werkt) rijden we van Crownpoint naar Arnos Vale. De taxi chauffeur vraagt even rond voor het begin van de Mot-Mot trail en wijst ons waar de Waterwheel is. De Waterwheel is een voorbeeld van vergane glorie. Het restaurant rondom de oude suiker molen is vergaan en wordt bewoont door taltijke vleermuizen. op de foto hieronder is het waterrad (rechts) te zien, in het midden de persen voor het suikerriet en rechts de stoomketel voor als er geen water van de berg stroomt. In alle toeristische folders is een plaatje van dit waterrad, maar helaas is er op de plek zelf niets meer over van iets dat het voor toeristen aantrekkelijk maakt om hier te verpozen. Zelfs aanwijsbordjes ontbreken. Gelukkig weten we zelf de weg en lopen heuvelaf over het asfalt naar het begin van de Mot-mot trail.
    De Mot-mot trail is de oude weg die gebruikt werd om suiker van Arnos Vale naar Culloden en Golden Lane te vervoeren. Het vroegere muildierpad is nu een onverharde weg die nog wel door 4x4 bereden wordt. wij lopen voornamenlijk omhoog door verlaten landbouw grondjes waarvan de vruchtbomen de overblijfselen zijn. Mango, advocado, skin-up, cacao, suikerriet, banaan, papaya, broodvrucht, nootmuskaat, cashew en nog meer onbekende vruchtdragende bomen. We (Loud, Marlene van de Rafiki en wij) plukken mango en advocado voor de lunch. Na ruim 2 uur lopen zijn we in Golden Lane en nemen weer een P-taxi naar Scarborough voor boodschappen.



    047=270613==16:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago=======================
    We hebben de smaak te pakken van het wandelen. Met Loud en Marlene nemen we de bus van Scarborough naar L'Anse Fourmi en stappen uit bij de splitsing met Roxborough-Palatuvier-Road. Daar is het zoeken naar het best bewaarde geheim van Tobago Forest Reserve; het begin van de Gilpintrail. We schudden met succes een opdringerige gids af die ons tot 3x toe achterop komt rijden zonder informatie prijs te geven over zijn geheim. Na een zweterige wandeling van ruim een uur over asfalt berg op komen we bij de start van de Gilpin trail.
    De trail is een bergpad dat door het bos naar Bloody bay gaat. Eenmaal in het bos is het een stuk koeler door de schaduw en even later vooral ook door een flinke regenbui. We lopen voornamenlijk dalend en langs meerdere bergstroompjes en watervalletjes. We missen het bezoekers centrum door bij een plitsing te kiezen voor het pad dat met rode lintjes gemarkeerd wordt. Het is een door de weekse dag en we zijn alleen in het regenwoud. Kolibri's vliegen nieuwsgierig op ons toe en blijven als verkenningshelicopters rondom ons hangen, hoog in de toppen van de bomen horen we papagaaien maar zien ze niet. Een kuiken van een soort hoender is door moeders verlaten en verraad zijn aanwezigheid met gepiep. Landschappelijk is het zeer de moeite waard, een goed begaanbaar pad met een paar oversteek plekken van een waterval, wisselende vegetatie en de nodige vogels die helaas slecht te zien zijn door het struikgewas of het tegenlicht.
    Bij een volgende splitsing laten we de rode lintjes rechts liggen en kiezen voor het meest betreden pad. We lopen door oude cacao bomen en 3 uur na start van de trail staan we weer op het asfalt nabij de bushalte. Het rode lintjes pad gaat waarschijnlijk verder door het bos richting Bloody bay. Wij hebben geluk, niet veel later komt de bus en kunnen we relaxed retour naar scarborough in een airco bus.



    048=300613==16:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago=======================
    Een ongeluk zit in een klein hoekje. Ook wij hebben blijkbaar zo'n hoekje aan boord van de Gabber. Gistermorgen was het het hoekje stuurboordzijde op de navigatie tafel. Door gebrek aan zon hadden we in de ochtend de motor bijstaan om de accu's bij te laden terwijl we de koelkast net hadden ontwaakt uit zijn nachtrust. Als de motor draait hebben we genoeg stroom, dus de laptops (internet PC, SSB PC) en de Android voor spelletjes kunnen aan de oplader. Ook een mooie gelegenheid om de SSB email binnen te halen, zenden kost tenslotte ook stroom. Alle stekkers waren aangesloten. Van SSB-PC naar USB-RS232 converter naar Pactor-modem naar SSB-zender, oh wacht nog even de oplaad stekker erin die in het hoekje ligt. Tja, hadden we dat maar niet gedaan. Met een vonk en rookwolkje gaat de stekker in de SSB-PC en de onbetamelijke woorden komen uit Erik's mond.
    Nader onderzoek leert dat de oplaadschakeling op SSB-PC is doorgebrand, USB-RS232 converter kapot is en ook de communicatie poort van het Pactor-modem is kapot, de SSB-zender en het digitale gebeuren lijkt nog in orde. In een luttel moment is de Gabber voor het eerst sinds jaren zonder Pactor-modem en dus zonder email, weerbericht (grib-files) en positierapporten. De komende tijd dus geen berichten vanaf zee en zijn we afhankelijk van Wifi en traditioneel internet.
    Het lijkt erop dat ook onze dinghy in het zelfde hoekje gelegen heeft als de oplaadstekker. Al dagen proberen we hem zonder succes te lijmen. De lijm uit Suriname bleek geen succes en ook 3 soorten lijm uit de winkel in Togabo zijn slechts vrolijke pasta's die niet lijmen. Gelukkig heeft de Rafiki een tube Sikaflex open en kunnen we het gat uit eindelijk dichten. Maar ook dat geluk duurde slechts een paar uur.
    Met al deze tegenspoed zetten we versneld koers richting Trinidad om aan het werk te gaan met reparaties, tweede hands markten af te zoeken naar een vervangend Pactor-modem en kapotte spulletjes op te sturen voor reparatie. Inmiddels liggen we voor anker voor Power Boats, Chaguaramas in Trinidad, helaas is de internet verbinding tot nu toe hopeloos dus communiceren gaat nog steeds niet goed lukken.
    Het klussen wordt een flinke aanslag op de scheepskas, dus lezers klik gerust eens vaker op de advertenties op deze pagina's wie weet zit er nog iets tussen waarvan je niet wist dat je het nodig had.

    049=090713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    We zijn vorige week dinsdag aangekomen in Trinidad. Het was een motortocht van 17 uur vanaf Tobago door gebrek aan wind. Het venijn zat hem in de staart, het kostte ons ruim 1,5 uur om de Boca del Dragon door te komen. Dit is een nauw kanaal tussen Trinidad en Monos Island waar altijd een noord gaande stroming staat die vooral tijdens de eb sterk is. We liggen nu op anker aan de rand van het mooring gebied vlak voor Power Boats Marina.
    Ondanks dat we in Trinidad zijn voor groot onderhoud hebben we de afgelopen dagen vooral besteed aan uitjes met Loud en Marlene van de Rafiki. We begonnen met een dagje in de stad op zoek naar canvas. Op de verjaardag van Ernie hadden we een uitje met zijn tweeen naar Yerette - The home of the hummingbird. In de tuin van een kolibri liefhebber hingen feeders met suikerwater oplossing waar vele kolibri's op af kwamen. Theo wist veel te vertellen over deze bijzondere vliegers en gaf een dia show met prachtige foto's. De reis er naar toe met openbaar vervoer was ook een feest, 2x de maxi taxi en 1x een gewone taxi bracht ons van deur tot deur over een afstand van 20km voor TT$ 16,- p.p. (€ 1,92).
       

    Om het "kapotte" pactor modem te vervangen speurde Erik internet af en deed een oproep op het lokale radio netje (VHF 68). Een gelijk model was te koop in Nederland en een oudere versie bij een collega zeiler in de haven. Bij het testen van de oudere versie kwam dezelfde foutmelding te voorschijn als onze "kapotte". Drie verschillende USB-RS232 converters werden getest maar allemaal met dezelfde foutmelding. Rafiki had nog een ander model converter liggen en die kon contact maken met het oude pactor modem, dan toch ook nog maar eens ons "kapotte" modem proberen. En ja hoor die werkte nog prima. Het probleem zat hem dus in de converter, verbazend dat daar verschillende versies van zijn. Eind goed al goed, geen vervangend modem nodig en de collega zeiler was ook blij om te weten dat zijn modem in orde was.
    Iedere morgen om 08:00 is het radio netje er. Het begint met ruimte voor spoedgevallen, daarna aankondigingen van algemene activiteiten gevolgd door de vraag of er mensen zijn die hulp nodig hebben bij het klussen. De mooiste onderdelen zijn "treasures of the bilge" (schatten uit de bilge; ruilhandel voor spullen die je kwijt wil) en natuurlijk het weerbericht in combinatie met de reacties daarop over hoe hoog de golven zouden kunnen worden op de ankerplaats. Het kanaal is de ontmoetingsplaats voor al de zeilers maar ook de havens en de winkels luisteren mee. Wij hebben vergeefs geprobeerd een Aloe Vera plant te ruilen, voor een CD met reggae muziek vonden we wel een liefhebster. En nu zitten we te twijfelen over een watermaker voor U$ 500,-.

    Met een gehuurde auto bezochten we het ASA Wright Nature Centre en de Caroni swamp om vogels te kijken. Het is altijd spannend om in een nieuw land deel te nemen aan het verkeer. Maar als je de weg niet goed weet, de richtingaanwijzers er niet zijn en de mede weggebruikers er een wildere stijl van rijden op na houden is een auto tocht een heel avontuur. Een ritje dat je in een uurtje zou kunnen doen over de snelweg koste ons ruim 3 uur over de secundaire wegen omdat we de snelweg niet konden vinden. Gelukkig vonden we het ASA Wright Nature Centre wel. Op het wandelpad door het regenwoud stonden op verschillende punten grote borden met uitleg over welke vogel er zou zitten. En verbazend, het is geen dierentuin, maar een gewoon wild woud, de vogels zaten er ook.
    De terugweg ging gelukkig makkelijker en we waren nog net op tijd om deel te nemen aan het boottochtje in Caroni swamp om de avond rustplek van de rode ibis te zien. In het mangrove bos werd nog een paar keer stil gehouden voor flinke slangen die in de bomen lagen en voor een nachtzwaluw. Het gemak waarmee de gids ze vond deed vermoeden dat het allemaal opgezette exemplaren waren, maar waarschijnlijk kende deze gids het gebied als zijn broekzak en hebben de dieren een redelijk vaste plek waar ze dagelijks verblijven.

           

    Trinidad is voor ons de eerste plek sinds Gran Canaria waar we weer veel boten zien. Er liggen er een 100 tal op anker, in de verschillende havens liggen er de nodige aan de steigers en op het land staan er nog eens een duizendtal. Motorboten worden hier drie hoog in een overdekte stelling opgeborgen en alleen tijdens het weekend gebruikt. En natuurlijk is rondom dit gebeuren een hele wereld van watersportzaken, klusbedrijven en handige mannetjes te vinden. We zijn opzoek naar een vervanging van onze bijboot, maar de prijzen van een opblaasbare dinghy schrikken ons af. De goedkoopste modellen gaan vanaf U$ 2.000,-, ja alles wordt hier in Amerikaanse dollars geprijst als het voor een toerist of bootjes volk is. We verzinnen plots dat we de kotterstag meer naar voren kunnen plaatsen om zo meer ruimte op het voordek te maken. Hiermee zouden we een Walker Bay 8ft op het voordek kunnen opbergen. Zo'n bootje staat hoog op ons verlanglijstje, ze kosten nog minder dan de helft van een opblaasbare bijboot en kunnen niet eenvoudig lek raken. Hij is nog net niet besteld maar lang gaat dat niet duren is de verwachting.

    050=150713==20:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Langzaam aan komt er een eind aan het uitstapjes maken en beginnen we het klussen te organiseren. De lasser is aan boord geweest om het werk op te nemen en een offerte te maken. We hebben de andere marina's bekeken en prijzen vergeleken. Deze week een praatje maken bij Power Boats om te horen of ze wat aan hun prijs kunnen doen. Vooral de 15% die ze over de ingehuurde manuren rekenen bevalt ons niet en ze zijn op alle items wat duurder dan de buren. Toch heeft Power Boats onze voorkeur op dit moment. We kunnen aan boord van de Vida vagabunda overnachten, de toilet voorzieningen zijn frisser en ruimer in aantal, er is meer klusvolk op de haven en er is geen disco/feest terrein om de hoek.
    Vandaag ook de Vida van binnen bekeken. En na 1,5 jaar afgesloten op de kant te hebben gestaan ziet alles er nog fris uit van binnen. De kakkerlak vallen waren leeg, nagenoeg geen last van schimmel (een beetje langs het fornuis) of muffe luchtjes. Aan dek had zich een stevige laag stof verzameld die met een flinke waterstraal en wat borstelen snel verdwenen was.
    Wel raar hoor zo "alleen" aan boord van de Vida. Geen Marscha of Maarten voor een praatje, koffie, hapje of borreltje zoals we dat gewoon waren te doen in Gran Tarajal op de Canarische eilanden. Straks liggen er weer twee Breewijds 31 naast elkaar, maar helaas is de Vida onbewoond. Komt ons natuurlijk ook wel goed uit want nu hebben we een opgeruimd huisje om na een dag klussen in bij te komen.
               


    051=160713==20:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Op het plaatselijke cruisers radionetje op VHF 68 was er bij het onderdeel "help wanted" de vraag of iemand een duiker wist voor het opduiken van een te water geraakte bril. Er kwamen door verwijzingen naar commerciele duikers maar Erik boodt aan de klus snorkelend te klaren, de bril lag tenslotte maar op 8-9 meter diepte. De bemanning van de Cape gaf aan eventueel met duikflessen te kunnen komen als het niet gelukt was. Er was scepsis over het snorkelend zoeken. Gelukkig lag de Flying Cloud aan de steiger en kon dus vrij nauwkeurig aangeven waar de bril te water was geraakt. Een eerste serie hoekduiken en voorzichtig boven de bodem zwemmend leverde helaas niets op. Het zicht was amper 50cm en de bodem was bedekt met een fijne modder laag die snel opdwarreld. Flying Cloud had een duikfles aan boord met een lange slang voor de adem automaat, ze gebruiken deze uitrusting voor het schoonmaken van het onderwaterschip. De slang was ruim 20 meter dus geen probleem om de bodem verder en langduriger af te zoeken. Na een half uurtje was de bril gevonden. De volgende morgen werd Erik via het netje door de Flying Cloud uitgebreid bedankt, over het gebruik van de duikfles werd niets gezegd.
    Als dank voor het opduiken van de bril kregen we vandaag de inhoud van de koelkast van de Flying Cloud, ze gaan morgen voor maand naar huis in Amerika. Altijd leuk en lekker zo'n partij eten. Het geeft je gelijk een inkijkje in het huishouden en de eetgewoonte van de collega zeilers. De diepvries loempia's werden als borrel hap gegeten met een koud Amerikaans biertje (Coors light). Vanavond eten we ravioli met spinazie/mozarella vulling, bij de koffie nog een gember koekje en wat we dachten dat blauwe schimmelkaas was bleek een blok kruiden kaas te zijn, maar het smaakte prima op de voorgezoute crackers. Een serie BBQ en vlees sausen gaan van boord bij gebrek aan ruimte in de koelkast en omdat we ze toch niet gebruiken. Morgen als lunch chicken pies en de verschillende smaken jam gaan op brood of door Ernie's eigen gemaakte yoghurt. De Uien, knoflook, bacon, olijfolie en limoenen komen altijd wel van pas. Ruim twee dagen eten en snacks voor een half uurtje duiken !


    052=200713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Als sinds de Cabo Verde staat hoog op ons verlanglijstje om zeeschilpadden te gaan kijken als ze aan land komen om eieren te leggen. Suriname en Frans Guyana zijn de landen waar de Leatherback schildpad (de grootste zeeschildpad) het meest aan land komt, Trinidad&Tobago staat op de derde plaats. Deze uitstapjes naar de beschermde stranden worden in de broedtijd van 1 maart tot 31 augustus veel door touroperators aangeboden aan toeristen. In Trinidad organiseert de lokale busmaatschappij, Public Transport Service Cooperation, onder het motto Know Your Country Tours, een hele serie uitstapjes over het eiland, tegen zeer lage prijzen, en zo ook Turtle watching.
    De hele happening is een echt Trinidaans gebeuren; kaartjes vooraf kopen in een onogenlijk kantoor dat slecht te vinden is, betalen natuurlijk in een ander kantoor en dan weer terug komen met je betaal bewijsje. Alles met een glimlach, rustig aan tempo en vriendelijke behulpzaamheid van iedereen achter de verschillende bureautjes. 's-Avonds om 19:00 uur is het verzamelen bij de bus, die na 3 kwartier wachten vertrekt als ook de laat komers gearriveerd zijn. De gids houdt een informeel praatje over de route en de schildpadden. Het publiek bestaat uit louter Trinidanen in de leeftijd van 1 tot bejaard. Iedereen heeft eten en drinken bij zich en onderweg wordt er twee keer gestopt om de voorraden aan te vullen.

    Aangekomen op Matura beach zijn we om 22:00 uur niet de enigsten. Het is vrijdagavond en vakantie tijd in Trinidad, een paar 100 man staan op de parkeerplaats. Het nieuws is dat ze de hele avond al pech hebben, zonet is pas de eerste schildpad gearriveerd terwijl vele bezoekers al vanaf 19:00 uur aanwezig zijn.
    Een half uurtje later staan we met onze groep bij de in barensnood verkerende leatherback. Ze is ongemoeid door onze aanwezigheid een gat aan het graven voor de eieren, we staan met tientalle mensen op 50 cm rondom haar. Een stevige regenbui doet de vroege bezoekers besluiten huiswaarts te keren. Wij schuilen met z'n drieen onder het plastic zeiltje dat een gids bij zich heeft. In een kwartiertje is de bui voorbij getrokken. Als de schildpad eieren gaat leggen mogen er foto's gemaakt worden, het dier is dan geheel in trance en zich schijnbaar niet bewust van alle aandacht. Vrijwillgers van Earth watch meten haar lengte en breedte, knijpen een merkteken in haar achtervin en kinderen aaien het dier voorzichtig. Een lokale gids geeft nog meer uitleg. Ondertussen komt uit de stevige branding (brekende golven van 2 meter) een tweede kolos traag en moeizaam het strand op. De meeste bezoekers zien het dier pas als ze zich met moeite een weg zoekt door het mulle zand en de toeschouwers. De drang om eieren te leggen is groter dan de verbazing over de drukte op het strand. Een half uurtje later is het tweede dier bezig eieren te leggen terwijl de eerste schildpad moeizaam weer naar zee kruipt.

    Bij het bezoekerscentrum hebben ze jonge schilpadden die later worden uitgezet. De diertjes zijn als ze uit het ei komen drie dagen onderweg om uit het zand te voorschijn te komen en hebben voor twee weken eten bij zich in een dooier zak die zichtbaar is onder hun buik. Ze gaan van hand tot hand. Deze massale belangstelling voor de schildpadden zal zeker het milieubewustzijn stimuleren maar komt voor ons wat onnatuurlijk over, liever lopen we alleen over het strand en hopen we op een toevallig ontmoeting, maar dat kan helaas niet. Tijdens het broedseizoen zijn de stranden verboden gebied en er wordt gecontroleerd door lokale groepen. Aanwezig zijn zonder vergunning kan je een boete van TT$ 20.000,- (€ 2.500,-) op leveren. Natuurbescherming heeft zijn prijs: georganiseerde trips, controle en boetes. Op door de weekse dagen en buiten de vakanties is het rustiger horen we van de vrijwillgers van Earth Watch, de afgelopen dagen waren er gemiddeld slechts 20 bezoekers per avond, zo druk als vanavond hadden ze nog niet gezien.
    Op de terug weg krijgen we nog een film te zien in de bus, net als in een vliegtuig met die klapschermen uit het plafond. Pas om 02:00 uur komen we in Port of Spain aan. Gelukkig brengt de tourleider ons met zijn auto naar de jachthaven, hij woont toch in de buurt. Het was een indrukwekkende gebeurtenis, zo'n uitje met de lokale bevolking en oog in oog met de schildpadden. Eenmaal aan boord kunnen we nog niet gaan slapen doordat het anker is gaan krabben. Pas om 03:30 gaan we te kooi nadat we opnieuw geankerd hebben in ondieper water. Het klopt wat de pilot meld "poor holding" (slechte ankergrond).

       




    053=240713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Gisteren kregen we eindelijk onze duiklampen voor het eerst in handen. De bestelling uit China bij Linkdelight was in Nederland de weg kwijt geraakt bij de post en arriveerde kort na ons vertrek uit Nederland. Via Mark (broer van Ernie) en Mieke (van de Southern Corss) die vanuit Nederland naar Trinidad kwam kregen we onze ledlampjes, accu's en opladers.
    Het zijn kleine compacte zaklampen met veel licht en waterdicht tot 60 meter. Door het gebruik van led technologie gaat een accu 300 minuten mee. Mooi spul dat ze daar maken en voor betere prijzen dan in de winkel, Waar ze trouwens dezelfde lampen verkopen als op de China site.
    Bij PowerBoats hebben we een afspraak staan om 30 juli het water uit te gaan. Die dag gaat ook gelijk de mast eraf. De lasser (Mitchell, West Coast Fabricaters/Welders) staat geboekt om 5 augustus te beginnen. Hij gaat het roer eraf halen zodat we de speling op de roeras kunnen verhelpen. Aan dek komt er een nieuwe plaat onder de mast en wordt gelijk het vluchtluik omgedraaid (opening komt naar voren). Mitchell gaat RVS septerpotten maken die op de potdeksel gelast worden. Door het verplaatsen van de septerpotten hopen we in de toekomst beter de voetrail te kunnen schilderen omdat nu de septerpotten in de weg zitten. Na het lassen kunnen we aan het schilderen beginnen. We twijfelen nog of we de hele boot hier in Trinidad doen of later op Curacao. De luchtvochtigheid is hier erg hoog en het regent vaakt, dat is geen best schilder weer.

    054=250713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    We hadden er naar uitgekeken om in helder blauw water te duiken tussen de kleurrijke vissen. Rufin met zijn boot AMANDA, een van de vele water taxi's, zou ons ophalen om 09:00 uur. Dat werd dus, na een herinnerings telefoontje van ons, 09:30. Onze duik stond gepland voor in een baaitje aan de zuid kant van Casper Grande, een boot ritje van amper 10 minuten. Rufin zou ons na 1,5 uur later weer ophalen, we betalen hem 1/3 van het geld want hij moet wel terug komen !
    Onderwater is het een blik van herkenning, een oud nederlandse soep duik in groen water. Het zicht is tussen de 0,5 en 1,0 meter. Veel sponzen en kokerwormen, voornamenlijk grijze vissen, grondels, een spinkrabbetje en een zeenaald. Tja, het had een duik in de Grevelingen kunnen zijn aan het einde van de zomer. Na 38 minuten komen we teleurgesteld boven, we bewaren onze lucht liever voor mooier duikwater.
    Daarna begint het wachten op Rufin. Een kortere duik en slecht zicht maakt ons geduld en inleving in lokale tradities en gewoonten niet beter. Als we 1,5 uur na het afgesproken tijdstip nog steeds geen Rufin zien vragen we een andere boot om ons terug te brengen. Hij rekent TT$ 100,- (€ 12,-) precies het bedrag dat Rufin nog te goed heeft van ons. Als we onze ankerbaai invaren komt Rufin er net aan, helaas geen zaken meer voor hem, deze brandstof moet ie zelf betalen (benzine kost € 0,25 per liter). Hij stelt ons nog gerust met "no problem". Onze nieuwe bootsman pepert hem in dat ie zijn klanten zonder eten en drinken had achter gelaten en dat dat toch niet kan.
    Op het naam kaartje van Rufin hadden we het al kunnen lezen "Down d Island Tours", er naar toe dus niet terug.



    055=270713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    De voorbereidingen voor "the haul out" (uit het water halen van de boot) gaan op een Trinidaans tempo door. De afgelopen avonden hebben we in windstilte en in de koelte de zeilen afgeslagen. Het was nog zoeken naar zeilzakken die groot genoeg waren. Ernie heeft van twee kleine zakken een grote gemaakt en van de beschermhoes van de bijboot een nieuwe zak.
    Onze oude bijboot, de opblaasbare met vaste alluminium bodem uit 1998, is met Jean-Michelle aan een nieuw leven begonnen. Jean-Michelle bleef erg enthousiast over zijn gratis aanwinst ondanks al onze plakkers en reparaties met sika-flex. Met veel geduld en een paar flinke potten lijm zijn alle naden vast weer te herstellen in oude glorie. Maar toen zelfs Maxwill, de lokale wonderman voor bijboot reparatie, ons afraadde er geld in te steken hebben we de hoop opgegeven.
    Bij Budget Marine staat nu een Walker Bay 8ft in de bestelling. Dit is een harde bijboot die op het voordek past, als we de bevestiging van de kotterstag naar voren verplaatsen. Om de bijboot makkelijk te kunnen gebruiken voor duiktripjes hebben we gelijk een prijsopgave gevraagd voor een Hyperlon tube. Met de tube erbij kan je makkelijker aan boord klimmen vanuit het water en heeft de boot ook meer draagvermogen.
    Vanmiddag gaan we de traditionele wandeling maken met Robin van de Heidi. Dat is voor de zeilers hier in Chaguaramas een oude gediende die iedere zaterdag met een groepje op pad gaat naar het Bamboe bos.


    056=280713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Nog minder dan twee dagen en dan staan we opgebokt op de kant. Vandaag hobbelen we nog achter ons anker. Er is rustige wind uit het zuiden die voor deining in de ankerbaai zorgt. En het is weekend, de bootjes varen af en aan zonder rekening te houden met de geankerde boten of kleine bijbootjes waarmee sommige cruisers naar de wal gaan. Met hoge snelheid en flinke boeggolven scheuren de lokale boten door het ankergebied.
    Samen met 6 andere zeilers en Robin maakten we een wandeling door het Bamboe bos. Robin weet de weg en had een maxi taxi geregeld om ons af te zetten en op te halen, de kosten deelden we met elkaar. Een korte steile klim bracht ons op een richel met uitzicht op Macqueripe bay. Door de zeebries en beschutting van het bladerdak was het heerlijk koel in het bos. De wandeling ging verder door het bos richting golfterrein en daarna aan de andere kant van Tucker Valley Road richting Bamboe Cathedraal. De reuze bamboe, die hier weelderig groeit, hangt van twee kanten over het pad en vormt zo een poort in gotische bouwstijl. De wandeling werd afgesloten met een zwempartij in de baai waar we in het begin zo mooi uitzicht op hadden.
    De Gabber ziet er op een afstand goed onderhouden uit, maar is de afgelopen 6 maanden niet gestreeld door een schilderskwast en dat is op de pijnpunten goed te zien. Op de foto hiernaast een detail van een septorpot. Deze contructie willen we veranderen, zodat we in de toekomst minder schilderwerk hebben. Nu zit de septorpot tegen de voetrail aangelast en is van gewoon staal. Je kan er moeilijk bij voor schoonmaken, ontvetten, schuren en schilderen door gebrek aan ruimte. Als je steun zoekt aan de septers veroorzaak je minimale bewegingen in de contructie die de verf doen breken waardoor zeewater uiteindelijk het onderliggende staal kan bereiken. Soms hadden we binnen een week al weer roest op deze plekken na een moeizame schilder partij. Het plan is om de septerpotten in een houdertje op het potdeksel te zetten en net als het potdeksel (de donkerblauwe strip) ook van RVS te maken.



    057=020813==16:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Sinds dinsdag ochtend staan we op de kant bij Power Boats Marina. Erik maakte nog vrienden door het openen van de vuilwater tank toen de Gabber in kraan hing en de werklui net wilden beginnen met het verwijderen van de aangegroeide zeepokken. Niemand werd vies, het gegil van de werklui duurde langer dan het leeg lopen van de slechts met zeewater gevulde tank. Na dit voorval konden we dus zelf de zeepokken verwijderen, geen werklui meer te bekennen rondom de boot. Weer een kosten besparing zullen we maar zeggen.
    We staan dicht bij de Vida vagabunda, maar we slapen nog aan boord van de Gabber omdat de werkrommel meevalt. Een extra kraan moest er aan te pas komen om de mast te verwijderen. Het liefst hadden de haven en de kraanmachinist gezien dat we een tuiger contracteerden voor deze klus. Gelukkig was het tekenen van een verklaring over verantwoordelijkheden afdoende. Erik klom via de steps de mast in voor het bevestigen van de takel. Met aanwijzingen van de kraanmachinist was de klus in een uur geklaard.

    De volgende dag kwamen 2 werklui van de haven voor het graven van een gat onder het roer. Om het roer te verwijderen moet hij ongeveer 1 meter naar beneden kunnen zakken, zodat de roeras die vast gelast zit aan het roer in zijn geheel uit de roeraskoker kan. De hak, waar het roer op steunt aan de onderkant, moet worden door geslepen. Bovendeks, bij de bevestiging van de helmstok wordt het nog puzzelen hoe we dat los maken. Dit zijn de nadelen van een roerconstructie waarbij het verliezen van je roer niet mogelijk is.
    Met het inhuren van de twee werklui worden we geconfronteerd hoe de globale economie van marktwerking functioneert. De manager van Power Boats beveelt de werklui aan en wil graag hebben dat ze in eigen lunchtijd de klus klaren. We moeten ze dan cash betalen, "hebben ze een centje extra" meldde de manager. Het graafwerk kost TT$ 50,- per voet, 1 uur graaf werk door twee man en het gat is 3 voet lang en 2 voet diep. Hum, dat is een duur gat, maar ja aan boord hebben we als grootste schep de soeplepel en daar kan je de klus niet mee klaren.
    De gravers zijn tevreden met TT$ 200,- (€ 24,--). Tja, aan de andere kant van de oceaan hadden we twee man een hele dag voor de helft van het geld aan het werk. Hier in Chaguaramas met alle cruisers zijn de prijzen en werklonen ongekend hoog voor Trinidad, ongeschoold werk kost voor de Trini's onderling tussen TT$ 200,- en TT$ 350,-- per dag.

    In de vroege ochtend uren is het nog koel en is het dek nat van condens. Dat is een goed moment om met de haakse slijper aan het werk te gaan. Tijdens het afslijpen van de septerpotten komt er veel metaal stof vrij dat met droog weer makkelijk verwaait over de boot en naar boten in de buurt. De volgende dag zijn de stofjes dan als roestputjes terug te vinden in de verf en dat is niet leuk. Tussen het slijpen door spoelen we de boot en het ijzerstof snel weg. Erik heeft al 3 slijpschijven versleten en 8 septerpotjes zijn verwijderd. Morgen gaan hopelijk de 8 voetplaten verwijderd worden met een slag grotere schijf. Maandag komt Mitchell de lasser en dan moeten wij klaar zijn met de voorbereidingen.
    Nu de mast van het dek is hebben we geen SSB antenne meer door gebrek aan geisoleerde achterstag. Van de zijreling heeft Erik een simpele antenne gemaakt die op 2 meter boven het dek hangt. Contact maken met Winlink ging goed, vanavond gaan we ontdekken of we in Bonaire te horen zijn op het Nederlandstalig caribisch radio netje (8.101 USB, 22:00 UTC).


    058=030813==16:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Donderdag was de Gabber een naaiatelier, Leentje was bij ons om Ernie wat fijne kneepjes te leren en om te ontdekken wat de Singer Promise 1409 allemaal kan. Leentje is al bijna een jaar op pad, via Amerika, Brazilie, Frans Guyana, Suriname is ze nu in de Carieb als opstapper bij Jean Michelle aan boord. Ze is tandarts, maar houdt meer van reizen en is erg bedreven met de naaimachine ontdekten we. Door iets aan het spoelhuisje van de onderdraad aan te passen kunnen we nu met de eenvoudige naaimachine van de Blokker ook het zwaardere UV-bestendige garen gebruiken. Allerlei naaisteken kwamen al door 3 lagen zeildoek heen met het UV-bestendige garen. Jammer voor Ernie want die had net een nieuwe spatlap klaar met gewoon garen. Ook werd er veel tijd besteed aan patroon knippen, passen, spelden, meten en natuurlijk kletsen. Het was maar goed dat Erik regelmatig voor boodschappen van boord was, konden de meisjes lekker kletsen.
    Sinds vanmiddag staat er een grote ventilator in de kajuit die op 110 Volt werkt. Een lekkere bries waait nu door de kajuit, het stof en de naaidraaitjes in een hoek blazend. Op het dek vorderen de werkzaamheden gestaag. Met een grotere slijpschijf konden de voetplaten verwijderd worden. Vanavond gaan de zonnepanelen van de zeerailing af zodat ook de laaste 2 septorpotjes verwijderd kunnen worden. De noodantenne voor de SSB functioneert prima, we waren goed te ontvangen in Bonaire tijdens het radionetje.
    Nu we door de walstroom geen gebrek meer hebben aan energie staat de koelkast 24 uur aan en kijken we 's-avonds filmpjes op het TV scherm met stereo geluid via de auto-radio. Op anker was het slechts 1 filmpje per avond en dan op de laptop. Nu gaan er 3 afleveringen van een TV-serie (Spooks, The Killing) door. Nadeel is wel dat het dan weer moeilijk opstaan is om 05:30. Het gesnater van de overvliegende papegaaien helpt wel om wakker te worden.

    059=040813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    De grote klussen zijn begonnen. Als eerste heeft Erik het gat van een paar dagen geleden 2 keer zo diep gemaakt in de hoop dat het roer er voldoende diep in kan weg zakken. Doordat het roer schuin gemonteerd is moest het gat iets verder uitgehakt worden voordat de 1,20 meter lange roeras aan de onderkant van de boot uit de roeraskoker kon komen.
    Tijdens het afslijpen van de hak wordt de snede nat van diesel ontdekken we. Dit is blijkbaar een standaard probleem bij Breewijds want ook de Vida vagabunda had dit. De diesel tank is in de diepe kiel gemaakt door simpel een afdekplaat aan de bovenkant te lassen, blijkbaar is de onderzijde of zijwanden niet 100% dicht. Geen probleem, de uigelekte diesel kan nergens heen en houdt de kielconstructie corrosie vrij. Ook Mitchell is niet onder in de indruk, "it was not a problem, so it is not a problem" is zijn reactie op de druppeltjes diesel (4 per minuut).
    Om niet de hele tank druppelsgewijs in het gegraven gat te laten lopen pompen we toch maar de tank leeg in een extra vat dat we van de haven krijgen. Het pompje koopt Erik bij een auto onderdelen zaak iets verder op langs de weg naar Port of Spain. In Nederland was zo'n pompje niet makkelijk te vinden, hier is een keer vragen genoeg en de meisjes van de winkel komen met 4 modellen aan.
    Deze hele klus met het roer was begonnen om de lagers te vervangen. Maar er zitten blijkbaar geen lagers tussen de roeras en de roeraskoker. Het hele systeem blijft in lijn door nauwpassende metalen ringen op de hak van het roer, en daar waar de as de boot aan onder- en bovenzijde uitkomt. In 30 jaar tijd zijn deze metalen ringen iets uitgesleten, 1,5 mm is al veel. Maar toch levert het al met al speling op. Na overleg met de werkplaats besluiten we de ring op de hak en aan de bovenzijde te vervangen. De ring waar de roeras naar buitenkomt aan de onderzijde van de boot laten we zitten. Dat scheelt slijp, las, schilder, epoxy werk onder de water lijn.

      

    Ook voor ons is er voldoende werk om te doen. Op het onderwaterschip hadden zich heel wat zeepokken genesteld. Simpel afkrabben blijkt niet genoeg. De beestjes hebben zich in een paar weken tijd tot in de epoxy laag, die het staal beschermt, "geworteld". Als we de zeepokken afkrabben blijven er kleine ronde bobbeltjes in de epoxy over die je makkelijk doorprikt, daaronder zit dan kaal staal. Alle plekken zijn door Ernie met wit krijt gemerkt, zodat we een goed overzicht houden hoeveel er moet gebeuren.
    Op het kale staal gaan we Zink-primer aan brengen. Dat is een goede anti corrosie bescherming voor het staal. Maar hier in de winkel staat op het etiket ook de bijnaam "barnacle stopper", laten we hopen dat het werkt.
    Boven op dek is het wachten tot Mitchell klaar is met zijn laswerk voor we aan het schilderen kunnen beginnen. De voorbereidingen voor het laswerk, verwijderen verf en epoxy lagen, doen we daags voor dat er gelast wordt, anders zit er al snel roest op de net kaal geschuurde plekken.


    060=080813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Een paar maanden geleden deden we een oproep voor tips over hoe we onze vast "gerotte" lier uitelkaar konden halen. WD40, kokend water, takelen met grootschoot systeem en meer opties werden voorgesteld. We stelden deze onderhouds klus maar uit totdat we in de omstandigheden waren waarbij rondspringende onderdelen ook makkelijk terug gevonden konden worden in plaats van dat ze als een donatie aan Neptunus over boord zouden verdwijnen. Loud van de Rafiki opperde het gebruik van een "poelietrekker". Deze konden we gelukkig eenvoudig in Tobago kopen bij een grote hardware shop.
    De lier werd onder de WD40 gespoten en de poelietrekker kon daarna langzaam zijn werk doen. Geweldig zo'n apparaat, een paar slagen met de sleutel en er zat beweging in de muurvaste lier. Ook een tandwiel setje binnen in moest geholpen worden met de poelietrekker. Oorzaak van alle ellende was snel gevonden, het vet in de lier zat onder het zand en de zoutkristallen. Harmatans, putsen Suriname rivier water in kombinatie met het dichtslibben van de afwateringsgaten van de lier door te veel vet waren vermoedelijk de oorzaak. Het geheel zag er uit alsof het in een zandbak in elkaar gezet was.

    Alle onderdelen hebben een nachtje in de diesel staan weken om het vet verder op te lossen en Ernie had er een klus aan om alles schoon te poetsen. De delen met corrosie werden opgeschuurd met P1500 schuurpapier zodat ze weer mooi glad zijn. Daarna alles invetten met Harken lierenvet inplaats van het eerder gebruikte schroefasvet. En dan maar hopen dat we voorlopig weer van het lieronderhoud af zijn.
    Van het geplande gebruik van zink-primer zien we af, op het kale staal gaat nu Jotamastic 87 AL uit de productlijn van Jotun. We kunnen dat hier belastingvrij kopen als we een kopie van de boot- en douane papieren aanleveren. Het is een twee component epoxy verf die op het kale staal aangebracht kan worden.
    Het slijpwerk rondom de mast en het luik is uitgesteld tot maandag in de hoop dat het dan niet regent. Mitchell wil in een dag de klus klaren zodat wij niet met een gat in ons dak blijven zitten. Ook is het mogelijk om een deel van de ankerketting te vervangen, Mitchell last dan het nieuwe stuk aan het nog goede stuk dat we houden. De eerste 20 meter zijn behoorlijk gesleten en geroest. Op nieuw laten verzinken kost bijna net zoveel als nieuwe ketting. De klussenlijst wordt maar niet korter en ook de boodschappenlijst groeit met de dag.


    061=160813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    We zijn de laatste dagen druk aan het klussen en te moe om updates te schrijven. De start van Mitchell's werkzaamheden ontroerde ons vorige week. Deze week gingen we compleet uit ons dak !
    Een slijptol volgde de afgetekende contouren op het dek. Ruim om de mastvoet werd er een deel van het dek los gesneden. Zodra de slijpschijf door het dek heen was kwam er stofwolk van fijn metaal, epoxy en verfresten de kajuit in. De grote ventilator in de kajuit blies het nog eens lekker in het rond zodat echt alles onder het stof zat. Tijdens het verwijderen van de dekplaat wordt veel duidelijk over hoe de Gabber gebouwd is en in welke volgorde onderdelen gemonteerd zijn. Helaas voor Mitchell zit de dekplaat ook onderdeks gelast aan de dekspanten en de maststeun, het werd nog een hele klus om de dekplaat te verwijderen. Gelukkig gaf dat ons de gelegenheid om de kajuit met plastic en tape hermetisch af te plakken om een tweede stofwolk te voorkomen.
    Veel van de werkzaamheden kan Mitchell over laten aan Nicolaas en Brandon. De twee jongere medewerkers werken gestaag en nauwgezet door bij temperaturen van boven de 38 Celsius. Steun zoeken of zitten op het dek is niet echt prettig omdat de zon het dek in de namiddag heeft opgewarmd tot temperaturen van een grill-plaat.

         


    De mastvoet moest worden losgesneden van de plaat om het voor elkaar te krijgen en we zien dat de klus hard nodig was. De dekplaat binnen in de maststeun is geheel geroest en voor 3/4 door geroest. Na vele uren slijpen en hameren is de dekplaat in 4 stukken verwijderd. De volgende dag wordt eerst gekeken of de nieuwe dekplaat van de juiste afmetingen is. In de werkplaats worden de mastvoet en de pijp voor de elektra kabels van de mast op de dekplaat gemonteerd.

         

    Weer een dag later is het lassen aan boord van de Gabber. Afwisselend werken Brandon en Nicolaas binnen als brandwacht en buiten met tig-lassen. Ze beginnen na de lunch en werken door tot de schemer invalt en dan is de klus ook eindelijk geklaard. De mastvoet staat op een nieuwe dekplaat, alle randen van de mastvoet zijn in de werkplaats nog een keer doorgelast, en ook alle schroefgaatjes zijn afgedicht. Hopelijk komt er nu geen water meer onder in de holte van de mastvoet, anders moeten we deze klus over 30 jaar nog een keer doen.

         


    062=170813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Naast de voorbereidingen voor het laswerk wordt er vooral door Ernie veel werk verzet met het verwijderen van roestplekken in de hoek tussen de voetrail en het potdeksel. Deze plekken zijn lastig te schuren en het werk was voor het eerst in jaren lang (6 maanden) uitgesteld. Liggend op het dek, kijkend in een spiegeltje en met verschillende maten schuursteentjes op de dremel lukt het moeizaam om tot kaal staal door te dringen. De dremel is inmiddels bezweken door overbelasting, Ernie gelukkig nog niet. Erik heeft met de slijptol de oude bevestiging van de septers afgeslepen en ook daar zit de nodige roest onder.
    We werken in de vroege ochtend vanaf 06:15 uur, als het dek nog niet opgewarmd is door de zon Na het dremelen volgt het schuren van de al geepoxyde stukken gevolgd door landurig stofzuigen en poetsen om al het ijzer- en schuurstof te verwijderen voor het zich door de opkomende wind verspreid over de rest van het dek en de boten in de buurt. Dan alles afnemen met aceton en weer een nieuwe laag epoxy op alle behandelde en nieuwe plekken aanbrengen. Erik verwijderd ondertussen de anodes, brengt nieuw staaldraad langs de steps van de mast aan en heeft de warmtewisselaar ontkalkt en weer ingebouwd. Tegen een uur of 13:30 stoppen we met het werk en gaan voor de derde keer douchen en dan uitpuffen achter de ventilators in de kajuit.
    Naast de boot hebben we een schuurtje annex werktafel gemaakt van de dinghy en pallets afgedekt tegen zon en regen met een dekzeil. Over het dek kunnen we helaas geen doek spannen door gebrek aan mast en giek. Gisteren sloten we de epoxy werkzaamheden aan het onderwaterschip af, nu nog "slechts" schuren, primer laag en anti-fouling.

         


    063=210813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    In de vroege ochtend, nog voor we aan het werk gaan, hebben we een paar keer gewandeld in het bos. Goed om wat beweging te hebben en om vogels te kijken. Tijdens de eerste wandeling kwamen we bij een boom waar een groep Oranje vleugel amazone's een tijdelijke rustplaats had genomen. Nou ja, rust, dat is het nooit met die kwetterende papegaaien. We zien en horen ze iedere avond vanuit het bos overvliegen naar hun nachtrust plek. Het zijn er een paar honderd en ze vliegen al kwetterend in groepjes van 2 over de werf. In het bos konden we ze goed van dichterbij zien, er zat ook een fraaie Gestreepte helmspecht. Tijdens latere wandelingen, met verrekijker en fotocamera, zagen we: Vorkstaart koningstiran de Grote kiskadie en de Geelstuit buidelspreeuw.
    Aan dek gaat Ernie gestaag door met het lagen opbouwen, schuren, ontvetten, kwasten. Om de paar dagen komen Mitchell en zijn jongens langs voor wat klussen. De nieuwe septerpotten staan op het potdeksel, zie de foto hiernaast. Er is nu in ieder geval meer ruimte om de voetrail te onderhouden/schuren/schilderen.
    Met lasapparatuur aanwezig op de Gabber komen er ook wat kleine klusjes bij. Een nieuw stuk ankerketting wordt, ter vervanging van de eerst roestige 15 meter, aan de bestaande gelast. En van de week brak een spijl af van het fornuis rooster waar de pannen op staan, even lassen en weer gemaakt ! Het spruitstuk van de uitlaat, de bochtige pijp waar uitlaatgas en koelwater gemengd worden was ook aan reparatie toe.
    Nu is het wachten op het terug plaatsen van het roer. Daarna de dieseltank weer vullen en gelijk maar eens stevig spoelen want bij het helemaal leeg maken van de tank kwam er de nodige prut van de bodem los.



    064=260813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Al weer een week geleden waren we bij Pan On Avenue. Vanaf half acht in de avond tot vroeg in de ochtend gaven ruim 25 Pan-bands (steeldrum-olievaten) een optreden vanaf vrachtwagens die over Ariapita Avenue reden. Wij hadden een mooi plekje uitgekozen nabij het podium met de officials. Het enthousiasme van de spelers was aanstekelijk en het was fantastisch om te zien dat jong en oud meededen. Lead-drummers van amper 10 jaar en ritme kloppers van 70+. Alle bands hadden een vergelijkbare bezetting qua instrumenten, maar toch wisten ze zich te onderscheiden door verschillende ritmes en melodien. Om 23:00 uur gingen we opzoek naar vervoer naar de haven, de eerste 7 steelbands waren toen pas voorbij het podium gekomen. De reguliere maxi-taxi's rijden dan niet meer, maar we hadden geluk een late maxi-taxi wilde ons wel meenemen tegen het standaard tarief.
    Deze week heeft Mitchell de meeste van de laswerkzaamheden afgerond. Het terugplaatsen van het roer en een nieuw lager aan de bovenkant van de roeras maakten de Gabber weer tot een completere boot. Ernie ziet het einde nabij komen van haar dremel klussen. Inmiddels is een stuk van de romp boven en onder de waterlijn geschuurd en zelfs van de opbouw zijn al een aantal vlakken geschuurd.
    We hebben een nieuwe schuurmachine gekocht, onze oude staat in de opslag in Nederland. Nu er meer en meer apparatuur die op 110 Volt werkt aan boord komt was het ook nodig om een extra omvormer van 12 Volt naar 110 Volt aan te schaffen. Hier in de haven hebben we walstroom, 220 Volt en 110 Volt, maar onderweg willen we de nieuwe dremel en schuurmachine ook kunnen blijven gebruiken.

      : 


    065=310813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Van Maarten en Marsha vernemen we net dat ze hun Breewijd 31 willen verkopen. De boot staat keurig onderhouden hier in Trinidad op de kant bij Powerboats Marina. Het lijkt ons een buitenkansje voor zeilers die er naar verlangen om in de Carieb te varen. De atlantische oversteek is al gedaan, vanaf Trinidad kan het ontspannende zeilen beginnen tussen de talrijke tropische eilanden met helder water. Maak van het het rondje Atlantic een praktische variant en wordt koploper van de vertrekkers 2013 door een start in de Carieb ! Vaar met de Vidavagabunda terug naar Nederland of gebruik haar als een ontsnapping aan het grauwe en grillige klimaat van Nederland in de wintermaanden. Hier schijnt alle dagen de zon en is de wind stabiel uit oostelijke richting. Hoort zegt het voort !

    Meer details over deze prachtige Breewijd 31 op de site van www.vida-vagabunda.nl. Vraagprijs U$ 40.000,--.


    066=080913==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Het te warme weer, vroege opstaan en harde werken weerhoudt ons van het doen van updates. Inmiddels zijn alle plekjes schoon gedremeld door Ernie, de romp, het dek en het onderwaterschip zijn geschuurd. Vaak verzuchten we de laatste dagen "hadden we maar een polyester of aluminium boot", maar dat blijkt tijdens onze wandel rondjes over de werf ook niet echt een oplossing te zijn.
    Veel van de lange termijn cruisers met een polyester boot staan hier op de kant om reparaties uit te voeren in verband met osmose, sommige boten moeten totaal geschild worden. Langdurig in het water liggen en veel zon is voor een polyester boot niet goed. De aluminium boten vechten tegen electrolyse. Verkeerd gemonteerde motoren, pompen, lieren en onderdelen van roest-vrij-staal, geven de aluminium booteigenaren kopzorgen over corrosie. Er staat hier zelfs een Alu-boot waarbij een metalen houtschroef van het interieur de wand raakte en zich inmiddels een gaatje in de romp heeft gevreten.
    Nee, zo over de werf lopend zijn we tevreden over de kwaliteit en conditie van onze Gabber. Er staan hier ook stalen boten zonder goed onderhouden lagen epoxy en verf op het staal. Regelmatig zien we dat er onder de waterlijn nieuwe stukken metaal ingelast moeten worden. Lekkages van afvoeren, ankerbak of de afwatering naar bilge waren dan niet orde. Bij al die ellende van andere boten vallen de roestplekjes op het potdeksel bij ons reuze mee.
    In ons schuurtje staat een indrukwekkende verzameling epoxy, filler, primer en verf blikken. Komt vooral omdat veel van de verven die we gebruiken "2-component" zijn; een epoxy/filler/primer/verf en een harder. Ondanks dat we maar 3 kleuren aflak gebruiken staan er dan toch 10 verschillende blikken, 3 soorten thinner, aceton en terpetine.


    067=090913==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    De cruisers op de marina's en ankerplaats bij Chaguaramas zijn van allerlei pluimage. De luxe varianten hebben hun boten op de wal achter gelaten, van boven afgedekt met een tent van krimpfolie, op een van de luiken staat continue een airconditioner te snorren om het binnen klimaat te regelen. Tegen de tijd dat ze terug komen heeft een "contractor" (ingehuurde werker) de boot gepoetst en het onderwaterschip in de anti-fouling gezet. Aan de andere kant zijn er de zeeschuimers die achter eigen anker liggen in de baai en op iedere "free-bee" (gratis weggevertje van andere zeiler) af gaan die op het radio-netje wordt aangeboden.
    Daartussen zijn er alle varianten als: wonen aan boord met of zonder gehuurde airco of ventilator, gebruik van klusjes mannen, werken aan de eigen boot al dan niet met een appartementje van de haven. Ook qua avontuurlijke instelling verschillen de cruisers. Neem je net als de lokale bevolking een maxi-taxi of wacht je liever op de lijndienst (€ 0,36 goedkoper) of ga je slechts de "enge boze buitenwereld" in met een georganiseerde boodschappen trip naar een van de luxe winkelcentra. Sommigen komen helemaal de haventerreinen niet af. Alles is tenslotte ook op steenworp afstand te koop. Er is een kleine vestiging van de HiLo-supermarkt keten, Budget-marine, Peake-chandlery en tal van gespecialiseerde zaakjes op het gebied van scheepsbenodigdheden. De luxe restaurants en eettentjes voor de werklui bieden een keuze aan Amerikaans/Europees eten of lokale kost als: roti, bush shot up, cow-heel of pig-tail soup en doubles.
    Op Youtube staat een reclame filmpje dat de bemanning van de Corinthian onlangs heeft gemaakt voor PowerBoats Marina. Klik op de link om een impressie te krijgen van de haven waar we nu zijn, filmpje van Power Boats.


    068=110913==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Dat we met reizen andere culturen, gewoonten en mensen gingen ontmoeten hadden we ons gerealiseerd. En dat je in situaties kan komen die je met beperkte technische of medische middelen zelfstandig moet oplossen wisten we ook. Dat maakt het zeilers bestaan juist zo leuk en avontuurlijk.
    Maar dat met reizen ook de technische standaarden veranderen hadden we ons nog niet zo gerealiseerd. OK, een andere schroefdraad op een gasfles of de zeldzame keren dat we in een haven liggen met een niet EU-walstroom stekker, daar hadden we ons op voorbereid.
    Hier in Trinidad zijn we aangekomen in het voormalig Britse rijk en de "Imperial standard" is hier dagelijkse kost. Verf gaat per gallon, drinken in oz., een eetbuffet heeft een prijs per pound, touw of lappen stof koop je per feet of yard en teakhout per square inch tot zover zijn het nog overkomenlijke verschillen die eenvoudig om te rekenen zijn.
    Helaas gaat de imperial standaard ook zo ver als de maatvoering van schroefdraad en dan wordt het plots onmogelijk om een passend schroefje te vinden voor de in Nederland met DIN maatvoering getapte schroefgaten. Gelukkig zijn er ook bakjes met "metric" bouten en moeren. Die kan je dan mooi gebruiken totdat je besluit om nieuwe schroefgaten te tappen en je tapje afbreekt. In Nederland koop je dan een nieuwe M4, M5 of M weke maat dan ook tap. Hier in Trinidad vermelden ze plots bij de M standaarden ook de spoed van de schroefdraad, M6x0,80 of M6x1,0 en dan wordt een nieuw schroefgaatje maken plots een wetenschap.
    Onze windvaan (Aries) was tot voor kort het enigste onderdeel met Engelse maatvoering qua schroeven en inbusbouten. Daar zijn nu de door onze lasser Mitchell gemaakte septerpotten bij gekomen met 1/4" (quarter) inbusboutjes. Hoeveel andere "Imperial" schroeven er bij komen is onbekend. Een afgebroken M4 tap zit nog in de reling waar het zonnepaneel aan hangt. Dat gat wordt pas opgeboort naar M5 als eerst het vluchtluik geplaatst is met M5 boutjes. Bij het omdraaien van het vluchtluik moeten er een paar nieuwe schroefgaten geboord en getapt worden en daar willen we onze zeldzame M5 tap eerst voor gebruiken voor we overstappen op de "Imperial standaard".


    069=140913==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Al meer dan 6 weken staan we op de kant bij Powerboats marina. Hiernaast een foto van de Gabber. De mast ligt er naast en de ankerketting er voor. Een prima gelegenheid om in de verloren uurtjes ook wat poets en schilderwerk te doen aan mast en ankerketting. Op de punt van de boot hebben we een bamboe stok van 5 meter bevestigd die een lijn omhoog houdt met daarover een schaduwtent en vanaf de top loopt de SSB antenne naar het achterdek. Het lukte om verbinding te maken met Nederland (PA3V, PI4DEC) en ik was hoorbaar in New Foundland bij Dennis aan boord van de Bodyguard. Inmiddels staat de mast weer. De poetsbeurt van de VHF antenne connectoren was zinvol, de AIS signalen komen nu zonder storing binnen en ook zenden gaat tegenwoordig een stuk beter met de antenne die in de top van de mast zit.
    Ernie schildert er driftig op los. Dat is wel lastig met het warme weer, want zweetdruppels vallen gestaag in het schilderwerk als ze niet op past. De Gabber wordt aan dek witter en de romp krijgt ook een lichtere kleur. We hopen met de nieuwe kleuren dat de boot iets koeler blijft onder de tropen zon.
    Het radionetje van de cruisers dat hier iedere dag is werpt zijn vruchten af. Erik had laatst weer een duikklus met het bevrijden van een anker dat vast lag tussen touwwerk van een oude mooring. Dat leverde naast afkoeling en dankbaarheid ook nog eens U$ 50,-- en een windscope op. Een windscope is een soort van tentje dat je over je geopende luik zet waardoor de wind dan beter naar binnen blaast. Eergisteren was helemaal een top dag ! De Prairi fox boodt een werkende SSB zender en antenne tuner als "free-bee" aan (gratis weggevertje). De antenne tuner, ICOM AH-3, kan ook de frequenties beneden de 3,5 Mhz tunen en dat is een verbetering ten opzichte van onze AH-4 tuner. Jammer voor Erik is wel dat hij nog niet met zijn nieuwe speeltje mag knutselen, eerst moet er geschuurd, geschuurd, geprimerd, geschuurd en geverfd worden.

            


    070=200913==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Plots ontdekken we dat ons verblijf in Trinidad niet op 19 september verloopt maar al op 9 september verlopen is. Dinsdag (17 september) proberen we bij de immigratie toch nog een verlenging te krijgen van ons verblijf. Doorgaands is dat een afspraak maken, een week wachten een interview en wat brieven meenemen. Helaas deze medewerkers van immigratie waren de uitvoerders van een stringenter vreemdelingen beleid en wezen ons resoluut het land uit. Niets geen gemaar of smoesjes, HET LAND UIT ! en wel zo snel mogelijk.
    Het was dus zaak voor ons om snel iets te organiseren. We boeken een dagretourtje Venezuela met de veerpont en melden nog even bij de haven dat we weg gaan. Daar gaan de dames gelijk aan het werk om, de blijkbaar nodige, brieven te schrijven voor immigratie en douane terwijl het eigenlijk sluitingstijd is. Om vier 's-middags staan we met de brieven voor tijdelijke import en de overdracht van verantwoordelijkheden over de Gabber aan Powerboats marina op het kantoor van immigratie. De bazin verlaat net het kantoor en draagt de achterblijvers op ons "over tijd" in rekening te brengen omdat er na vier uur gestempeld gaat worden. De bazin lijkt er genoegen in te scheppen het ons zo min mogelijk naar de zin te maken in Trinidad. Daarna met de gestempelde brieven naar de douane en nog even een gestempelde set onder de deur doorschuiven bij Power boats, ja ja alles hadden we in 4 fout bij ons.

    Woensdag morgen gaan we met de veerpont van Pier 1 (5 minuten bij ons vandaan) naar Guiria in Venezuela. Het is een tocht van 3,5 uur. Het ontschepen van de 50 passagiers duurt ruim 2 uur zodat van onze tijd in Venezuela maar weinig overblijft. We willen wat van Guiria zien en ergens de lunch gebruiken. Na nog geen 5 minuten lopen richting het dorp stopt er een politieauto en de agenten melden dat het te gevaarlijk is voor ons om op straat te lopen. Ze bieden ons een lift aan. Al pratend over wat we willen doen krijgen we ook de retour lift aangeboden en wisselen de agenten uit eigen zak voor ons TT$ 100,- voor Bolivar 250,- (circa €12,-) zodat we de lunch kunnen betalen. We worden afgezet bij de lokale chinees en ze pikken ons over 30 minuten weer op.
    De Chinees is niet veel bijzonders maar het vult de maag en we zitten koel en veilig. Als het eten op is staat de politie alweer voor de deur. In gebrekkig Spaans praten we wat terwijl ze ons een rondritje door het armoedige dorp geven. Er zijn teveel wapens en slechte mannen onder de 4000 inwoners is hun verhaal. We kunnen het helaas bevestigen met verhalen uit een Caribisch zeilersblad. Dit schiereiland en de kust zijn gevaarlijk. Regelmatig worden jachten overvallen en recent ook met een dodelijke afloop van een Nederlandse zeiler die we ontmoet hadden in Tobago.


    's-Avonds zijn we om zeven uur weer terug in Trinidad. De medewerkers van immigratie maken veel en lange werktijden, de mensen die ons het land uitstuurden waren er toen we vertrokken en ook nu bij aankomst zijn ze er weer. We krijgen een stempel voor 2 dagen verblijf in Trinidad. Die tijd kunnen we gebruiken om op kantoor langs te komen en dan krijgen we een stempel voor een verblijf van 3 maanden.
    De stempel procedure: 1) ontscheping van de Gabber, 2) inscheping op de veerpont, 3) binnenkomst Venezuela, 4) verlaten Venezuela, 5) ontscheping veerpont en 6) inscheping Gabber. Ja, ja ze houden van hun werk hier.
    Maar toch moet het frusterend zijn of een ziekelijke genoegdoening geven. Want vanaf het moment dat we het land uitgestuurd werden wisten we allemaal dat we binnen 48 uur weer voor de balie zouden staan en dat we een langer verblijf in Trinidad zouden krijgen. In deze 48 uur tijd zijn wij een slechte ervaring met de overheid van Trinidad rijker, TT$ 1650,- (€ 222,-) armer, een dag niets anders kunnen doen dan aan boord van een veerpont hangen, 6 stempels in het paspoort, 3 brieven worden opgeslagen in 4 verschillende archieven en veel onnodig werk lijkt uitgvoerd te zijn.
    OK natuurlijk gaan we in de toekomst oplettender om met datums en tijden, maar daarmee zijn we vermoedelijk samen met immigratie de enigsten op dit Caribische eiland die het concept van tijd en afspraak erg consciëntieus naleven.


    071=240913==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Na de verplichte onderbreking ging het schuren, epoxyen, primeren en schilderen gewoon door aan boord van de Gabber. Inmiddels is het gepriegel met de roestplekjes aan dek achter de rug en kan Ernie eindelijk door schilderen. Alle anti-slip vlakken zitten al in de eerste laag verf en veel andere stukken al twee lagen, de buiskap en de horizontale stukken van de opbouw hebben 3 lagen verf en zijn daarmee klaar.
    Het schilderen gebeurt in de vroege ochtend, het is dan nog niet zo heet en de meeste regen valt pas na 12:00 uur. Onze zonnetent, die over de kuip en kajuit hangt, doet ook meer dienst als regentent dan als zonnetent. Ernie kan nu lekker doorschilderen ook al regent het. Gelukkig is er ook nog vrolijke afleiding van het schilderwerk. Donderdag's is er de "pot luck BBQ" op de haven. Iedereen neemt dan eigen vlees mee voor de BBQ en een gerecht om te delen. De bemanning van de "Aragon" genoot van een koel wit wijntje die ze bij zich hadden in oude cola flesjes. Bij navraag bleek het een zelf gebrouwen wit appel wijntje te zijn dat prima smaakte. Al pratend over wijn vonden ze onze in plastic zak en kartonnen doos wijn te duur. Zij maken circa 20 liter wijn voor TT$ 75,- (€9,- = €0,34 per fles) terwijl onze voordeelverpakking van 3 liter TT$ 130,- kost (= 3,75 per fles).

    Hun recept voor wijn: 3 kilo suiker oplossen in warm water, 3 liter pure appelsap of witte druivesap erbij en totslotaanvullen 20 liter en tot slot 22 gram gist toevoegen. Deksel erop maar een beetje los laten zodat de CO2 (koolzuur gas) kan ontsnappen. Als het uitgeborreld is, na circa 3-4 dagen afhankelijk van de temperatuur, is de wijn klaar. De wijn afhevelen in 1,5 liter flessenen die goed tot de top afvullen en sluiten. Na een paar dagen wordt de wijn helder door het bezinken van alle droes, je kan hem dan drinken of weer over doen in andere kleinere flesjes en voor een paar weken bewaren. De wijn smaakte prima tijdens de BBQ en de eerste 10 liter van het wijnhuis Bateau Gabber is in de maak. Zie voor meer informatie over wijnmaken deze link "How to make drinkable wine in just onse week". Met deze besparing in het vooruitzicht maken we ook de reis- en zeilplannen voor het nieuwe seizoen en heroverwegen we de aanschaf van een windmolen om ons nachtelijk energie tekort te compenseren.
    Het orkaan seizoen duurt nog even, Ernie's moeder is eind oktober jarig, de kerstdagen zijn we ook graag thuis en Erik's moeder is begin januari jarig.

    Ons zeilseizoen begint dus pas half januari. We zijn dan de zeildrukte vanuit Europa nog ruim voor als we via de oostelijke Carieb langzaam omhoog varen richting Puerto Rico. Puerto Rico is Amerikaans grondgebied en we hebben net via internet de visum aanvragen verstuurd. De vragen of we van plan zijn misdadige activiteiten, mensenhandel of prostitutie te gaan ondernemen hebben we maar met nee beantwoord. Gelukkig wist ik de naam nog van de managers bij mijn oude werkgever, helaas het telefoonnummer was me ontschoten. Ook waar, wanneer en hoe laat we in Amerika voet aan wal zouden gaan zetten was moeilijk zo op voorhand te beantwoorden, evenals het telefoonnummer aldaar en het adres. Er komt nog een interview hier in Trinidad op de ambassade en hopen het dan uit te kunnen leggen. We kregen van een andere zeiler de tip dat Puerto Rico aanzienlijk goedkoper is om te bevoorraden in vergelijking met een ander caribisch eiland. Helaas hadden we niets meer aan zijn tweede tip, vlieg eerst naar Miami en vanaf daar boek je een nieuwe vlucht naar NL dat schijnt veel goedkoper te zijn maar ja, we hadden al geboekt. Bonaire en Curacao moeten dus nog even op ons wachten.
    Nu hebben we plots een einddatum voor ons geklus. Nog vier weken schilderen in de hitte tussen de regenbuien door en dan de koelte in van de Nederlandse herfst en winter. We kijken uit naar familie en vrienden en slapen onder een dekentje.



    072=031013==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Gestaag schilderen we door, de meeste voortgang maakt Ernie aan dek in de beschutting van het regen annex zonnetentje. De antislip stukken worden toch maar niet wit, dat is erg besmettelijk en het werd wel heel wit aan dek. Ze worden nu zandkleurig en dat is een mooie afwisseling in kleur. Van de romp heeft de baksboord kant inmiddels 1,5 laag verf gehad, de groenige kleur geeft de Gabber een andere uitstraling dan het donker blauw dat er de afgelopen 10 jaar op zat. Het is 8 jaar geleden dat we de romp verfden met twee component DD-lak van "de IJssel". Dat we de romp nu aan het verven zijn komt vooral door het verplaatsen van de septerpotten, hierdoor was er kaal staal op de voetrail gekomen. We zijn benieuwd hoe lang de Jotun hard-top het uithoudt onder de tropen zon.

    De tropen zon, hoge temperatuur van het staal, andere luchtvochtigheid en andere verf maken ook dat we aan het zoeken zijn naar de beste manier van verven onder deze omstandigheden. De eerste laag verf was een teleurstelling en die is dan ook flink terug geschuurd, vandaar dat we deze als een halve laag tellen. De methode die ons het beste bevalt is de verf 20% te verdunnen met thinner voor de eerste laag (volgende lagen verdunnen we met een veel hoger %), opbrengen met een dunne roller van circa 10cm breed en daarna de verf voorzichtig uitstrijken met een een kwast van schuimplastic. Door het uitstrijken verdwijnt de sinaasappel structuur die je met het opbrengen met een roller krijgt. Uitstrijken met een kwast gaf een streperig effect en het is belangrijk dat het uitstrijken in nog goed vloeibare verse verf gebeurt. Erik loopt daarom ook maar slechts één baan voor op Ernie die van het uitstrijken is. Best gezellig zo met zijn tweeen op een wiebelige plank om 05:30 uur in de ochtend, met kwetterende vogels en overvliegende papegaaien.

    Plannen zijn er om te veranderen en zo is van onze aangekondige besparingstrip naar Puerto Rico (Amerika) niets meer over. Althans van de trip, de besparing is gebleven. Aan het einde van de aanvraag procedure voor een Visum werd duidelijk dat de kosten € 120,-- per persoon zouden zijn. En wij geloven niet dat het zo goedkoop is in Puerto Rico dat we deze investering makkelijk terug verdienen. Bovendien was het twijfelachtig of we met onze reissnelheid en late start wel zo noordelijk in de Carieb zouden komen. We zien wel hoe ver we komen en zoals het er nu naar uitziet zijn we pas volgend jaar juli in Bonaire.

    Op de foto's alle vogels die op het papieren geld staan in Trinidad. Het 1 Dollar biljet is slechts € 0,12 ! Er zijn ook muntjes van 1,5,10 en 25 cent. In de winkels krijg je het als wisselgeld en je kan er snoep voor kopen. Maar de meeste Trini's geven niet om klein geld want er liggen heel veel muntjes op straat. Erik wordt vaak wat meewarig aangekeken als ie weer bukt voor een cent of stuiver.
                                                                 1   =     Scarlet Ibis
                                                                 5   =     Mot mot
                                                                 10 =     Cocrico
                    20   =     Humming Brird.
                    50   =     Red Capped Cardinal
                    100 =     Bird of paradise

           


    073=041013==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Per mail ontvingen we twee herinneringen, één van de nog niet betaalde contributie van de duikclub en één over de belastingen. De contributie was snel betaald dankzij internet en de mail over de belastingen was een vrolijke van de Belasting Helden.
    Bij de Belasting helden kan je eenvoudig narekenen of het middelen van je inkomen over drie belasting jaren je voordeel kan opleveren. Voor mensen met wisselend inkomen (ga niet wachten tot mijn 67 om iets leuks te doen, jaartje er tussen uit zeilers, etc) kan dat voordelig uitpakken. In maart maakten wij een proefberekening op de site met gebruik van het inkomen over 2012. De herinnering die we van Belasting Helden ontvingen ging erover dat de definitieve aanslag over 2012 wel rond zou zijn en dat we alsnog gebruik zouden kunnen maken van de middelingsregeling. Maar via de belastingen hadden we al ontdekt dat de middeling alleen kan over afgesloten belasting jaren. Onze aanvraag was in maart binnen een week retour gekomen. Maar niet getreurd, een nieuwe bereking leerde dat het voordeliger was te middelen over de jaren 2009-2010-2011. Ja leuker kunnen ze het niet maken bij de belastingen en met de rekenhulp van Belasting Helden ook niet makkelijker. Probeer het zelf maar eens.
    Hiernaast het nieuwe kleuren pallet van de Gabber. Zandkleur voor de antislip, wit voor de opbouw, groen voor de romp en grijs in de kuip. Het wit heeft op de foto een blauwzweem, maar dat komt door het regen-zonne-zeiltje. Het groen-blauw van de romp is in zonlicht echt groenig, er zitten pas twee lagen op dus het wordt nog mooier.


    074=051013==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Veel contact met de andere zeilers hebben we niet op de haven. Alle nationaliteiten klitten bij elkaar, wij zijn op Power Boats de enige Nederlanders en als zelfklussers val je hier toch al een beetje buiten de boot. Maar gisteren kwam Regine van de franse boot Freevol langs, onze voormalige werfbuurtjes die een weekje naast ons op de kant hebben gestaan. Ze bracht de groeten over van de franse catamaran Contre temps waar we in Mindelo (Cape verde) naast geankerd lagen. Toen Erik daar in de mast was voor een klusje maakte hij een mooie foto van de Contre temps. We hadden verwacht dat ze Panama al door waren richting Frans Polynesie waar ze zich wilden gaan vestigen. Ingrijpende reparaties aan hun gloednieuwe boot heeft de tocht vertraagd hoorden we nu.
    Via het radionetje op VHF 68 horen we soms de naarste dingen langs komen; gewapende overvallen aan boord van geankerde boten in de Bloody bay op Tobago en op Union Island, bijna electrocutie op een stalen boot die op de kant staat, overleden echtgenoot op de ankerbaai na een heerlijke ontspannen dag. Al het nieuws gooit je gedachten heen en weer tussen "leef de plannen en dromen die je hebt voor het te laat is" en "is zeilen in de Carieb wel zo relaxed".

    Gelukkig zijn de mensen die we ontmoeten erg vriendelijk. Buiten het hek van de marina staan er meerdere eettentjes waar ontbijt en lunch verkocht wordt. Afhankelijk van de culturele achtergrond van de kok verschillen de menu's. Een heerlijke Pig tail soup (varkens staarten soep) koop je bij een Creoolse mevrouw, Roti's bij een Hindustaanse en Double's bij de vermengde cultuur van Trinidianen. Het zijn lange en vooral vroege dagen voor deze venters. Het ontbijt voor de werklui is er al vanaf 06:00 uur. Er wordt verkocht vanuit de achter klep van een auto, een afgeladen busje en een simpele pary tent tegen de regen of zon. Roti's, double's en curry's worden thuis gemaakt en warm meegenomen in thermo boxen of rechaud's. Vaak begint de dag voor de kok's al om 01:00 's-nachts. Je moet dan ook niet verbaast zijn, als de verkoper ook de kok is, dat ze regelmaitg slapend in hun stalletje zijn aan te treffen.
    De Pig tail soup hebben we al zelf gemaakt: varkens staartjes, pompoen, wortel, zoete aardappel, kook banaan, cassave, gele erwten, blikje mais, knoflook shadow beni (smaakt als koriander) en wat Golden ray boter. Vlees en groente koken tot het goed gaar is, een blikje gele erwten maakt het makkelijker, dan de stamper er over om een gebonden soep te maken. De Golden ray boter bevat palmolie en dat geeft een specifieke smaak. Wij houden altijd van wat bijt en groenten dus we houden wat gesneden groente appart die net gaar gekookt wordt en waar de stamper niet over gaat. Origineel horen er ook Okra's (lady fingers) in maar die vinden we wat slijmerig en we hebben er Kouseband (spercieboon) en zoete pepertjes bij gedaan.


    De houtwerkplaats van de haven neemt ons teak van de kuip onderhanden. Een flink aantal schroeven was zichtbaar geworden en een paar planken hadden scheuren. Ze schuren het oppervlak weer glad, boren de schroefgaten wat dieper en plaatsen nieuwe proppen zodat alles er weer netjes uit ziet. In het teak voor de ingang komen gaten waar precies een kopje in past, we hopen zo gevrijwaard te blijven van rond vliegende kopjes koffie als we onder helling liggen.
    Mitchell heeft het vluchtluik weer los kunnen krijgen, Erik kwam daar gereedschap voor tekort, zodat we de lekkage kunnen verhelpen. Maar helaas nam de sikaflex wat lagen verf en epxoy mee dus eerst een paar dagen lagen op bouwen voor we het kunnen terug plaatsen.
    Bij Budget marine hebben we nu ook een windmolen in de bestelling. De Aerogen 4 is het geworden omdat deze hier makkelijk leverbaar was en de wieken slechts 87cm zijn. Er komt ook een bijpassende regelaar bij met dumpweerstand en alles wordt belasting vrij omdat we een boot in transit zijn, dat scheelt mooi 15%. Met Mitchell al besproken hoe we de windmolen kunnen plaatsen en of hij de bimini groter kan maken. Er waren mogelijkheden, maar hij heeft het deze weken wat druk, vanaf volgende week zou hij weer "in control" zijn over zijn agenda hoopte hij want het was een gekke huis de afgelopen weken. Tja, dat hadden we al gemerkt. Steeds als we een afspraak met hem hadden kwam hij niet opdagen, na 3 weken opperden we of we misschien een klacht moesten indienen bij Power Boats, 5 minuten later stond hij voor onze neus en was de klus in 15 minuten geklaard.



    075=121013==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Een laatste mooie laag verf krijgen we niet naar tevredenheid op de romp. Het blijft streperig of een sinaasappel structuur wat we ook proberen met verdunnen, tijdstip op de dag, rollen of kwasten. Volgende week komt Raoul voor een proffesionele finishing touch. Dat geeft ons wat lucht in het drukke klus programma. De routine van vroeg opstaan houden we erin. Zaterdagmorgen zaten we met 15 andere zeilers om 06:00 uur 's-morgens in twee gereserveerde maxi taxi's naar de markt in Port of Spain. In overdekte hallen en op de straat erom heen werden allerlei vers producten verkocht door de kwekers zelf. Goed spul en niet in de koeling geweest dus ideaal om proviand in te slaan.
    Ook de ingredienten van populaire lokale drankjes waren er te koop. Verse Sorel, rode bloemen waarvan ze een siroop trekken. Verse Seamoss, een zeewier waarvan ook een drankje getrokken wordt en ingredienten om Mauby te maken, boomschors, steranijs, komijn en nog wat kruiden. Al deze drankjes zijn kant en klaar te koop in de supermarkt, maar ook als siroop en her en der kom je eigen maaksels tegen in de straatverkoop.

           

    Het was weer een uitje tussen de lokale Trinidianen. Regelmatig als we op pad zijn krijgen we waarschuwingen van lokaal volk om voorzichtig te zijn of ze vragen of we niet lastig gevallen worden. Maar we voelen ons uitermate veilig in het lokale transport en ontmoeten altijd wel behulpzame en vriendelijk mensen.
    Maar we weten uit het lokale nieuws dat de bevolking onderling niet altijd zo ontspannen en goed gehumeurd is als wij ze ontmoeten. Het aantal moorden dit jaar in Port of Spain stond op 6 oktober al op 300 en de krantekop meldde cynisch "en we tellen door". Verder is er in het nieuws veel aandacht voor corrupte politici, politie en de vetes die worden uitgevochten in bepaalde wijken of plaatsen door gangs (bendes).
    In de verkiezingscampagnes is er de discussie over een eerlijker overheid die er is voor de burgers in plaats van voor het vullen van de eigen zakken. Eén campagne item maakte weer duidelijk dat wij hier in Chaguaramas in een geisoleerd stukje van Trinidad verblijven. Warner, een politicus, belooft om het minimum loon te verhogen naar TT$ 20,-- per uur (€ 2,40) als hij aan de macht komt. Hier op de haven betalen we minimaal vijftig Amerikaanse dollar per uur (€ 37,50). Het is en blijft een elite gezelschap die zeilers en de werkers erom heen.
    Vanacht maakten we onze eerste aardbeving bewust mee, het was gelijk de zwaarste in de geschiedenis van Trinidad met 6,4 op de schaal van Richter. In de kajuit voelde we de boot trillen alsof windstoten aan het zeil trokken of alsof dat de motor moeizaam wilde starten. Maar het was dus een aardbeving van circa 30-45 seconden, geen schade gevallen gehoord en het schijnt wel vaker voor te komen. Gevaarlijker zijn hier de tijgermuggen die de knokkelkoorts (dengue) over kunnen brengen. Je hoort ze niet zoemen en voelt ze niet gaan zitten maar ze steken wel ! Een aantal zeilers zijn er al ziek van geweest.


    076=161013==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    Rawle de schilder heeft de laatste verflaag met de roller aangebracht. We zijn blij dat het netter is dan we zelf konden doen, maar niet blij omdat het nog steeds niet zo netjes is als we in Nederland gewoon waren het zelf te doen.
    Als feestelijk afsluiting van het schilderwerk zijn we bij de Trinidad & Tobago Hospitality & Tourism Institute gaan lunchen. Het was een heerlijke 7 gangen lunch: Fig au gratin - Mushroom cappucino - Pickled beet sea bass - Israeli couscous tabbouleh - Chick jiazi kebabs / Chef's beef special - Watermelon sorbet - Vanilla Flan caramel. Het was een bonte verzameling van smaak sensaties die we als kleine hapjes en prachtig opgemaakt voorgeschoteld kregen, het hele bestek dat op tafel lag hebben we gebruikt. Een heerlijke cocktail maakte het feestelijke gevoel compleet.
    Vanuit Nederland bereiken ons zorgelijke berichten over "onze Nederlandse" doorgeslagen tolerantie, respect en polderaars (iedereen te vriend houden) mentaliteit. Voor wie de "zwarte zwarte Pieten" discussie ontgaan is er komt dus een hoorzitting over de vraag of de intocht van Sinterklaas in Amsterdam met een zwarte zwarte Piet wel wenselijk is. Zelf denken we dat de gemeente Amsterdam zijn centen in deze crisis tijd beter kan besteden dan aan dit zwarte Pieten spel. Bij deze dan ook de oproep om de petitie Zwarte Piet moet blijven te ondertekenen.

           


    ~ 077=211013==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================
    De laatste klusjes worden gedaan voor we de Gabber voor een flink aantal weken achter laten. De diesel die we uit de tank hadden gepompt in verband met het laswerk was tijdelijk opgeslagen in een niet al te schoon olie vat dus voor dat we de diesel weer terug goten in de hoofdtank van de boot ging deze door een filter systeem. Het grof filter met fijnmazig RVS gaas is eigenlijk voor een water systeem, maar werkt prima om de roest deeltjes tegen te houden. Daarna een standaard groffilter met water afscheider en dan een simpel brandstof pompje uit de auto industrie (Facet plunjer pomp). Het zelfaanzuigend vermogen van de plunjer pomp valt tegen dus met een handpomp hebben we geholpen om de diesel vanaf de bodem van het olievat op te pompen. Zitten de leidingen eenmaal vol met vloeistof dan doet het brandstof pompje de rest.
    Vandaag, op het begin van de herfst, is het hier een druilige dag met grijze wolken en miezerige regen. Echt Nederlands weer maar dan bij temperaturen van 27 Celsius. In Trinidad is het vandaag verkiezingsdag en er mag geen alcohol verkocht worden in de supermarkt of in de kroegen. Ons eigen brouwsel van wijn spoelen we vandaag door de gootsteen weg. Na 4 weken borrelt het nog een beetje, dat is 3 weken langer dan volgens het recept. In Nederland gaan we ons verder bekwamen in het wijnmaken, we zullen de labels op de flessen aanpassen van Bateau Gabber naar Maison van Geenen.
    Vanmiddag weer langs immigratie en de douane voor het nodige papierwerk. Daarna het regen/zonne zeil anders ophangen, morgen ochtend alles goed schoon maken met ontsmettingsdoekjes in de hoop dat de schimmel groei beperkt blijft in dit klimaat. De shark and bake, een lokale lekkernij en uitstapjes naar de Pitch-lake (teer meren) bewaren voor als we in januari terug komen.



    ~ 078=031113==12:30UTC=Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum===============================
    Al ruim een week genieten we van het Hollandse weer en het thuis bij de familie zijn. Geen gezweet, al doe je niets, geen nachtelijke klimpartijen vanaf de boot voor een plasje. Alles schoon, droog en veel woonruimte. Op de markt en in de supermarkt kijken we onze ogen uit naar het aanbod aan verse groente, fruit en zuivel producten. Het is verbazend om de prijsverschillen te zien tussen de tropische vruchten die in Trinidad van de boom vallen en hier op de markt liggen. Nee, hier in Nederland is het stukken goedkoper ! Er zit iets goed mis met de opbrengsten van de boeren die voor de export in de tropen werken. De "zwarte pieten" discussie over slavernij, onrecht en herstelbetalingen zou betere aanleidingen kunnen vinden dan een oud-hollands gezellig kinder en familie feest.
    In Trinidad kwamen we bijna dagelijks bij scheepsbenodigdheden winkels en dan zagen we mooie gekleurde zeekaarten van de Carieb liggen. We begonnen te denken dat we iets misten, wel zo makkelijk die overzichts en detail kaarten van een voor ons nieuw gebied. Op zoek naar een tweede handssetje stuurden we een email naar 89 recente rondje atlantic vaarders en langdurige vertekkers. Van velen kregen we leuke mail retour dat ze slechts electronische kaarten gebruikten in combinatie met electronische versies van de pilots en een enkeling had nog gecopieerde kaarten. We gaan dus maar door zoals we al 3 jaar rondvaren, "iedereen" doet het met dezelfde hulpmiddelen (OpenCPN, CMap kaarten, geruilde .pdf bestanden). Maar wat zit er dan in die kaartentafels ?
    Op internet downloaden we via uitzending gemist weer volop nederlandse series voor de lange tropische avonden. Rechtstreeks kijken is er niet bij want we zijn vaak op visitie bij familie en vrienden. Inmiddels bijna traditioneel heeft Erik weer een dag geholpen bij het bosonderhoud op de scouting camping Bieslandse bos. De recente storm had nauwelijks schade veroorzaakt, maar tegen een kettingzaag is geen boom bestand. Hieronder een preview van het filmpje dat op Youtube staat, klik op de bewegende beelden voor de hele film.



    079=221113==12:30UTC=Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum===============================
    Met een geleende auto zijn we bij Ed en Sofie van de Argo op bezoek geweest in Friesland. Ze zijn een busje aan het ombouwen tot camper. Omdat we toch naar het hoge noorden reden gelijk een route gemaakt langs huizen die we op Funda te koop zagen. Op dagen dat we achter internet wegzakken in fantasien over later zoeken we naar huisjes met een flinke lap grond voor een moestuin, een stukje bos voor de openhaard en een wandelgebied in de buurt. Met het beoogde budget kom je dan in Oost-Groningen terecht. Maar helaas hebben we nu ontdekt dat de (bos)wandel gebieden daar schaars zijn. Jammer, want de prijzen zijn aantrekkelijk.
    In Bellingwolde brachten we nog een spontaan bezoekje aan een neef van Erik die daar een houtsnij atelier heeft. Erik logeerde als kind in het grote huis dat toen een bloeiend familie bedrijf was.
    Tijdens Sint Maarten wisten alle kinderen uit de buurt het huis van de ouders van Ernie goed te vinden. In groepjes van 3 tot 4 kwamen ze langs om een kort liedje te zingen en snoep te verzamelen. Spannend voor de kleintjes die onder moeders begeleiding langs kwamen en leuk en lekker voor de wat (te) grotere jeugd. Er waren 27 snoeppakketjes klaar gemaakt en later nog eens 10 extra. Toen alle snoep in huis op was hebben we ons in een achter kamer terug getrokken, de gordijnen dicht en de verlichting uit. Er werd nog eenmaal aangebeld door St. Maarten kinderen, wat we toen niet wisten was dat het de eigen neefjes en klein kinderen waren.

            
      


    080=291113==12:30UTC=Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum===============================
    Het miezerige regen weer van de laatste dagen is een prima gelegenheid om verder te werken aan de lezing die we zondag middag 5 januari gaan geven voor de vereniging van Toerzeilers. Naast sfeer beelden van West Afrika is er ook aandacht voor tochtplanning, weerberichten, de atlantische oversteek, Suriname en het vertrekkers bestaan.
    Helaaas zijn de korte en bewolkte dagen geen goede stroom leverancier voor het op zonne energie werkende horloge van Erik. Van de week was de display zwart. Inmiddels heeft het horloge een dag in de vensterbank gelegen en is Erik weer helemaal bij de tijd.
    Bij de Hocras genoten we vorige week van de "Inspiratie dagen". De groothandel voor de horeca had Julius Jaspers uitgenodigd om een serie kookdemonstraties te geven. Hij gaf tekst en uitleg terwijl twee koks de gerechten aan het bereiden waren. De snelheid en het gemak waarmee het klaargemaakt werd in de demonstratie maakten het verleidelijk om de ingredienten zelf te kopen. Natuurlijk was er gelegenheid om al het lekkers te proeven. Van 11:00 tot 13:00 hebben we ons prima vermaakt en verlieten de Hocras met een goed gevulde maag inplaats van een volle boodschappen wagen.



    081=201213==12:30UTC=Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum===============================
    Afgelopen weekend waren we met de familie van Erik een weekend in een huisje in Harfsen. Een prachtige bosrijke omgeving en dichtbij Deventer ontdekten we. In Deventer worden jaarlijks de "Dickens spelen" georganiseerd. In een paar straatjes lopen dan liefhebbers van oude klederdracht prachtig opgedoft en worden er kleine toneelstukjes opgevoerd. Inmiddels is het gebeuren uitgegroeid tot een evenement met vele bezoekers, de wachtrij bedroeg toen wij om 11:30 aankwamen ruim 1,5 uur. Gelukkig heeft de historische binnenstad van Deventer genoeg andere bezienswaardigheden te bieden en was het markt. Afleiding genoeg dus en de verklede Dickens spelers kwamen regelmatig ook buiten het afgezette gedeelte om de wachtende menigte te vermaken. Een groepje Dickens verhuizers baande zich een weg tussen de massa met koffers, een schoolklasje liep keurig in gelid het "aap-noot-mies" te dreunen, dan passeerde er een groepje schoorsteenvegers, keurige heren op byciclettes, of statig lopende echtparen en flanerende dames. Voor wie de wachtrij wil ontwijken zit er niets anders op dan verkleed in Dickens stijl naar Deventer te komen en mindervaliden krijgen ook voorrang.

    Vanuit ons huisje maakten we een paar leuke wandelingen door de bossen en over de Gorsselse heide. In een hoek op de heide troffen we een paar mooi gestileerde RVS stoelen aan die daar volgens het opschrift door de 3 zonen van Cri Karsemeijer ter nagedachtenis waren geplaatst, een soort van Bankjewel.
    Tijdens een ochtend wandeling hoorden we in de verte het blazen van midwinterhoorns. Dat is een Twentse traditie voor in de winter maanden en het geluid draagt ver van buurtschap naar buurtschap. Zondag's wilden we de blazers zien, maar wie we ook vroegen, iedereen wist dat het gedaan werd maar niemand wist waar. Dan maar zelf op zoek. Via het buurtschap Zwiep, de Lochemse berg kwamen we in Almen terecht. En hier bruisde het kerkplein van activiteiten met een kerst markt. Oliebollen, gluhwein, droge worst, kerstverkoop en ook midwinterhoornblazers. Klik op de foto van de blazer voor een muziek fragment.



    082=311213==18:00UTC=Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum===============================