18 uur onder zeil

De NVVT organiseerde op 8 en 9 juni de tradiotionele 18 uurstocht op het IJsselmeer. Achtien uur onder zeil dat sprak mij wel aan. Van zo'n evenement hoor je niet vaak in de zeilerswereld, "18 uur onder zeil" dat wordt een lekker uitslaap weekend dacht ik. Na het aanmelden via de email kregen we een keurige tochtbeschrijving thuis. Verplichte rakken varen op het IJsselmeer werd er bedoeld met "18 uur onder zeil". De sport was zoveel mogelijk mijlen te maken tussen de opgegeven boeien en niet meer dan één keer heen en weer tussen twee dezelfde boeien. En dat alles 18 uur lang, zonder wal, zonder wandelingetje langs de bootjes, met 1 maal de 5 in het uur maar geen borreltijd.

Ernie	"Klaartje"	Erik

Met zonsondergang verliet Nadine de thuishaven Den Oever en zette koers naar de startboei, de WV8, voor de deelnemers uit Den Oever. We vertrokken mooi op tijd om als eerste in het mogelijke gedrang aan de startlijn klaar te kunnen liggen. Maar het was verbazend rustig nabij de WV8. We draaiden tegen de wind in hesen het grootzeil en om klokslag 22.00 uur ging de motor uit en met de Genua uitgeboomd werd koers gezet naar de KR9.
Op de marifoon bleef het stil. Een oproep van een andere deelnemer aan de tocht organisatie op de Liberty bleef onbeantwoord. Verbaasd controleerden we de toegestuurde papieren, gelukkig we waren op de goede datum en het juiste tijdstip bij de aangeven boei. Met de verrekijker speurde we naar andere deelnemers, die uit Medemblik en Andijk zouden we kunnen ontmoeten bij de KR9. Vooralsnog bleven we eenzaam op het IJsselmeer.

Rustig voeren we de nacht in. Aan de NW-horizon trok de avondschemer langzaam weg, in het Zenith verschenen bleek de sterrenbeelden terwijl in het oosten de volle maan alweer waterig boven de horizon verscheen. Het zou niet echt donker worden deze nacht. Verspreid waren er wat wolkpartijen en we konden genieten van vallende sterren en voorbij trekkende satellieten. De lichtboeien werden afgeteld, 21..22..23.. en als we ons teltempo aanpasten klopten de signalen met de bijschriften op de kaart Iso 8s, LFL 10s, Q.

Navigeren ging zonder problemen, de GPS met backlight verlichting, het kompas met het speciale ledje, en af en toe een blik op de kaart met de nog verblindende zaklantaarn. De verrekijker met kompas en verlichting was een ideaal hulpmiddel om de boeien, vuurtorens en landlichten op naam te kunnen brengen.
De voorspellingen waren dat de wind op zaterdag zou gaan krimpen naar ZO, het was dus zaak om nu eerst die rakken te varen die ons naar het zuiden brachten. Na de KR9 te hebben gerond werd koers gezet naar de LC6-VZ1. Onderweg naar de LC6-VZ1 meenden we de top- en navigatielichten van boten te ontwarren die wel heel zonderlinge vaarbewegingen maakten als het geen deelnemers waren aan de tocht. Gelukkig we waren niet meer alleen in deze onderneming.

Om 01.30 uur ebde voor Erik het nieuwkomers enthousiasme voor het nachtzeilen weg en werd deze ingeruild voor een slaperig vraag over hoe de wachten verdeeld zouden worden. Niet echt een vraag voor ons. Enthousiast over het schier alleen op het IJsselmeer zijn ging Ernie de nacht in. Wind, water, een boot en ruimte om te varen is waar Ernie altijd naar verlangt.
De wind was rustig, de te varen koersen duidelijk, de onverlichte boeien zorgden voor voldoende spanning om waakzaam te blijven. Niet de Nadine maar Erik zou de rest van de nacht, gerust slapend, doorbrengen op één oor.
Vanaf de LC6-VZ1 lagen 3 rakken richting het zuiden voor ons open, er werd gekozen voor de EZ1-KG2. De wind bleef uit het noord-westen staan dus vervolgens aangekoerst op de EZ15. Dit was meteen de meest zuidelijkste boei op het IJsselmeer. Voor de Nadine was het IJsselmeer groot genoeg om 18 uur op rond te varen zonder rakken te kort te komen. Met halve wind uit WNW werd in de vroege ochtend aangekoerst op de SB10.

 
Tot na half zes blijft Ernie op wacht, genietend van de stilte op het IJsselmeer. Slechts een groot vrachtschip op afstand verstoord kort de rust, de witte wal lichten bleken te varen.
Door het stommelend tandjes poetsen kan Erik langzaam wakker worden. Ernie maakt nog een kop koffie voor de nieuwe wacht en Erik kan de dag in varen.

 
De wind is niet gaan krimpen en gelukkig blijven ook de beloofde buien uit. De ochtend zon voelt heerlijk warm aan in de frisse lucht. Aan de horizon bouwen zich wolkpartijen op maar die kunnen geen stand houden in de warmer wordende dag. De hoge Cirrus bewolking veraadt echter wel de komst van een weersverandering. Helaas voor de 18 uurs tocht wordt de wind steeds minder, meer drijvend dan zeilend bereikt de Nadine de SB10.

 
Zwalkend als dronkemans boten komen langzaam 18 uurs deelnemers langs de dijk van Flevoland richting SB10. Sommigen hebben de motor maar bij gezet om het verplichte rak af te maken. Van een passerende tochtgenoot verneem ik dat via de marifoon onderling informatie is uitgewisseld over plekken waar de wind nog waait. Meer naar het midden van het IJsselmeer, en zeker weg uit de omgeving van Urk en Lemmer is het devies. De motor verstoord de ochtendrust, dus laat ik de Nadine rustig dobberen zodat Ernie nog wat kan soezen in de ochtend zon.

 
Her en der zijn rimpelingen in het water en met de halfwinder lijkt het dan nog wat te kunnen worden. Helaas zijn de gaten tussen de rimpelingen te groot om zeilend te overbruggen. De motor moet keer op keer worden bijgezet om voortgang te maken. Na tienen is het tijd voor een gezamenlijk ontbijt, de stuurautomaat neemt de wacht over en op de motor varen we langs de EL-A richting Enkhuizen. Het water is zo vlak als een plaat.

De sluis en Enkhuizen spugen boten uit richting IJsselmeer. Het is gedaan met de stilte op het water. De wind staat bijna uit het oosten en de halfwinder gaat op. Met amper 3 knoop op het log wordt aangekoerst op de LC6-VZ1. Inmiddels houden we er rekening mee dat we de tocht moeten afbreken om nog rond de klok van vieren in Workum aan komen.

Ieder heel uur wordt trouw het logboek ingevuld om zicht te houden op onze voortgang. Op de GPS programmeren we GOTO M2-W1 in. 12,3 Nm met een verwachtte aankomst tijd van 17:23 uur wordt ons voorgerekend. Het moment van moteren proberen we voor ons uit te schuiven. Met de rustige wind zouden we ons anders wel dagen, luierend, klussend, lezend hebben kunnen vermaken, maar de Nadine wil zeker niet als "over due" te boek komen te staan. Om half drie passeren we de LC6-VZ1, weer een heel rak zeilend gedaan ! Maar nu is het dan ook de hoogste tijd om op te stomen naar Workum.
 

Aangekomen in Workum melden we ons bij de meldstijger en de havenmeester geeft ons een plekje tussen de andere Toerzeilers. Als we de H stijger langs varen ontmoeten we oude bekenden van de duikclub, Evert en de Fokkinga's zijn er met hun eigen boten. We melden ons af bij de tochtleiding op de Liberty van Wiegert, kletsen wat bij, drinken een wijntje en frissen ons op voor het avond eten.
Heerlijk om zo ontvangen te worden in een haven. Een gereserveerde box met water-elektra-warme douche, vrolijke gezichten, enthousiaste verhalen, een gevuld borrelglaasje als aandenken en een gedekte tafel met voortreffelijke maaltijd !
 

 
Na het eten bekijk ik de boot van de Fokkinga's nog, Ernie gaat proberen de slaap in te halen. Iedereen gaat vroeg te kooi, voor de zeilers die naar het zuidelijke Markermeer moeten staat er morgen weer een lange vaardag op het programma. De Nadine vaart zondags op de motor snel naar de thuis haven aan de overkant. We hopen zo de buien en de regen te ontlopen die zijn voorspeld. De 18 uurstocht zit erop. Jammer van de wind maar toch een leuk evenement. Organisatie bedankt !

Waypoints   

Uur log Nadine   

Route Nadine